De roep naar eenheid in de vakbeweging - pagina 22

Voortbouwen op het fundament, dat reeds gelegd is.

Een volk in nood keert terug tot zijn wortels.

De roeping en het mandaat van den christenarbeider.

in een achteraf buurtje doen, maar temidden van het volksleven. Op de fabriek, werkplaats en kantoor. Ze schragen daarmede de christelijke grondslagen van ons volksleven tegen ondermijnende krachten. Ze zijn daarin handhavers van de geestelijke vrijheid van ons volk. Ze dingen daarbij naar niemands gunst. Ze zullen hun eigen weg gaan, door goed en kwaad gerucht. Ze laten zich daarbij door anderen niet hinderen. Ze willen bouwen op het fundament dat gelegd is, het fundament waarvan Paulus spreekt in 1 Cor. 3 : 11. Nieuwbouw-ardhitecten, eenheidsfrontbouwkundigen, hebben ze naast dit fundament, niet noodig. Ook hier kan gelden wat Dr. Eykman tijdens de bezetting eens schreef: „Nu weet ik best, dat velen mij hierom zullen belachen of niet verstaan. Maar daarnaast weet ik, dat honderdduizenden mij wel verstaan en ik geloof, dat tusschen de talloos velen, die van hun Bijbel vervreemd zijn, er zeer en zeer velen zijn, in Nederland, die toch nog voldoende vanuit den Bijbel indirect aangesproken zijn, om deze hartekreet als een uitnoodiging en opwekking te ontvangen. Een volk, dat in nood is, begint niet met een nieuw experiment, maar keert terug tot zijn wortels. Die wortels liggen historisch gesproken, bij het tijdstip, waarop de Bijbel opnieuw en in de landstaal voor ons land open sprong. Toen is men begonnen opnieuw te bouwen, het fundament was ook nu reeds gelegd, dat erkende men, daarna werd gebouwd." Ook de christenarbeiders van den komenden tijd zullen voortbouwen op dit fundament. Daarin getrouw vervullen het „mandaat", „de roeping", die van Godswege ontvangen werd. Dat is geen holle phrase, geen beminnelijke vorm van zelfbedrog. Dat is realiteit, dat is verworven geestelijke overtuiging, die niet los staat van den persoon, en waarvoor smaad en hoon in het verleden, meermalen gedragen is. Een overtuiging, waarvoor ook in de toekomst tot eiken prijs zal worden gestreden. Niet de macht van het getal is beslissend, maar de geestelijke kracht. Zoo noodig durft de Christenarbeider alleen te staan, als zijn diepste overtuiging, dat van hem vordert. De geloovige arbeider is zich bewust, dat hij mensch Gods is. „En dat is juist het mooie in de christelijke vakbeweging, dat zij aan den Bijbel ontleend heeft, aan Jezus Christus, dat zij dat den arbeider wil maken." De christenarbeider weet, dat de oplossing van de sociale vragen, niet (kan omgaan buiten de beginselen, die menj belijdt. iAlleen bij het licht van ' ) Mr. A. A. van R h i j n : Zie Verslag van den christelijk-socialen Cursus 1926, biz. 40.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen