PERSSCHOUW

Het smoesje inzake de schijnheilige smoesjes.

TJit Bloemendaal ontvingen zeer velen een drukwerk (2de druk, drukkerij der Weesinrichting te Neerbosch). Titel: „Bij de' Reformatie' der Nederlandsch Hervormde Kerk". Ondertitel: „Beloften en Getuigenissen". Uitgegaan wordt blijkbaar van de suggestie, als ware de Herv. Kerk reeds tot reformatie gekomen, hetgeen o.i. onjuist is, want we wachten nog op erg veel, b.v. op een klare belijdenis, die b.v. de Schrift en haar inhoud getrouw is, en modernisme en barthianisme uit de Kerk weert, als daaraan in alle deelen ontrouw. Dit blijve echter rusten. Aan het slot wordt aangehaald een „getuigenis" van Ds A. A. Leenhouts, Heerenveen:

Het jongste getuigenis is het oordeel van Ds A. A. Leenhouts te Heerenveen over het geschrift „Gewenschte vertroosting" van Dr B. Wielenga naar aanleiding van het conflict in de Gereformeerde Kerken:

„U kunt hier duidelijk tusschen de letters doorlezen een veroordeeling van ons gedrag als Kerk in het verleden. Ik heb het altijd een schade gevonden, dat wij niet mee wilden doen met de groote oecumenische beweging. Daar moet een vloek over komen.

De „natuur" der Kerk ging zich vanzelf wreken. Wij, die ons om de éénheid der Christenheid zoo bitter weinig bekommerden en altijd een schijnheilig smoesje klaar hadden om niet mee te doen, worden nu geslagen- tot stervens toe met verdeeldheid in eigen gelederen.'

Ziet, daar raken wij de zenuw onder de verrotte kies. Hier kriebelen we aan den wortel van al de narigheid onder pns.

Synode van nu, synode van straks, doe- als 't U blieft het raam open, want het is werkelijk benauwd! '

Ramen open"!

Tot zoover Ds - Leenhouts, predikant bij de synodocratisch gebonden Kerk van Heerenveen.

Ik weet niet, waar deze predikant die schijnheilige smoesjes heeft aangetroffen naar zijn inzicht. Ik weet wel, dat ik deze bewering van hem („altijd" een schijnheilig smoesje „klaar hebben") een smoesje vind. Onze waarschuwingen tegen de concrete oecumenische bewegingen waren noch schijnheilig noch een smoesje. Ze gaven aan, dat in de breedte wordt Veroverd, maar in de diepte prijsgegeven. Of, anders gezegd: dat wel op, „vermeerdering" maar niet op „bewaring" der Kerk werd aangestuurd; anders dan in Zondag 48 gebeurt. Nog weer in andere woorden: dat veel als christelijk aanvaard werd, maar wat heelemaal niet meer christelijk was. Zoo vond ik 't barthianisme (ik heb het dus niet over de Barthianen) niet Christelijk, doch een~ongeloovige, onchristelijke godsdienstfilosofische . constructie, gegrond in het menschelijk denken, dat niet luistert naar den inhoud der openbaring» En als ik zie, wat er terecht komt bij figuren als dr J. H. Bavinck (zie 't vorig nr van ons blad) van zijn z.g. , oecu-^ menisch" werk en hoe volslagen machteloos daarbij figuren als dr K. Dijk c.s. worden, die hun scheeve rhetoriek nog over de schare uitstrooien, maar niet meer hiertegen protesteèren kunnen, en hen die wel protesteeren, uitwerpen terwille van een tijdelijk meerderheidje van de V.U., hun zwakke stee, dan - zeg ik nog des te verzekerder: smoesjes, ditmaal in het meervoud. Blijf KERK, o/ verander uw be­

lijdenis.

Dr A. de Bondt is aan 't fantaseeren.

Enschedesche Kerkbode vervolgt zijn artikeltje over het blad van ds Toornvliet. Hij schrijft tegen ds Francke:

Maar 't is niet- alleen die ééne Ds Francke, ook Ds P. K. Keizer, en — wat is dat fijn voor hem — Prof. De K. Schilder.

Aanleiding is wat Proï. Dr Th. K. Haitjema heeft geschreven in het-zinnetje: „hét tweede lichtpunt in de theologie der „Bezwaarden" is hun onbevreesd nadruk leggen op de twee deelen in het genadeverbond. Anders gezegd op het wederkeerigheidskarakter van het verbond, hoezeer dat ook van „Synodale" zijde voor Remonstrantsch mag worden gescholden".

En nu wordt Prof. K. S. er met de haren bij gesleept; die man heeft geleerd: „Het verbond is monopleufisch in zijn ontstaan, en dipleurisch in zijn voortbestaan".

Nu zal de argelooze lezer, die schrikkelijke ketterij nog niet bespeuren.

Dr de Bondt echter wel, want wat doet hij? Hij laat er Prof. K. S. iets bij zeggen, wat die nooit heeft gezegd, ja wel het tegendeel. Hij zuigt er uit: „Dat de mensch zelfstandig en onafhankelijk van God iets kan bijdragen tot instandhouding van het verbond".

Zoo is die Prof. K. S. gedoodverfd, met eigenlijk erger dan Remonstrantisme, want „onafhankeliik van God" zoo zou een Remonstrant het nog niet zeggen.

En toch is die Ds in 's-Gravenhage zoo treurig. „Niemand zal meer dan ik, de scheur in onze Kerken betreuren", zoo laat hij ons lezen.

Die treurigheid begrijp ik nu weer niet.

Moest hij - niet blijde en dankbaar zijn, dat die trouwe waakzame Synode die ketters heeft uitgeworpen?

Dr de Bondt moest zich schamen ovei: die domme lasterpraatjes. Ik heb juist betoogd, jaren lang, en dat zelfs tegen synodale uitwerpers, dat zelfs in het „werkverbond" de mensch niets an doen zonder God, en dat a 11 ij d de regel eldt van 1 Cor. 4:7: wat hebt gij, dat gij niet ntvangen hebt?

De synodale propaganda kan niets vinden; e blijft toch zoeken en lasteren.

Het is alles in-droef en — machteloos. En

onkundig.

K. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen