Boekbespreking

G. van Bokhorst: „Een veelbewogen jaar". Uitg. Bosch & Keuning N.V., Baarn.

Het goede jongensboek levert den auteur heel wat zwarigheden op. Het moet boeiend zijn, dus vol gebeurtenissen ; het mag niet te preekerig zijn, maar moet toch een behoorlijke strekking bevatten. Daar het goede evenwicht tusschen te bewaren, is een niet gemakkelijke taak. Wat zijn er niet een massa jongensboekeUi waarin het boeiende gezocht wordt in het beschrijven van de dolzinnigste avonturen - waartegenover wel weer andere staan die te brave-Hendrikachtig zijn om de jeugd te pakken.

Het komt me voor, dat van Bokhorst wel goed geslaagd is. Zijn taal is nog wat groote-menschenachtig en het zwaartepunt ligt misschien iets te ver naar den kant der deugdzaamheid, het geheel is toch een boek dat jongens van 11—14 jaar met genoegen zullen lezen en dat men hun gerust in handen kan geven. Er spreekt een goede Christelijke geest uit.

De ontwikkelingsgang is psychologisch goed. Een jongen die zich zelf erg voelt en om een goede daad te veel over het paard getild wordt, schrikt voor zich zelf terug, als hij de gevolgen van een onbedachtzaam bravourestukje moet bezuren. Dat alles goed afloopt spreekt vanzelf, dat kan haast niet anders in zoo'n boek. Het komt er sleclits op aan, hoe de schrijver zijn gegeven uitwerkt. En dat is hier goed, ethisch en technisch.

D. van der Stoep: „Charlientje en ik". Uitg. Bosch & Keuning, Baarn.

De kleine burgerman, met al zijn goede eigenschappen — en dat zijn er gelukkig nog vele — en zijn vele kleine ondeugden, waarvan een beetje eigengerechtigheid niet de minste is, heeft zijn teekenaar' gevonden in Van der Stoep. Beschrijven doet de auteur niet, hij zet zijn menschen zoo voor u neer, zooals ze zijn, heelemaal niet opgepoetst, ondanks de ietwat betweterige toon van de hoofdfiguur. Dit hangt samen met den ik-stijl, waarin zijn boeken geschreven zijn, misschien een noodzakelijk kwaad.

In „Daatje en ik" en „Laterveer" waren oudere burgerlui aan het woord, menschen met ervaring. Hier vormen de titelpersonages een jonggehuwd stel, nog al groen — gelukkig —, maar haast even eigengereid als hun oudere collega's. Zoo is er veel overeenkomst, bepaaldelijk in den stijl, tusschen de burger-„romans" van Van der Stoep. Maar toch zijn ze niet uniform. Deze jeugdiger generatie wordt met dezelfde warme humor geobserveerd, die de andere boeken zoo sympathiek maakte. Gebeurtenissen van-alle-dag, die toch niet alledaagsch blijken, omdat zij van boven af belicht zijn. Dit is het verschil dat er is tusschen den realist Van der Stoep en de realisten-van-den-anderen-kant: zij zien hopelooze en uitzichtlooze en daardoor banale kleinburgerlijkheid, die ergernis opwekt, hij doorlicht het , , brave" en „nette" leven van kleine lui-tjes en teekent zondige kinderen van God. En dan is er plaats voor den humor, de bevrijding.

De uitvoering is bijzonder: het formaat groot, de teekeningen in zwart-rood harmonieeren met den inhoud van dit goed gebonden en gedrukte boek, dat zoo heel goed geschreven is.

H. S.

Argye M. Briggs: „Als een wortel uit dorre aarde". J. H. Kok N.V., Kampen.

Er staan heel goede stukken in dit uit het Amerikaans vertaalde boek. De beschrijvende gedeelten zijn soms treffend, de karakterteekening van den hoofdpersoon, Jansie, over het geheel genomen goed. Verder is het Amerikaanseh, ook wat het godsdienstige aangaat: methodistisch braaf. Er komen heel slechte en heel goede personen in voor; er wordt opofferingsgezindheid en petroleum in gevonden; het geeft een kijkje in een voorbijen tijd van Amerika, met harde naast sentimenteele situaties, maar het geeft niet Amerika zooals het is. Het is een boek, dat door velen erg mooi zal gevonden worden, omdat 't herinnert aan andere „mooie" boeken, waardoor het een serie-boek is geworden, zooals wij nu niet meer moesten hebben, niet omdat het slecht is, want dat is het heelemaal niet, maar omdat het niet een nieuwerwetsch, frisoh, christelijk boek is.

Het lijkt mij beter onze menschen oorspronkelijk werk te geven, als het vertaalde daar niet torenhoog boven uitsteekt. Er zijn buitenlandsche romans, die het vertalen waard zijn, omdat daardoor goede literatuur binnen het bereik komt van menschen die geen vreemde talen kennen. Als het genre echter niet boven het middelmatig goede nederlandsche boek uitkomt, had het onvertaald kunnen blijven. Zoo ook dit.

H. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen