SNEEUWMORGEN.

De grauwe druk die. op de dreven ligt stemt alles zoo bijzonder somber. En zelfs geen ritseling van leven richt zich nu nog op van onder dit gewicht als wachtte 't al het komend wonder.

Maar zie onhoorbaar breekt de logge lucht, van winterkilte overzadigd, en danst verrukt in een millioenenvlucht de aarde toe, die zonder 't minst gerucht niet 't schoonste kleed wordt begenadigd.

Een kille bloesem van het zachtst fluweel versiert de kale naakte takken. Het sparrenbosch is nu een wit struweel, ja, heel de wereld glanst als een juweel van reine smettelooze vlakken.

Hoe zijn nu veld en wegen overbrugd door 't mildste wit. Hoe rijk verwaardigd ligt 't al in dons verstomd! Een ver gehucht •priemt fier een spitsen vinger in de lucht, als wijst het Hem die dit vervaardigt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen