KORTE BERICHTEN

— VERKAPTE LOTERIJ. Volgende brief is d.d. 5 October 1946 door den Kerkeraad der Geref. Kerk te Bunschoten- Spakenburg verzonden aan den hoofdredacteur van „Trouw":

„De kerkeraad der Gereformeerde Kerk (onderh. Art. 31 D. K. O.) te Bunschoten-Spakenburg heeft met leedwezen kennis genomen van het feit, dat momenteel getracht wordt het aantal abonnees op Uw blad te verhoogen door een verkapte loterij.

Het is immers zonder meer duidelijk, dat de wijze'waarop de prijzen in den „grooten wedstrijd om meer abonnees te winnen" berust op „puur geluk".

Dit nu is, naar de meening van den kerkeraad, een methode, die in strijd is met d-e H. Schrift.

Het is onnoodig U dat nader toe te lichten; de Schriftuurlijke argumenten tegen loterij zijn U voldoende bekend.

De kerkeraad wil met nadruk protesteeren tegen deze methode van propaganda.

Het zou hem spijten, wanneer hij, om deze en dergelijke practijken, de leden van zijn gemeente zou moeten ontraden Uw blad nog langer te lezen.

De strijd tegen de „neutrale pers", die toch al zoo moeiHjlc is, zou daardoor onnoodig verzwaard worden.

Namens den Kferkeraad, hoogachtend,

A. R. ROUKEMA, pracses.

K. DE GRAAF, scriba."

— VAN HALL (ANDERS DAN MR BOLT). Schrijvende over Van Hall, die de afgescheidenen verdedigde voor de rechtbank, schrijft Ds v. Herwijnen in Kerkblad Breda: „In het tweede deel van zijn pleitrede zeide.Van Hall o.m.: „De acte van Afscheiding — houdt in — dat zij (de afgescheiden Gereformeerden), zich van het Kerkgenootschap afscheidende, zich vereenigen met die gemeente, welke volgens haar uitdrukkelijke^' verklaring, in leer, tucht en dienst vasthoudt aan de formulieren van eenigheid der Christelijke Gereformeerde Kerk in Nederland". (47). En als hij verklaard heeft, dat hun „kerkelijke vereenigingen" bestaan, dat Doop en Avondmaal daar worden 'bediend; „Konden ze nu tot 's lands regeering komen en vragen om zelve, van nieuws aan, wat te stichten, wat werkelijk bestond? "

Tot zoover Van Hall. Maar de synodocratische advocaat Mr Bolt haalt door dit alles een streep. Er door. Niet er onder.

— ISOLEMENT EN ISOLATIONISME. In „Polemios" schrijft A. een artikel onder het hoofd: Wèl isolement, geen isolationisme! Daaronder: „.... en de akker is de wereld; " Matth. 13 : 3Sa.

We zijn het er mee eens. En daarom moet men niet het saad der wedergeboorte (het Woord) in één zakje doen met het zaad van onkruid, noch den zaaier van het ééne in één zaak=je met dien van het andere. Want de AKKER is de wereld, en geen dansvloer. Ook geen kerkelijke. •

— BEKEND SLAG. „Het Vrije Volk" schrijft 3 Oct.: „Batavia, — 22 September 1946. Aan de buitenicant van de stad ligt een groot, royaal huis. Op den ingang van het hek staat een naam geschilderd: Ir. Soekarno. Maar iedereen noemt het „roemah Sjahrir", het huis van Sjahrir. In den ingang hangen wat jongelui rondom een tafel. Ze doen gev.-ichtig. Hooge laarzen, Veldtelefonen, Geweren, Schildwachten. Het zijn de pemoeda's, de jeugd van de republiek.

Waar heb ik zulke jongelui toch. eerder gezien? In Zuid- Nederland, toen de geallieerden binnenrukten. En later in het Noorden en Westen, toen de moffen ophoepelden. Toen heetten ze N.B.S., Nederlandsche Binnenlandsche Strijdkrachten. Ze droegen hooge laarzen, ze deden belangrijk, ze waren gewapend. Hun vel was blank".

— HOU ZEE". „Merdeka" beteekent zoo ongeveer iets als: Hou-zea. Op de BINNENPAGINA van „Pen Gun" II 69 blijkt iemand daaraan te denken. Hij schrijft tenminste: „Op het kleine stations-emplacement van Tjibeber hooren wij van den majoor, dat de aanval daar zoo goed en zoo overrompelend was geweest, dat de extremisten met geweldig veel moeite nog net op het nippertje met een locomotief en een paar wagens konden wegrijden, hetgeen niet verhinderde, dat twaalf wagens in handen der Hollanders vielen. Daarna ging de majoor met zijn officieren het verdere verloop van de actie bespreken in het stations-gebouwtje.

„Merdelen!”

Eensklaps rinkelt de telefoonbel. Zonder zich een oogenblik te bedenken neemt de majoor de hoorn van den haak; het kan alleen Sockaboemi zijn, hoofdkwartier der cKtremistcn, en het zou wel interessant zijn te weten, wat die te vertellen hebben. „Merdeka!" roept een stem over de lijn.

„Merdeka!" antwoordt de majoor met een stalen gezicht. Maar helaas, óf zijn stem heeft hem verraden, óf hij had met een ander wachtwoord moeten antwoorden, hoe liet ook zij, Sockaboemi vertrouwt het niet en breekt het gesprek af".

^ Maar op de VOORPAGINA van hetzelfde nummer sclirijft iemand: „Anders staat het met de principicele kwestie van een bespreking met Soekarno. De Engelschen spraken met Soekarno, wij onderhandelen wel met Sjahrir en diens kabinet, dus met Soekarno's kabinet. Sjahrir reist dan telkens naar Djokja om verslag uit te brengen en instructies te halen. Spraken wij aldus toch niet reeds met Soekarno?

Het moet menigeen reeds geruimen tijd duidelijk zijn gcwor.' den, dat het onder die omstandigheden star weigeren met Soe» karno te spreken min of meer neerkomt op een „kiekeboe" spelen. De commissie-Koets ging bij voorbeeld naar Djokja om zich een beeld te vormen van de aldaar heerschende toestanden. Zij sprak met ieder, bezichtigde alles en logeerde Cp één kilometer afstand van waar Soekarno woonde. Gaat men eenmaal, om zich een beeld te vormen, en is zoo'n reis in overeenstemming en met speciale toestemming van Soekarno gemaakt in Soekarno's machtsgebied, dan ligt het voor de hand, dat er een informatief gesprek (zeker geen beleefheidsbezoek!) met dien Soekarno uit voortspruit. Ga anders niet!

En wat den persoon van Soekarno betreft, zijn verleden, zijn ' heden en zijn toekomst, door een informatieve „bespreking" behoeft de beoordeeling daarover, zij het thans of later, in h^^ geheel niet beïnvloed te worden".

Tot ïoover de voorpagina. Bedenkt men ook daar, dat „Merdeka" „Hou-zee" beteekent en dat Mussert i.« gefusilleerd? De teugels strak in het mopje van de binnenpagina, de teugels los in de leiding van de voorpagina, zoo krijgen we pen-guns, die niet schieten, en stomme honden, die niet bassen kunnen.

— WAT TE VERWACHTEN WAS. Ds P. v. Dijk schrijft in zijn (synodocratisch) kerlcblad over het eerse contact, dat de deputaten zijner (voorgaande) Synode hadden met den Nederl. Oecumenischen Raad van Kerken. U weet: de wind zou frisch gaan waaien. Ds v. Dijk schrijft:

Intusschen besloten deputaten toch een tweetal afgevaardigden aan te wijzen, die op de constitueerende vergadering als gasten aanwezig zouden zijn, terwijl zij de opdracht ontvingen in de tweede vergadering aan te dringen: a. op een steviger basis en b. op een beperkte duidelijk omschreven doelstelling.

Prol. Dr J. li. Bavinck en Ds S. G. de Graaf werden hiervoor aangewezen, en aan den Hervormden gedelegeerde werd hiervan mededeel ing gedaan.

Ze ontvingen echter voor die eerste vergadering geen convocatie. -

Op de tweede vergadering in Juni 1946 was Prof. Dr Bavinck geconvoceerd en ook aanwezig. Deze deelde daar mede, dat in onze kerken de verwachting leefde, gewekt door het schrijven van den Urpentie-Raad der Nederl. Herv. Kerk, dat grondslag e.n doelstelling gemeenschappelijk zouden worden besproken.

De voorzitter antwoordde hem, dat over dezen dingen reeds was beslist.'

Van medewerken aan de voorbereiding van de instelling was dus geen sprake meer. Je kun nagaan, welk een pijnlijke en onbevredigende situatie daardoor ontstaan was.

Tot zoover Ds v. Dijk. Wij vragen: had men heusch iets anders verwacht?

— BLANDA URBANITATE. Ds P. v. Dijk vervolgt zijn verhaal en verzucht: Terecht zeggen deputaten in hun rapport: „Wie waarlijk prijs stelt op de tegenwoofdigheid van een gelijkberechtigden partner, moet niet beginnen hem uit te noodigen tot voorloopige besprekingen om hem daarna blanda urbanitate (d.i. op vriendelijke manier) te berichten, dat de meestbeslissende zaken reeds in kannen en kruiken zijn".

Tot zoover de droeve klacht. Je zou haast denken, dat deze tranen uit de oogen van vrijgemaakten komen, die bedenken, dat ze' worden uitgenoodigd voor een samenspreking door een Synode die eerst alle betwiste punten Treer eens in kannen en kruiken heeft gedaan. De heeren zijn bejegend zoo als ze anderen bejegenen.

— IN 'T GEHEEL GEEN ADVIES. Tenslotte verklapt Ds van Dijk: Gold het niet een zoo bij uitstek belangrijke zaak als de samenwerking van alle Christelijke kerken, vooral in «en tijd als den onzen, waarin alle kerken in Nederland en ook daarbuiten v/orstelen met dezelfde problemen: verwildering van de jeugd, ernstig-dreigende opkomst van volstrekte godsdienstloosheid, macht van het Communisme, verval van zedelijke waarden e.d. dan zou zulk een introductie reeds aanleiding genoeg hebben kunnen zijn om medewerking te weigeren.

Echter hebben deputaten niet kunnen besluiten de Synode zonder meer te adviseeren tot een dergelijk negatief antwoord.

Vv''aartoe zij dan wel geadviseerd hebben?

Ze hebben — ik vind dat erg jammer — tn 't geheel geen advies gegeven.

Er heerschte geen eenstemmigheid. Ze hebben argumenten voor en tegen opgenoemd.

— „DE LEIDER" SPRAK. De Groene citeert „Volk en Vaderlarvd" uit October 1940;

„De oorlog in Eur^^a is ten ejnde, als Hitler's troepen door Londen marcheeren. isat dit zal gebeuren in de naaste toekomst, over een maand of over drie maanden — wie, daaraan twijfelt? Niemand kan zeggen wanneer, maar het gaat geschieden; het is alleen onbegrijpelijk, dat er nog altijd menschen rondloopen, die van Engeland's komende nederlaag niet overtuigd zijn. AU- het zoo ver is, kunnen de lichten in Europa worde» ontstoken".

(Hoo'fdarthcel van Mussert).

Citeert De Groene óók Soekarno eens? Wij dedw 't al.

— VROOMSHOOP. De kerk heeft m. haar vrijmaking op 1 Sept. weer vergaderd.

— SCHAPEN ZONDER HERDER. Ds v. d. Bom in „Ons Kbl." inzake zijn bezoek aan synodocratische menschen: „Ik heb het toen over een anderen boeg gegooid, en maar eens gevraagd: En wat preekt jullie dominee dan, als hij zoo komt te spreken over de beloften Gods? En nu kwam het antwoord ook prompt: Hij zegt, dat de beloften Gods alleen zijn voor het ware zaad. Dat heeft hij enkele Zondagen geleden zeer nadrukkelijk gezegd.

De beloften alleen voor het ware saad.

Toen zag ik de kudde, die geen herder meer hadden. Geen herder, want de herder, die zij nu hebben, is een kwade herder. Hij leidt de kudde niet meer naar de grazige weide van het Woord Go^s, maar hij voedt ze uit Toelichting en Praeadvies, geschriften, waarvan vele andere blijven verzekeren, dat zij afgeschaft zijn. En er is niemand, die het hoort".

— MENSCHEN ZONDER HERINNERING. De Synodocratische Dr E. Smilde, die thans zijn boek contra ons gaat publiceeren, klaagt erover, dat de vrijgemaakten zich zoo „gauw" van hun verleden losmaken. Menschen zonder herinnering! Hij moet maar eens over dat „tempo" zich herinneren wat ik in „De Ref." dadelijk na den wederkeer van het blad, erover schreef; en zich voorts in '46 herinneren dat hij weerspreken mag wat ik met huid en haar moest leeren; en zich in 1944—'46 herinneren, dat Kampen's 4e dogmaticus (Schilder) den len (De Cockj moest en sou verloochenen. Menschen zonder herinnering —• dal zijn ze daarginds! —

— STUURLOOSHEID. In Ons K'bl. (N.-Br. en L.) schrijft v. d. M. te E.:

Omstreeks half Mei werd in Groningen een christelijk schoolcongres gehouden. Daar refereerde o.a. Prof. Brillenburg Wurth. Hij toonde zich ongerust over de verzwakking der zedelijke . normen. Volgens het verslag in „Trouw" van 22 Mei zei hij daarvan: „De Kerk is door deze levenshouding voor een deel geïnfecteerd. Dit komt tot uiting o.a. in de boeken van Weatherhead, die naar zijn meening te veel op aanpassing wijzen. In de laatste jaren werd echter de Kerk zich haar roeping duidelijk bewust". '

„De" Kerk was voor een deel geïnfecteerd. Zoo was het Ds Barkey Wolf die indertijd trachtte Weatherhead bij ons te introduceeren. Hij schreef in „De Standaard" dat God naar zijn meening bezig was in, Engeland groote dingen te doen door Weatherhead.

In de laatste jaren werd „de" kerk zich echter haar roeping duidelijk bewust. Den man die ijidertijd, tegen Ds Barkey Wolf in, gewaarschuwd had voor Waetherhead, veroordeelde zij als ketter. Daarna zond zij een vertegenwoordiger naar Amerika om de Amerikanen in te lichten over onze kerkelijke toestanden. Zij koos daarvoor Ds Barkey WoU.

— VACCINATIE. Men zendt ons copie van volgende Legerorder Nr 7 van 1941.

Ministerieele Beschikking van 13 November 1941 Ie Afdeeling, Nr. 1. Weigering vaccinatie.

\ Miljtairai, die weigeren zich te laten vaccineeren têgep. typhus, paratyphus ep tetanus, moeten de volgende verklaring teekenen:

Ondergeteekende, de verklaart hieraiede, dat hij vaccinatie tegen typhus, paratyphus en tetanus heeft geweigerd, niettegenstaande hem er bij herhaling door den officier van gezondheid op is gewezen, dat zijn weigering ernstig het verkrijgen en verspreiden der voornoemde besmettelijke ziekten kan veroorzaken met alle gevolgen van dien.

Deze verklaring wordt geteekend in drievoud. Een exemplaar wordt opgelegd bij den chef van den geneeskundigen dienst der landmacht, een bij den betrokken commandant, terwijl een exemplaar wordt uitgereikt aan den betreffenden militair.

Bovendien wordt van de weigering aanteekening gehouden in het „paybook", eventueel zakboekje, van dien militair. De aanschrijving van den Minister van Defensie van 1 Mei 1941, Afdeèling IX, nr. 3, komt hierdoor te vervallen.

. K. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen