De opkomst en de Ondergang van het Calvinisme in de stad Doornik - pagina 24

voogdes. Onwillig deed Moulbaix daarop de belofte, heimelijk overtuigd, dat Margaretha het toch niet ernstig meende. Weer drongen de Calvinisten er op aan, dat hun de gevraagde vergaderplaats zou worden toegewezen. Zij wezen op den komenden winter en op het gevaar, dat het volk zich dan met geweld van een Roomsch-Katholieke kerk zou meester maken. Ten einde raad stemde Hoorne toe, maar met de uitdrukkelijke voorwaarde, dat het slechts zoo lang zou duren, tot de Landvoogdes anders beschikte. Daarna vertrok de admiraal den 15en October naar Brussel, waar hem weldra bleek, hoezeer zijn toezegging Margaretha mishaagde. Uit een brief van zijn broer Montigny vernam hij kort daarop, dat ook de Koning zijn optreden in Doornik ten sterkste afkeurde. Verontwaardigd trok hij zich toen op zijn goederen terug. Vandaar zond hij aan Philips II een langen brief om zich te rechtvaardigen, waarin hij verklaarde van verdere uiteenzettingen met de Landvoogdes te moeten afzien, daar hij niet gewoon was met vrouwen te handelen over zaken van eer 7 ). Een jaar later was hij de gevangene van Alva en in zijn proces werd hem zijn optreden te Doornik aangerekend als een misdaad van gekwetste majesteit. De Calvinisten hadden gehoopt, dat Hoorne weer zou terugkeeren, maar in plaats van Hoorne kwam de secretaris van den Geheimen Raad Jacques de la Torre op 28 October met de opdracht de overeenkomst met de Calvinisten tot een einde te brengen. De teleurstelling was zoo groot, dat de Calvinisten eerst weigerden met hem te onderhandelen. Toen zij moesten toegeven, bliezen zij hoog van den toren. Pertinent maakten zij er thans bezwaar tegen, dat hun godsdienst werd betiteld als een nieuwe religie. Zij wilden geen nieuwe religie invoeren, maar slechts de gedeformeerde religie reformeeren. De juiste naam was daarom Gereformeerde religie en niet anders dan met dezen naam wenschten zij te worden betiteld. Niet alleen het preeken moest hun worden toegestaan, maar de uitoefening van hun godsdienst in vollen omvang, zooals zij dit uitvoerig omschreven. De la Torre was er zoo van ontdaan, dat hij ijlings naar Brussel terugkeerde. De Calvinisten vleiden zich met de hoop, dat zij alsnog de regeering tot toegeven zouden kunnen dwingen. Zij hadden Gilles 7)

Rachfahl, Wilhelm van Oranien, II, S. 795.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen