ZENDING EN EVANGELISATIE

Het Mysterie der godzaligheid.

n.

2o. Hoe engel en mensch tot getuigen z ij n gesteld.

Maar met de vernedering en verhooging svan den Middelaar Gods en der menschen is het mysterie der godzaligheid niet uitgeput. Er is, zoo zegt Paulus, nog meer gebeurd. Immers, „de engelen hebben het gezien, en onder de heidenen is bet gepredikt."

Zeker, Paulus lééft voor de zending. Maar: rustig aan! Hij begint niet bij de heidenen, en niet bij zijn werk: de evangelieprediking onder de heidenen: dat komt ook nu nog pas op de tweede plaats. Eerst zal hij schrijven over de beteekenis van het Middelaarswerk en de Middelaarsloopbaan voor de' engelenwereld. Die engelen hebben het gezien. Ze hebben het precies gezien: alles, wat met en door den Middelaar is gebeurd. En Idat zien is voor engelen voldoende. Want er komen geen engelen meer bij in de engelenwereld, en er zijn ook geen engelen, die het niet gezien hebben. En wat de engelen eens gezien hebben, dat behoeft hun later niet opnieuw meegedeeld: dat weten ze voor goed. Dus: al de engelen, zonder uitzondering, weten voor altijd, wat er met en door den Middelaar Gods gebeurd is. Zij zijn door ihet zien daarvan tol getuigen gesteld van het werk en de loopbaan van den Middelaar.

Nu komen we toch ook nog aan de heidenen toe. Die hebben het niet gezien. Misschien een heel enkele. Maar de volkerenwereld toch niet. In de oude bedeeling zou dat ook niet noodig geweest zijn: God gaf aan Jakob Zijne wetten; Deed Israël op Zijn woorden letten; ZoO' wou Hij met geen volkeren hand'len. Doch in de nieuwe bedeeling isdit anders. De zaligmakende genade Gods is dan verschenen aan alle menschen. Nu wil God, dat alle menschen zalig worden, en tot kennis der waarheid komen. En dus niet de Joden alleen. Daarmee gaat in vervulling de profetie van Jesaja: dat ook de eilanden en de koningen der heidenen geroepen zullen worden tot de vereering van Israels God.

Nu kunt u meteen zien, hoe Paulus over zijn zendingswerk dacht. Hij was geen methodist. Hi| wilde niet ©en ziel óm een ziel winnen. Neen, hij begeerde enkel, den Middelaar Gods te prediken in de heidenwereld. Het was hem te doen om de geslachten der menschen, om de gansche menschheid in haar samenhangen; en dus niet — hoor dat goed — met de kennelijke bedoeling, om die heidenvolkeren te bekeeren; doch enkel met d© opdracht, • om hun den Middelaar Gods te pre-

diken. Daar kunt u nu meteen aan zien, wat van een zendeling gevraagd wordt Hij belioeft niet den christeüjlcen godsdienst te brengen: Iiij moet alleen maar in staat zijn, om den Middelaar Gods en Zijn werk aan de heidenen te verkondigen. Dio verkondiging van den Middelaar Gods is. het eenige, wat van den zendeling gevraagd wordt. Anders niets!

Dan vraagt men soms nog, of de zending ook gezegend wordt, en men bedoelt dan, of er ook velen tot het geloof werden gebracht. Ja, en dan zijn er zelfs zendelingen, die er zich op beroemen, dat hun arbeid zoo gezegend is, omdat onder hien zoovelen tot den Christus zijn gebracht. Alsof dat het werk van een zendeling zou zijn. „Bood^ Bchapt het evangelie aan alle creaturen": ziedaar de opdracht van Jezus Christus aan de zendelingen. Nu, doet hij het, of doet hij het niet? Dat is de eenige vraag, die u over een zendeiling en zijn arbeid stellen moogt. Wiordt de Middelaar Gods door zijn arbeid gepredikt onder de ongeloovigen? En wordt door hem van dien Middelaar Gods gepredikt, wat hier in 1 Timotheüs 3 vers 16 ons beschreven staat? De eenig^deugdelijke inhoud van een zendingsprediking luidt aldus: God is geopenbaard in het vleesch, is gerechtvaardigd in den geest. Dat moet de zendeling verkondigen; meedeelen; meedeelen met ambtelijk gezag, in naam van God den Vader, den Zoon en den Heiligen Geest. Daarmee is zijin werk afgeloopen. Maar — u begrijpt dat wel — daaraan heeft hij de handen vol! Onder dien last dreigt hij immers iederen dag te bezwijken!

Nu, dit mogen we nooit meer loslaten: zending is ambtelijlce dienst des Woords; is de ambtelijke verkondiging omtrent het leven en het werk van don Middelaar. En dus is zending niet een disputeerkunst; en niet een psychotechnisöhe praktijk, en niet een medicijnmiddel voor behoeftige zielen. Straks, dan zal de apostel Paulus schrijven: „Hij is geloofd in de wereld". Maar dan hebben we het allang niet meer over de zending en den aendeling. Och, wij weten dat hier in ons vaderland wel: een prediker bekeert de menschen niet. Dat moet hij ook maar niet probeeren. Wie derniensclien, die zich in Gods stoel stelt en die niet met lamheid en met Gods straf geslagen wordt? Als we het nu ook maar voor de zending weten. En er naar handelen. We hebben in de precMking, , zoo onder Gods bondisvolk als onder degenen, die verre zijn, slechts te brengen het evangelie van den Middelaar Gods. En voorts ikomt de belofte , toe ook aan allen, die verre zijn, zoovelen als er de HEEREi, onze God toe roepen zal. De HEERE, en niet de zendeling!

Er zijn alle eeuwen door van die christenen geweest, , die het beter weten dan Gods Wioord. Ook van die zendelingen, die het beter weten, dan b.v. dé heidenzendeling Paulus het wist. Zij' verachten de prediking, en vervangen haar door overredlngsmiddelen, en vroomheidskwakzalverij. Och, ja, wat hebben de ongeloovigen, die van verre staan, aan een pi-eek? Maar ik vraag u: IWat heeft Jezus Christus aan eigen willige dienaren, en aan eigenwijze volgelingen? „Predikt het evangelie"; nu, predikt het dan, en vervult aldus do wet van Christus.

Of zulk een prediking dan zin heeft voor de heidenen? Wel, zij heeft onder hen, vanwege Christus' bevel, evenveel zin, als de prediking van den Middelaar Gods onder da kinderen des verbonds. Want zulk een prediking stelt de menschen onder de verantwoordelijkheid voor hxm bekeering en geloof. Gods Woord keert niet ledig terug: het doet, wat Hem behaagt. Het maakt den HEERE vrij van de ongeloovige en onboetvaardige wereld, en is een reuk des doods ten doode voor haar. Doch het is tevens God's genademiddel voor 'diegenen, die zich tot God bekeeren, en vol berouw zich van him zonden afwenden: een reuk des levens ten leven. Maar in bdde gevallen, en steeds: Het stelt den hoorder voor de verantwoordelijkheid van het hooiren des Woords, zoodat in het jongste gericlit de Christus met recht hen vragen zal: Wat hebt ge met Mijn aan u gepredikt Woord gedaan? Door de predildng wordt Hij tot een val en opstanding voor de geloovigen; tot een teeken, dat wedersproken wordt, voor de ongeloovigen. Eien derde is er niet.

Dies heeft de kerk van Jezus Christus maar één zcndingstaak: zij heeft er voor te zorgen, dat, zooals de gansche engelenwereld gezien .heeft, en door dat zien tot getuige is gesteld van den Mid'delaar Gods en Zijn werk, zooi ook de gansche Iheidenwereld tot getuige wordt gesteld. Daarin komt de predilung tot hem: Wij bidden u, als gezanten van Chris tuswege: Laat u met God verzoenen, opdat ge aan de onverderfelijkheid van dan Christus deel krijgt, en de schepping ook in u voor God behouden worde. In dien Middelaar Gods gaat de prediking tot hen uit: God wil, dat alle menschen zalig worden. Zalig, d.i. aan de heerschappij van den dood ontkomen. Immers: „Alzoo hef heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn Eeniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen