Radio op School?

't Spreekt vanzelf, dat de nieuwigheden van l.i'i moderne leven ook aankloppen aan de schooldeur. I Zoo vraagt in onze dagen de radio een plaats in de school en veel wordt er gedaan, om die vraag aaniiemelijk en het antwoord daarop bevestigend te doen luiden. Voor een ruim afzetgebied als de scholen wil inen wel reductie op de prijzen geven.

Evenwel moet de school zich rekenschap geven, of deze nieuwigheid nu wel in haar belang is, overeenkomt met haar aard en daarom 'bevorderlijk zal zijn aan de hooge belangen, , die zij heeft te dienen. Het gaat natuurlijk niet over de [ groo'te beteekenis van de radio; ook niet over de vraag, of de kinderen moeten'leeren inzien, wat radio is en welk belang de menschheid daarbij ' heeft, want we kunnen nu wel zeggen, dat ongeveer elk dorpje al bereikt wordt door den omroep, I dat elk kind het al over de antennes daar en daar heeft. Neen, de vraag is, of het onderwijs ook voor j een deel door de radio kan worden gegeven, of dit zelfs beter is en of we daarom moeten zorgen, dat elke school zijn toestel krijgt, op zijn minst 1 is aangesloten bij een groep van luisteraars.

Het bekende blad „Het Vaderland" heeft een goed werk gedaan met het oordeel te vragen van 1 een aantal rectoren van gymnasia en directeuren van H. B. Scholen over de vraag: de radio en j 'de school. Nu is het zeker wel van groote betee-' kenis, dat deze tot oordeelen bevoegde personen 1 er in het algemeen niet van willen weten, dat de lessen ook maar voor een deel zouden worden overgenomen door den radio-docent. Immers, er [ is geen contact tusschen den spreker en zijn hoorders, leder, die wel eens voor de radio gesproken beeft, móet dat onmiddellijk toesJemmen. Men ziet elkaar niet en weet niet, hoe de leerlingen op het gesprokene reageeren. Begrijpen ze het, of begrijpen ze 't niet? Vragen kunnen er ondertusschen niet gesteld worden. Die blijven dus ter beantwoording voor den eigen leeraar, als straks het toestel - zwijst. Maar had hij dan zelf de les niet beter kunnen geven? Met de algemeene ontwikkeling van de klas, waarbij de leeraar zich altijd aansluit, kan

de radio-docent geen rekening houden. Hij spreekt maar wat in het algemeen. Daarom moet hij ook onvermijdehjk in den gang van zaken in de meeste klassen' stoornis brengen. Niet de leeraar heeft de leidingj maar de algemeene radio-docent. Zijn lessen moeten worden voorbereid, zullen ze effect hebben, en vragen later nog wel eenige toelichting. En voelt men het algemeen ook niet als een bezwaa"r, dat de leeraar bij een veelvuldig gebruik van de radio wel eenigszins het brevet van onvermogen krijgt. Hij moet alleen nog maar wat voor de orde zorgen. Onder de les mag hij zelfs geen woord zeggen, want dan brengt hij stoornis in het werk van den docent, die maar machinaal voortspreekt, wat er ook in de klas gebeurt. Daarom heeft men ook niet nagelaten, onlangs er den spot mee te drijven, door het, voor te stellen, alsof op een dorp een proef werd genomen en toen die slaagde, den meester op wachtgeld te zetten, want de veldwachter kon voortaan wel orde komen houden gedurende de paar uur les. Dat kwam heel wat goedkooper uit.

De bezwaren, in „Het Vaderlan.d" te berde gebracht, kwamen uit den hoek van de Middelbare ychool. Die zou altijd nog eer in aanmerking kunnen komen dan de gewone Lagere bchool. Al het genoemde geldt in veel hooger mate als bezwaar btj de Lagere bchóol. Wie kan een les geven, die berekend is op het peil van een bepaald leerjaar van al onze Lagere Scholen? En moeten onze kleine kinderen ook al een specialiteit hooren over bepaalde onderwerpen? Zou de gewone klasseonderwijzer niet in staat zijn, de eerste begrippen op verschillend gebied aan te brengen?

Mijn grootste bezwaar is, dat men de persoonlijkheid van den onderwijzer uit de school bant. Men geeft een bleek-algemeene les voor allen en daarmee uit. Waar moeten de kinderen terwijl heen kijken? Naar den onderwijzer, maar die is niet in actie. Of moet hij terwijl-b.v. de plaatsen op de kaart aanwijzen, die eventueel in de les genoemd worden of voorwerpen aanwijzen, instrumenten bedienen? Zeker is het, dat hij een grootendeels lijdelijke rol krijgt of een zeer onbeteekenende. Heusch, daar kunnen we 't in de school niet mee doen. Ieder weet, van hoe groote waarde de onderwijzer in zijn geheele persoonlijkheid, met zijn gebaren , met zijn oogen en gelaatstrekken voor de kinderen is. Als het zonder dat alles kan, ja, dan 'is die gedachte van den veldwachter in de klas nog zoo verwerpelijk niet.

Evenwel niet alleen voor de zedelijke vorming, maar ook uit onderwijskundig oogpunt zijn de bezwaren bij den radio-onderwijzer groot. Meer nog dan bij het M. O. geldt bij het L. O., dat elke klas haar eigen eischen heeft, haar eigen gang vraagt, haar vlugge en haar langzame wandelaars op den weg der wetenschap heeft. Daarom zal het plaatsje, dat de radio op de L. S. kan krijgen, m.i. maar zeer klein zijn.

G. MEIMA.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen