Geen erfgoed, toch een erfenis !

Ge hoort ouderen onder ons nog wel eens zeggen: enade is geen erfgoed. Ze bedoelen daarmee te zeggen, dat Vader en Moeder ons geen deel kunnen geven aan Gods genade. En ze vrillen er ook mee zeggen, dat aan het voorgeslacht bewezen genade geen grond is om in leven eu sterven op te vertrouwen. En dat is ook zoo. In dat zeggen: genade is geen erfgoed" gaan de Schriften ons zelf voor. Er zijn dingen, die. een kind van Vader en Moeder erven kan. Maar er zijn ook dingen, zóó kostbaar en zóó heerlijk, dat ge ze alleen van God den HEERE ontvangen kunt. Salomo wist het al: huis en goed is een erve van de vaderen, maar een verstandige vrouw is van den HEERE" (Spr. 19 : 14). En als Vader en Moeder het reeds niet in hun macht hebben aan een man een verstandige vrouw te geven, hoe veel te min kunnen zij ons geven den vasten grond des roemens in leven en in sterven!

Inderdaad: genade is geen erfgoed.

En toch Een erfenis is het tóch. Daar zijn de Schriften nu vol van.

In het Oude Testament heet Kanaan de erfenis. Daar jubelt de Psalm: de snoeren zijn mij gevallen in liefelijke plaatsen, ja een schoone erfenis is nodj geworden" (Psalm 16 : 6). In het Nieuwe Testament is het niet anders. Wanneer de apostel Paulus op zoo hartroerende wijze afscheid neemt van de ouderlingen van Efeze, dan zegt hij tot hen: En nu, broeders, ik beveel U Gode en den Woorde zijner genade, die machtig is U op te bouwen" — en dan komt het — „en U een erfdeel te geven onder al de geheiligden" (Handelingen 20 : 32). Petrus spreekt in zijn brief over de , , onverwelkelijke en onverderfelijke erfenis, die in de hemelen bewaard wordt voor U" (1 Petrus 1:4). Abraham heet de erfgenaam der wereld (Romeinen 4 : 13). De geloovigen erfgenamen Gods en medeërfgenamen van Christus (Romeinen 8 : 17; Gal. 3 : 29). Daarom is de Bijbel ook het boek der twee testamenten en dat mogen wij ook nooit vergeten, dat het verbond Gods een testament is en omgekeerd. Ge hoort soms nog zeggen door sommige menschen, dat ze dit of dat „in het Oude Verbond" gelezen hebben. Ze bedoelen dan het Oude Testament. En ge hoort een enkele maal over de Schriften nog spreken als over „de Testamenten".

Daar staat het alles in: de naam van den Erflater, de erfenis en wie de erfgenamen zijn. Dat heeft de Erflater zoo door zijn notarissen, apostelen en profeten, laten beschrijven. Eerst in het Oude, het voorloopige. Testament, daarna in het Nieuwe, het eeuwige, het blijvende Testament. Wie der Erflater is: GOD, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Wat de erfenis is: de heele Schepping Gods, een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, de stad met paarlen poorten en straten van goud.

Wie der erfgenamen zijn: de geloovigen met hun tot het geloof in Christus opgeroepen zaad.

En zoozeer hebt ge hier met een écht Testament, een échten Erflater, 'n échte erfenis, én échte erfgenamen te doen, dat de brief aan de Hebreen er op wijzen kan, dat opk dit Testament van kracht geworden is door den dood van den Testamentmaker, door den dood van Christus (Hebreen 9 : 15—17).

Wat een kostelijk Evangelie.

Want het eigenaardige van een erfenis is, dat ge er geen vinger voor verroert en geen voet voor verzet. Op zekeren dag krijgt ge van den notaris bericht en ge hebt anders niet te doen dan Uw erfdeel te halen. Het is in den volsten zin des woords: een geschenk. Zoo zijn nu Gods verbondsweldaden! God geeft ze om niet!

En de naam van ieder, die uit. het geloof van Jezus is en de naam van hun kinderen is in de Testamenten geschreven!

Dat ze toch gelooven den HEERE. Dat ze toch blijven in het geloof, dat den heiligen overgeleverd is!

Dat ze toch hèt Testament ongerept bewaren! Met de testamentaire bepalingen niet knoeien!

Want alzoo zegt de HEERE: Want ik betuig aan een iegelijk, die de woorden der profetie dezes boeks hoort, indien iemand er aan toedoet. God zal op hem leggen de plagen, die in dit boek geschreven zijn. En indien iemand afdoet van de woorden des boeks dezer profetie. God zal zijn deel afdoen van den boom des levens en uit de heilige stad, die beschreven zijn in dit boek" (Openbaring 22 : 18, 19, vertaling Greijdanus).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen