UIT DE SCHRIFT

De nederbuigende goedbeid Gods aan David.

Dit woord van David wordt vaak misverstaan. Men haalt het n.l. vaak aan, om daardoor de ge^ dachte te staven, dat God ons eerst verootmoedigen moet, voor Hij ons in de ruimte kan brengen, ons eerst klein moet maken, voor Hij onis Zijn genade kan schenken. Men leest dan dit woord, alsof er staat: door Uw verootmoedigen van mij hiebt Gij mij groot gemaakt.

Nu is het verre van ons te ontkennen, dat dit dikwijls de weg van God is: Jozef, Mozes en David worden eerst ia de engte gebracht, voordat zij verhoogd worden, maar hier staat dit niet. Hier staat: doordat Gij U verootmoedigd hebt, hebt Gij mij groot gemaakt.

Het is duidelijk, dat verootmoedigen dan ooik niet de beteekenis heeft, kleinmaken, — God maakt Zidh niet klein — wij moeten het opvatten in den zin van nederbuigen; een duidelijke vertaling zou zijn: Uw nederbuigende goedheid heeft mij grootgemaakt.

Wat is het zoo een heerlijk woord! David spreekt het uit, als hij aan het einde van zijn leven is gekomen, en overziet met dit woord zijn gansche leven. Welk een rijk leven ligt achtelr hem! Hij is als schaapherder begonnen, en hij is als koning geëindigd. Wat een moeite heeft hij doorstaan, voordat hij koning werd! O ja, hij was door Samuel in naam van God tot koning gezalfd, en door een vast gelooif in Goid kon hlij er zeker van zijn, dat hij koning zou worden, , maar het stond er toch soms zoo heel slecht voor; hij is één keer zelfs zoo bang, dat hij door de hand van Saul zal omkomen, dat hij vlucht naar het land der Filistijnen. En zie hem eens bij Ziklag, Hij is dan in een vreemd land, hij is alles kwijt, have, vrouw en kinderen, zijn eigen mannen staan zelfs tegen hem op.

En toch, hij wordt koningi, en wat vooir een koning? H^ij heerscht over gansch Israël. Hij beeft aan zich onderworpen zlijn binnenlandsche vijanden, Isboseth, Absalom, Seba en hij heeft aan zich onderworpen zijn buitenlandsche vijanden, de Filistijnen, de Edomieten, de Syriërs, de Ammonielen, andere volken als Tyrus en Sidon dingen naar zijn gunst, weer andere buigen vrijwil^ üg, vreezende, dat zij toch daartoe gedwongen zullen worden.

Ja, wat voor een koning is hij geworden! Hij heeft een rijk volk, een sterk leger, trouwe dienaren, hij is naar waarheid uit de hand vaji a; l zijn vijanden, inzonderheid van Saul, gered (2 Samuel 22:1), hij is verhoogd boven al degenen, die tegen hem opstonden (vs 49).

Hoe komt dat nu, dat hij, de verjaagde baUing die machtige koning is geworden? David erkent het, dat dit niet zijn werk is geweest, het is alles geweest het werk van God. God heeft het gedaan, zijn Steenrots, zijn Burg, zijn Uithelper, het is aÜes Gods goedheid, Gods nederbuigende goedheid, aan hem ijewezen.

Nederbuigende goedheid: wie is'het, die David geholpen heeft? De Almachtige God! David zegt maar iets van de hoogheid Gods (vs 8—16) en wil daarmee aangeven, hoe groot Hij is, lioio eindeloos in vermogen!

En die groote God, voor Wien alles moet beven. Die in een onweder nog maar iets van Zijn heerlijkheid laat zien, die groote God buigt Zich neer tot hem, een klein nietig mensch, die ook nog zondaar iSu '" '""

Dat is nederbuigende goedheid, alleen door zoo neer te buigen tot hem in gadelooze goedheid kon God hem groot maken; daarom aan het einde van Davids leven dit lof woord: Uw nederbuigende goedheid heeft mij groot gemaakt.

Wij klagen zoo vaak in onze groote en kleine tegenspoeden, en onze God wil naar ons klagen luisteren, maar Hij hoort toch ook zoo gaarne de stem des lofs.

Waar is onze lof voor God, onzie prijs aan Hem? Alles, wat wij hebben en al, wat wij zijn, het komt tot ons door Gods nederbuigende goeciheid. Het is Gods goedheid, dat de zon schijnt, dat wij gezond zijn, dat wij eten, drinken, dat wij ge^ kleèd gaan, dat wij een huis hebben, dat wij kimnen loopen, zien, hooren, verstaan, dat Hij ons leidt, ons leven richt tot het einde toet h'^^ is , alles nederbuigende goedheid.

O, hef uw oogen op naar den hemel, die wijd en ruim is, zie naar de zon, de maan en idle sterren, die God bereid heeft, zie naar dat alles, dat God geschapen heeft, het verkondigt Zijn grootheid en majesteit, maar naar u ziet Hij om, Hij gedenkt aan des menschen kind' om zijn harl te vervullen met vroolijkheid, om hem te gevtep spijs en drank en al wat hij behoeft, en dat vaafc in overvloed. • •-^^"ïföïïïj^""

Dat is Zijn nederbuigende goedheid'.

Gods kinderen moeten dat opmerken. Het is alles van Hem, die groot is in Zijn heerl|ijkein hemel, en nochtans dat alles doet.

Overzie dan ook uw leven, ga na, al wat gij hebt, tel uw weldaden, — kunt gij het? — en zeg het dan uit den grond van uw hart: Uw neder-r buigende goedheid heeft mij groot gemaakt.

Bovenal, hoe schittert dat verootmoedigen Gods in de gave van Zijn Zoon. Voor nietige menschen, die daarenboven nog zondaren zij0, geeft Hij Zijn Zoon, en door Zijn werken zijn er, oiïdanks alles, door het geloof kinderen Gods en erfgenamen van het eeuwige leven. Zalig zjjn zij, die die gave aanvaarden, en zij zullen voor alles, wat zij hebben en zijn, Hem prijzen, maar zullen zij niet het liefst spreken van Zijn nederbuigende genade, in Cliristus Jezus hun bewezen?

Maar, waar zullen zij verschijnen, die op Gods nederbuigende goedheid geen acht geven?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen