BRIEF UIT AMERIKA

De „Preacüing Mission".

De „Federal Council of Churches of Christ in merica" heeft onlangs haar jaarvergadering geluden te Asbury Park, New Jersey. Het voorlaamste punt op het program was zeker wel et rapport over de „Preaching Mission". Deze ireaching mission" was een groep mannen door te , Council" uitgestuurd over de lengte en breedte des lands met het ieenheidsevangelie. In de groote steden des lands waren vergaderingen belegd. Deze vergaderingen zijn door duizenden en duizenden bezocht. Vooral predikanten stroomden bij honerdtallen toe.

De programma's voor deze vergaderingen beatten niet alleen predikaties maar ook lezingen. en bleef dan ongeveer drie dagen in een stad es avonds werden de groote publieke vergade- •ingen gehouden. Daags werden lezingen gehouden in onderscheidene kerken.

i Op een van de avondvergaderingen hier te Philadelphia sprak Stanley Jones met vuur en gloed over de toekomstige eenheidskerk, In zijn gezicht zag hij geheel het Protestantisme dat nu zoo verdeeld ligt uiteengeslagen in één groote kerk te samen wonen. Hij vergeleek deze toekomstkerk bij een groot paleis. In dit paleis waren vele kameris. iSommige leden van het huisgezin verkiezen de ecne kamer boven de andere, maar als ze buiten zijn spreken ze nooit van hun eigen kamers; ze zeggen steeds dat ze in dat paleis wonen. Wiat een heerlijken indruk zal dat op de wereld maken.

Een van de serielezingen W'erd hier door Dr John R. Mackay, den nieuwen president van Princeton Theological • Seminary, gehouden. Deze lezingen sloegen op hetzelfde aambeeld.

Dr Mackay zag den grooten vijandi van de kerk van Christus niet in de hedendaagscbe wetenschap^ De meeste mannen der wetenschap (science) zeggen zelf dat ze in God gelooven. Zij maken het dus niet moeilijk voor het opkomende geslacht in God te gelooven. De groote vijand der kerk is echter het dialectisch materialisme, zooals dat in Duilschland wordt geleerd. Men wil, zei de spreker, de machten van den kosmos aanwenden tegen het Ghristendom. Hiertegen moeten nu al de kerkengroepen tezamen ten strijde trekken.

Nu is het niet noodig verdere voorbeelden te geven van de wijsheid die ons werd voorgedragien, .Stanley Jones gaat nog steeds door voor mm of meer conservatief. Hij is in elk geval niet zoo radikaal modern als andere van de sprekers dat waren. En Dr Mackay vertegenwoordigde natuurlijk de „orthodoxen" in den lande. En deze ethisch orthodoxen güigen nu met door en door modernen door het land om ons tezamen hetzelfde evangelie te verkondigen. Toen Dr Hepp hier in Amerika was voor de Stone-lezingen te Princeton en ik hem van de „dreigende deformatie" te Pruiceton sprak, wilde hij daar niet veel van weten. Hij had nog hoop dat als Dr Stevenson zijn emeritaat ont\ing een nieuwe president wel eens nieuw leven brengen kon. Welnu, die hoop op reformatie is nu wel geheel en al beschaamd. De nieuwe president is ook een man van de synthese. Ook hij wil het evangelie prediken tegen de modernen en terzelfder tijd het evangelie prediken met de modernen. Doch dat kan weer omdat hij min of meer Barlbiaansch is. Die Rarthiaansch is, slikt zulke paradoxen als suikergoed.

Voorts is de pers uitbundig in haar jubel over (io „preaching mission". De „Ghriistian Century" van Chicago, uiterst modem, vei-wacht nu groote dingen. Men zal nu nog eens eerst een begrip krijgen van wat het woord kerk beteekent. Tot nu toe heeft men slechts van kerken geweten. Mem heeft nog nooit naar den geest van Jezus geleefd De „preaching mission" heeft getoond' hoe gaarne liet volk van het kerkistisch juk verlost wil wezen. In een van de kerken in het Zuiden de« lands waar Stanley Jones schoorvoetend zijn eeniicidsevangelie bradht omdat hij vreesde dat het volk er niet klaar voor was, bleek dat hij met applaus werd beantwoord We moeten dus met ingespannen krachten dit verscholen en veelszins onderdnikte eenheidsgevoel naar boven brengen.

Ik mag hier nog wel terloops vermelden dat de oüiclredacteur van de „Christian Century", Charles Clayton Morrison, ook eindredactem- is van een nieuw en grootsch opgezet driemaandelijksch tijdschrift, dat „Christendom" wordt genoemd. In de eerste vijf nummers > die reeds zijn verschenen, wordt alle nadruk op de eerLh'eidsbeweging gelegd, In het eerste nummer wijdt Dr Morrison bijvoorbeeld een artikel aan „Peter Ainslie — A Catholic Protestant". In dit artikel verhaalt hij onder meer dat Peter Aüislie op de Lausanne Conferentie in 1927 het voorstel deed dat men tezamen het heilig avondmaal zou vieren. Toen idiit voorstel de conferentie in tweeën deelde, begreep Ainslie, dat hij van nu voortaan een andere werkmethode moest volgen. Hij was nu overtuigd dat we nooit verder koimen door tezamen te spreken over leer­ geschillen. Onze gebrokenheid in de leer kunnen we alleen te boven komen door onze eenheid te beleven. Over de leer moet voortaan geheel gezwegen.

Dit adAdes om maar geheel en al over leergeschillen te zwijgen is nu door de „preaching mission" in praktijk gebracht, niet alleen door de modernen, maar ook door de zoogenaamd ortho^ doxen. Stanley Jones verzweeg het verschil tusr schen het arminianisme en het calvinisïne; Dr Mackay verzweeg zelfs bet verschil tuisschen helt pantheïstisch Godsgeloof (-begrip) van de mannen der wetenschap en het Godsbegrip der Schrift.

Op hen die waarlijk gelooven in den Christus der Schriften en hiervan ook in gehoorzaamheid belijdenis willen doen rust dus een zware taak', de taak om in dezen somberen grafkelder de stemmen van Gods bevel te doen hooren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen