HET JAAR 1927.

III.

Ook buiten de sfeer van het kerkelijke leven kan de toestand van ons land in 1927 niet beter "worden getypeerd dan door .bet woord: consolidatie. «SSï'siS-

Een merkwaardig voorbeeld daarvan is het tegenwoordige ministerie.

"©fschoon er ongetwijfeld eenige sterke persoonlijkheden in zitten, was zijn positie van bet begin af zwak.

En toch, ook gedurende bet afgeloopen jaar heeft bet zich niet alleen staande weten te houden, maar heeft zich zelfs geconsolideerd.

Het staat er bij bet 'begin van 1928 krachtiger voor dan bij den aanvang van 1927.

Versdbillende factoren werkten daartoe mee.

Vooreerst bleef het parlementaire stelsel te onzent even slap als het jaar te voren. De volksvertegenwoordiging beeft nog niet bet bloedzuiverende en zenuwsterkende middel gevonden.

• Daarenboven moet veel op rekening worden gesteld van onzen nucbteren volksaard. Men weet, dat men op een. hecht ministerie toch niet rekenen kan. Daarom worden geen pogingen tot omverwerping aangewend. In andere landen, waar het volk wat warmbloediger is, zou bet daaraan niet hebben ontbroken. Maar de handelsgeest van Nederland vraagt: is er baat van te verwachten? Zoo niet, laten die mannen dan maar blijven zitten.

Docb evenzeer moet de welwillendheid van het ministerie 'hierbij in rekening worden gebracht. Het is steeds genegen om parlementaire wenschen in overweging te nemen. De ministers reizen persoonlijk bet land 4oor, al doen zij dat niet allen met den hoed in de hand gelijk de sportlievende minister Kan. Zij vatten hun representatieve taak hoog op. Als er een jubileum van eenige beteekenis wordt gevierd, zijn zij steeds op het appel. Missdhien is er nog nimmer een ministerie geweest, dat zoo attent wais als dit. Daardoor verwierf het zich een zekere populariteit. En populariteit bedekt menige tekortkoming.

Zelfs de krisis-Van Karnebeek heeft het doorstaan. Het ministerie was zoo verstandig zich van hem los te maken, al gaf het ook te verstaan, dat deze minister toch eigenlijk onmisbaar was. Toen dan ook de Eerste Kamer, die vroeger reeds bewees meer parlementaire vitaliteit te bezitten dan de Tweede, het Belgiscb-Nederlandsoh Traktaat verwierp, schikte het zich naar de omstandigheden. Het gevoelde ook wel, dat in dit opzicht de Tweede Kamer niet getrouw de Nederlandsche natie afspiegelde. Het liet Van Karnebeek onder dankbetuiging voor de vele bewezen diensten gaan en deed een gelukkige keuze, toen het als zijn opvolger Jhr. Beelaerts van Blokland aan Hare Majesteit voordroeg. Moest bet volk eerst wel den indruk ontvangen, dat minister Van Karnebeek de eenige diplomaat was, die volkomen voor zijn taak was berekend, minister Beelaerts heeft èn in ons land èn te Geneve bewezen, dat wij toch wel meer diplomaten van den eersten rang rijk zijn en dat bij ons volk de erfelijke belasting met diplomaten nog niet is tot staan gebracht. Letten wij op de Nederlanders, die bij den Volkenbond dit jaar van zich lieten hooren, den lof van bet buitenland inoogstten en door belangrijke opdradhten werden geëerd, dan tomen wij tot de konklusie, dat hier eer van belastinigverbooging dan van belastingverlaging sprake is. Consolidatie!

Intusschen werden de onheilsprofeten, die vóór de behandeling van bet bovengenoemde traktaat de bazuin aan den mond zetten en de donkerste tafereelen van wat er gebeuren zou, indien Nederland dit hoogst eenzijdige traktaat verwierp, op'hingen, in bet ongelijk gesteld. De groote mogendheden izullen er zicli mee bemoeien, werd er gewaarschuwd. Maar Engeland zweeg. Frankrijk hield zich koest. Duitsdhland hield zich absent. Amerika nam er geen notitie van. Alleen België maakte zicb gereed tot fulmlneeren. Maar dat fulmineeren ging over in mopperen. En thans sputtert het nog. In Nederland schijnt het, alsof bijna ieder met deivérwerping zoo niet lioogelijk ingenomen, dan todh vtfikomen ermee verzoend is. Zelfs komt het boven: houdt men zich hier niet al te •rustig? Want er behoort iri deze materie toch wat te worden gedaan. Er zijn eenige billijke wenschen van België, die ingewilligd moeten worden. Maar wie weet, waarop onze diplomatie te broeden zit! Het voornaamste kenmerk van alle diplomatie is nu eenmaal geheimzinnigheid.

De vroegere koalitie-broeders deden eenige stappen naar elkander toe. Bij de algemeene beschouwingen in het Parlement werden de handen weer van achter den rug in voortwaartscbe ridhüng gebracht. De verklaringen, zoowel van Gbristelijk-Historische als van Roomsch-Katholieke zijde, waren zwanger van veel belovende hoop. De eerste teekenen var.-.-n.nRnlirla.tit> .

Nog hield het schrikklijk pleit van dwang en vrijheid aan. Het vrije; Nederland buigt zich nog steeds onder drieërlei dwang: vaccinatie-dwang, stemdwang en leerdwang. Toch is er al een steen-Josgewrikt uit dit driedubbele dwangsysteem. Hoewel ook in dit opzicht de. drang tot consolidatie krachtig werkt, bleek de tegena'ktie op één punt althans sterker, n.l. de vaccinatiedwang. Het was al veel gewonnen, dat zij, die vroeger tegenover ons stonden, hierop het woord „dwang", zij het dan ook met de bijvoeging „indirekte", durfden toepassen. Eertijds heette dat niet „dwang", maar „plicht". De stoot tot deze aktie ging niet uit van den betrokken Minister, die zoolang mogelijk den vaccinatie-dwang beschermde, schoon Ghristelijk-Historiscb, ook niet van de parlementaire partijen, maar van de medici, wier geweten hun tot spreken drong. Jammer, dat de minister met een voorstel tot tijdelijke opheffing kwam en dat die tijdelijke opheffing door de Tweede Kamer van drie jaar tot slechts één werd teruggebradht. Maar de steen zit los. Worden thans alle krac'hten ingespannen om daar een opening te krijgen, die spoedig een bres wordt.

Ook in bet oeconomiscbe leven was er een consolidatiestrekking. Sterke schommelingen bleven uit. De werkloosheidscijfers, hoewel op zidhzelf nog benauwend boog, wezen toch op licbte verbetering. Wij zullen die cijfers hier niet geven. Ze ziJn in alle dagbladen gepubliceerd.

Van een verblijdende consolidatie mocht „Patrimonium" getuigen. Het vierde dit jaar op luisterrijke wijze zijn vijftigjarig jubileum. Het eerde God in deze consolidatie. „Hulp van God verkregen hebbende, staan wij tot op dezen dag." Dat was de grondtoon.

De Heere ontneemt ons vaak veel.

HiJ doet ons veel tegenstand en tegenspoed ontmoeten.

Maar onder dat-alles consolideert Hij.

Hij laat niet varen bet werk van Zijn handen.

HEPP.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen