Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

De Synode in Amerika wederom in zitting.

II.

Wij hebben reeds in ons vorig artikel bericht, dat Ds I. van Dellen wederom president der Synode der Christian Reformed Church is. Hij is als zoodanig een ervaren voorzitter. In Nederland vertegenwoordigde hij onze Kerken in 1934, ter Afscheidingherdenkingsjubilea, zoowel als ter Generale Synode der Chr. Geref. Kerk. Dat laatste leidde tot hernieuwde poging om tot correspondentie te geraken. Al reeds in 1911 was de eerste poging gedaan bij monde van schrijver dezes. En, zooals we reeds schreven, tot hiertoe zonder positief residtaat.

Van ervaring gesproken — dat past óók op den eersten scriba der Synode — Ds D. Zwier. Evenals Dr G. Keizer in de Nederlandsche Gereformeerde- Kerken, dient hij reeds vele malen in dat be»langrijk werk. Ter Synode van 1938 is het de achtste maal dat hij dient. Zijne ouders kwamen indertijd naar ons land met ons volk dat naar Colorado toog. Wijlen Prof. Noordtzij van Kampen was in de onderneming geïnteresseerd. De opzet was goed. Het doel voortreffelijk. De kolonie echter verliep. Maar het elernent dat overkwam versterkte onze Kerk met flink materiaal — in kerkelijken en anderen zin. En uit de Coloradogrocp kwamen enkele onzer bekwaamste predikanten voort.

Als vice-president dient ©en broeder, die in do „race" voor het presidentschap — indien wij dien term mogen gebruiken — den veteraan dicht achterna kwam. Op één stem na zou hij den voorzitterszetel hebben ingenomen. Wij bedoelen Ds Edward J. Ta nis. Deze is geboren te Palerson, N.J. in eene woning van waaruit men blikt op de beroemde Hopperstraat in die stad, voortijds de plaats der woning van de bekende zendelinge Johanna Veenslra, die in 1932 stierf in Nigeria, in het hartje van Afrika, in den Soedan.

En Hopperstraat was de plaats waar de wieg slond van meer dan een half dozijn andere zendelingen in ons midden geboren.

Ds Tanis, thans predikant in Chicago, diende in vroegere jaren onze eerste en oudste gemeente in Grand Rapids, en toont journalistisch talent in ons Amerikaansch Kerkelijk weekblad.

Onze tweede scriba is Ds J. M. van de Kieft, die reeds vroeger diende als zoodanig. Hij dient als predikant in Ds Tanis' geboorteplaats. Zijn vader was predikant in onze Kerk, jaren aaneen, o.a. in 'Je stad Pella, de nederzetting in lowa, in 1847 geslicht door H. P. Scholte.

Ons moderamen bestaat uit broeders die allen, Vroeger of later, gradueerden aan onze Theologische School te Grand Rapids — een institutie, die van 1876 dateert en tegenwoordig beter bekend is als Calvin College en Calvin Seminary.

Dit College onderwijst in allerlei vakken, noodig om lol ons Seminarie te worden toegelaten. En levert voorbereidend onderwijs om op onze Staatsuniversiteiten verder te worden opgeleid voor advocaat, doctor, enz.

Gedurende 1936—'37 liep het getal Collegesludenten terug tot 380. In het verloopen jaar werd liet vierhonderdtal bereikt.

Onder die studenten zijn er heel wat — betrekkolijkerwijze gesproken — afkomstig uit kringen builen onze Christian Reformed Church. Meest Proleslanlen. Doch ook een paar Roomschen. Wat een bewijs levert van de achting ook buiten onze kringen voor ons „Calvin College". Natuurlijk brengt zulk een element wel problemen mede. Want niet allen, die idit element vormen, deelen van huis uit in onze Calvinistische levensbeschouwing.

Terzelfder tijd geeft het gelegenheid om te trachten een zoutend zout te zijn. „Op hoop van zegen" — zooals onze Vaderen bet uitdrukten.

Er zijn twintig professoren aan het College verbonden, benevens eene dame die wat we noemen „dean of women" is, op de vrouwelijke studenten toezicht houdend, en in enkele vakken onderwijs gevend.

Hoofd van ons College is Dr R. Stob, een zoon onzes lands. President van ons Seminarie is Prof. L. Berkhof, in Nederland geboren, hier opgeleid, aan onze school en o.a. aan Princeton Seminary, dal destijds nog het onderwijs genoot van Hodge en Vos, en anderen. Onlangs kwam Prof. Berkhofs Dogmatiek op loffelijke wijze ter sprake in de „Quarterly Register" der Pan-Presbyterische Alliantie.

Een der zes professoren, aan Calvin Seminai-y verbonden, is Dr M. J. Wyngaarden, die onlangs de onderscheiding genoot om Dr Henry Hospers ie vervangen aan Western Seminary te Holland, Michigan, toen de dood dezen waardigen man afloste van zijn post als hooglecraar in de Oud- Testamentische vakken. Dat Dr Wyngaarden als zoodanig gekozen werd, is iets, dat hem persoonlijk eert. Terzelfder tijd teekent het de vriendschappelijke verhouding tusschen onze twee kerkelijke groepen. Want, waar Calvin Seminary en -College behooren tot de Christian Reformed Church, is Western Seminary de westelijke opleidingsschool der Dutch Reformed, of zooals deze Kerk officieel heet: Reformed Church in America. En in verband met de laatstgenoemde inrichting, of liever, omgekeerd, staat Hope College, sedert 1866 gevestigd te Holland, Michigan. Stichter daarvan is Van Raalte, de medestrijder van den reeds genoemden H. P. Scholte, den stichter der kolonie van Pella, in 't hartje van den slaat lowa. In Pella is ook een College, genaamd Centra], alsmede behoorend tot bovengenoemde Reformed Church, evenals een zoogenaamd Northwestern „Junior College" te Orange City ook in lowa. Dicht bij die plaats, n.l. in het stedeke Huil, is eene dergelijke inrichting, uitgaande van de Chr. Reformed Church.

Zooals m.en ziet, is ons volk nog steeds optrekkend in „twee heiren". Wat in sommige opzichten een voordeel is.

Sprak onze Leider, Dr A. Kuyper, in zijne dagen niet van separaat mardieeren?

Ja, hij sprak óók van vereonigd slag leveren. Maar — dat is het nadeel — daartoe zijn wij in Amerika nog niet gekomen. Mochten b.v. Hope en Calvin eens met elkaar co-opereeren, dat zou ons een stap dichter brengen tot het nog steeds wenkend ideaal: een „Calvin University". Maar wij persoonlijk zullen het wel niet beleven dat zulk eene inrichting — een heusche Universiteit — hier onder ons wordt geopend. Tenzij dat er een heele kentering komt. Zou de nood der tijden ons moeten samendrijven'? Dat zou echler toch niet nobel zijn! 't Beginsel behoort ons te drijven, 't Beginsel dat we óók op het gebied van 'tHooger Onderwijs den Naam en de Souvereiniteit des Heeren uitroepen en verwerkelijken.

Dit stichten van een Calvin University blijkt wel noodig te zijn om het erfstuk der Vaderen, ons Calvinisme, in ons land te perpetueeren. En om er veld voor te winnen.

Terwijl onze twee Seminaries vooral mannen verder moeten opleiden om niet alleen de Oude Waarheid te handhaven, maar ook om tegen de afwijkende gevoelens en valsclie leer te strijden. Reeds in 1930 wees men op de „nieuwere stroomingen en daarmee gepaard gaande dwalingen van onzen tijd". Destijds noemde men een viertal v e r s c h ij n s e 1 e n. Het zal het „Reformalie"-publiek wellicht interesseeren te vernemen, hoe die „verschijnselen" in Amerika worden waargenomen. We lezen aldus:

„Ten eerste is te noemen het Modernisme, dat binnen de historische Protestantsche kerkengroepen in ons land nog steeds veld wint, en dat de historische Christelijke belijdenis ondermijnt niet alleen met zijn Schriftcritiek, maar ook met zijn evolulionistische en humanistische reconstructie van zulke fundamenteele leerstukken, als die van God en menscli, zonde en verzoening, heiligmaking en Koninkrijk Gods.

Ten andere behoort gewezen te worden op de veelvuldige sekten, die, hoewel ze zich veelszins op de Heilige Schrift beroepen, nochtans vele fundamenteele stukken van het Christendom loslaten, zooals b.v. hel Russellisme, het Mormonisme, en Christian Science.

Ten derde dient hier nota genomen te worden van onderscheidene godsdienstige groepen of stroomingen van onzen lijd, die een min of meer syncrelistisch karakter dragen en in sommige gevallen sporen vertoonen van den invloed van Ooslersche godsdiensten, en die tevens de valsche religieuze eenheidsbeweging van onzen tijd voeden; hiertoe behooren o.a. de Theosophie, de Vrijmetselarij, en de Society for Ethical Culture.

Ten vierde zijn er ook onderscheiden dwalingen, die niet zoozeer beperkt zijn tot dte één of andtere kerkengroep of sekte, maar die in mindere of meerdere mate in onderscheiden kerkengroepen of sekten gangbaar zijn. Hier kunnen het Baptisme met zijne verwerping van de Gereformeerde verbondsbeschouwing, het Sabbatisme, het i-adikale Premillennialisme, en de Geloofsgenezing als voorbeelden dienen.

Hoewel het hedendaagsch verschijnsel van de vermenigvuldiging der sekten geenszins beperkt is tot Amerika, staat ons land toch niet ten onrechte bekend als bij uitnemendheid hetlanddersekten. Het feit, dat wij ons door Gods voorzienig bestel geplaatst zien in zulk een omgeving, doet voor ons de vraag naar de wenschelijkheid of noodzakelijkheid van den uitbouw onzer belijdenis bijzonder klemmen.

Gelijk de Vaderen de Waarheid gehandhaafd en ontwikkeld hebben tegenover de dwahngen van hun tijd, zoo rust op ons als hun geestelijke nazaten de taak en roeping, om de Waarheid tegenover de nieuwere dwalingen verder toe te passen en breeder uit te werken."

Welk eene taak! Welk eene, heerlijke roephig! Dat we ook in Noord-Amerika daar meer voor voelen en meer aan doen!

Tot later,

Grand Rapids, 10 Juni 1938.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 8 juli 1938

De Reformatie | 8 Pagina's

UIT DE BUITENLANDSCHE KERKEN

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 8 juli 1938

De Reformatie | 8 Pagina's