Niet verzoeken!

•HSS i'iMMÉaê: ^ Ook dan als de leuning op het dale niet ontbreekt en aan de beveiliging der arbeiders alle aandacht wordt geschonken van de zijde der directie, gebeuren er in werkplaats en fabriek wel ongelukken.

.Wie steenen draagt zal daardoor smart lijden en wie hout klieft, zal daardoor in gevaar zijn niet alleen, maar ook dikwijls anderen in gevaar stellen.

Het is de gewone levensgang, dat wij alle uren in gevaar zijn, op straat met het zich steeds geweldiger ontwikkelend verkeer, in ons huis met electrische leidingen, gasbuizen en liften, maar het meest in ons beroep te midden van het ratelen der wielen en het daveren der riemen.

Daar komen ongevallen voor, die ons aangrijpen, die ons ontroeren, waarbij wij het hoofd buigen voor de vrijmacht Gods, en de hand op den mond' leggen, wijl wij Gods wegen niet verstaan. Immers daar zijn ongevallen, die men niet kon voorzien, die men met de uiterste zorg niet kon voorkomen, waarvoor in den eigenlijken zin, niemand aansprakelijk kan worden gesteld. '*'i? *? *'< '^'< ^ •; ' . ' '

Maar helaas daar zijn ér 'ooR, 'énL' de meestö, die wel te voorzien waren, die noodwendig moesten komen, die uitgelokt werden'door de onachtzaam­ heid, de slordigheid, de roekeloosheid van de arbeiders zelf.

Daar is, zeker niet altijd bewust, soms een spelen met het lichaam en de ledematen, een spelen met het leven, dat ons schuldig stelt voor God. De gevolgen zijn voor bedrijf en maatschappij, voor gezin en familie noodlottig, en het is goed, dat wij daarvoor niet ongevoelig zijn. Maar voor den Christen moet de aanranding van Gods wet toch allereerst spreken.

Nemen de Christelijke arbeiders een uitzonderingspositie in? De cijfers en statistieken van de Arbeidshispectie kunnen ons hier geen aanwijzing geven.

Do ervaring leert, dat ook onder ons het kwaad schuilt, dat er niet immer is die voorzichtigheid, die niet alleen geoorloofd maar ook geboden is, niet het voorbeeld dat ook anderen trekt en een muur 'is voor de jongeren, die in hun lachende levenslust, spelen met de gevaren, waarin ze van de schoolbanken af verkeeren.

Natuurlijk past ons geen hooghartig oordeel over hen, die door een ongeluk werden getroffen. Maax wei voegt - aen ^nnsten OOK nier te ietten op het zedelijk kwaad, op het aantasten van Gods'^wet. Wel past het ons in de prediking en in heel onze levenshouding te betuigen, dat men den Heere n i e t m ag verzoieken..

Wij weten ons gelukkig met lichaam en ziel, voor tijd en eeuwigheid, veilig in de hoede van onzen God. Maar wij mogen dit slechts doen, als wij wandelen in Zijn wegen. Als wij ons lichaam zien als een tempel, een kunstwerk Gods, waarvoor wij geroepen zijn te waken. Als wij het leven zien als ontvangen uit Gods hand, en als gesteld in Zijn dienst en dus het als gave Gods eeren en ontzien.

Wij doen dat wel in principe, wij belijden dit wel, maar het moet ook worden levenspractijk. En daaraan meenen wij, mankeert nog wel het een en ander. Hoe paradoxaal het ook klinken moge in dezen tijd van menschenvereering en lichaamscultus, wij zetten in onzen dagelijkschen arbeid telkens weer lijf en leven op het spel.

Een enkele illustratie uit het Centraal Verslag der Arbeidsinspectie moge de waarheid van wat wij boven schreven bevestigen.

In een houtwarenfabriek lachte een arbeider, die, om een stuk gereedschap te nemen, een beschutting van een laagliggend drijfwerk verwijderde en over een bewegende as stapte, den ambtenaar uit, toen deze hem wees op hel roekelooze van een dergelijke handelwijze.

Hier liep het, voor het oogenblik, goed af, en genoot de roekelooze misschien nog van zijn waagstuk, maar elders waren de gevolgen van een soortgelijke roekeloosheid, gepaard niet' ongehoorzaamheid, erger.

Een 16-jarige jongen wilde tijdens het loopen van het drijfwerk een kleine herstelling aan een drijfriem verrichten en dezen riem daarna op de schijf leggen, hoewel hem zulks verboden, en hem ander werk opgedragen-was. Hij werd door de draaiende as gepakt en zoodanig tusschen as en zoldering geklemd, dat de dood spoedig intrad.

Niet enkel jonge menschen zijn om hun roekeloosheid te berispen, zooals wij uit het eerste voorbeeld reeds zagen. Met liften moet men steeds heel voorzichtig zijn. Een arbeider liet eenige goederen af en daarbij geraakte een deksel van een vat bekneld tusschen den vloer van den liftbak en het onderste bordes van een buiten tegen een gebouw aangebrachte lift. De motor bleef doorloopen en de kabel werd afgewenden. In plaats van te wachten, tot de motor was omgeschakeld en de bak weer was opgehaald, begon de arbeider het deksel los te slaan, waarbij hij zich voorover in den liftbak boog. Toen het deksel loskwam, viel de bak ongeveer 2.5 M. en nam den onnadenkenden arbeider mee, die zoo ernstig werd gekwetst, dat hij na korten tijd overleed.

Wij zouden het aantal voorbeelden kunnen vermenigvuldigéin. Wij zouden ook tragischer gevallen naar voren kurmen brengen. Gevallen waarin de onvoorzichtige zijn straf ontliep en een ander werd getroffen. Gevallen, waarbij „knoeiers" met electriciteit, in eigen woning rampen veroorzaakten of de dupe werden van hun vermeende handigheid.

Maar wrij willen blijven op het terrein van den arbeid in den enteren zin, en uitsluitend waarschuwen tegen de zonde van het verzoeken van God, in het roekeloos spelen met ledematen, lichaam en leven.

G. BAAS Kz.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen