DEUTERONOMIUM 32 : 21—29.

(Staten-vertaling)

Mijn toorn ontwaakte door hun ijdelheden en wat geen God is raakte aan mijn eer, zij, die geen volk zijn en die dwaasheid deden, doen Isrel naar zijn hooze werken weer. Want in mijn toorn heb Ik een vuur ontstoken, 't verteert de akkers, die eens vruchten gaven, de flanken van de bergen zullen rocken en 't vuur zal branden in de diepste graven.

Ja, kwaad op kwaad zal 'k naar hun tenten jagen, zij zullen 't doel van al mijn pijlen zijn, verteerd van honger, van verderf en plagen, van wild gediert' en slangen vol venijn. Van buiten zal het zwaard mijn volk onterven en in hun huizen zal verschrikking wonen, hun kinderen, hun grijsaards zullen sterven, ten grave gaan hun dochters en hun zonen.

Zoo niet de vijand honend dan zou vragen: Mijn hand is hoog, wie zag haar weerga ooit, heeft onze kracht niet Isrel neergeslagen? — Ik had in alle hoeken hen verstrooid. Want eigen raad voert Isrel ten verderve en bij mijn volk wordt geen verstand gevonden. Mijn kind'ren, waart ge wijs, gij zoudt niet sterven. Ik had mijn toorn niet naar u uitgezonden.

Melodie: Beza, Les Saincts Cantiques, 1595.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen