De aanbieding van de Nederlansche Geloofsbelijdenis aan den koning van Spanje - pagina 28

Indien dit de bedoeling van Guido de Bres is geweest, dan wilde hij dus alleen van den Koning verkrijgen, dat in de Nederlanden een religievrede werd afgekondigd, waardoor de Gereformeerde naast den R.-Katholieken godsdienst werd toegelaten. Maar als men den Brief a a n den Koning en het Vertoog a a n de Magistraten naast het artikel legt, blijkt duidelijk, dat de opsteller dit nooit kan hebben beoogd. In den Brief toch wordt uiteengezet, dat men de Calvinisten ten onrechte houdt voor schismatieken, rebellen en ketters. Zij zijn dit niet, want zij houden zich a a n het g e h e e l e Evangelie, zooals ook de oude Kerk dit deed. Zij willen alleen in gehoorzaamheid a a n de magistraten God dienen in zuiverheid van conscientie en zich reformeeren volgens Zijn Woord en Zijn heilige geboden. Om dit te bereiken, roepen zij de hulp in van den Koning, die door God is aangesteld tot hun wettige overheid. Hoe zij zich dit reformeeren voorstellen, blijkt uit het vervolg. Door de onwetendheid, de hebzucht en de eerzucht van de geestelijkheid is de zuiverheid der oude Christelijke Kerk bedorven door menschelijke b e denksels en instellingen, die met het Evangelie in strijd zijn. De Koning moet m a a r eens een onpartijdig onderzoek instellen en zich losmaken van zijn verkeerde geestelijke raadgevers. Doet hij dit, dan zal zijn oordeel uitvallen ten gunste van hen, die de reformatie van de bedorven Kerk nastreven, en hij zal stelling nemen tegen de dwalingen, hoe diep die ook in den loop der eeuwen in Zijn Kerk zijn ingeworteld. Nog sterker drukt het Vertoog a a n de gewestelijke magistraten zich uit. De schrijver keert zich daarin tegen de tolerantie zooals Tertullianus en de Christelijke martelaren in de oude Christelijke Kerk die voorstonden. Al gold de eisch van verdraagzaamheid voor een nietChristelijke Overheid, zoodra deze zelf Christelijk w a s geworden, had zij de taak toe te zien op de ketterij, want h a a r komt niet alleen het wereldlijk maar ook het geestelijk zwaard toe. Als ketterij beschouwt hij ook het Roomsch-Katholicisme, dat onrust in den Staat maakt, en hij voegt er bittere woorden a a n toe a a n het adres van de priesters en monniken, die de Gereformeerden vervolgen, maar zelf wegens hun valsche leer het eerst voor vervolging in aanmerking dienden te komen. De Calvinisten wilden dus niet naast de gedeformeerde Kerk een andere, gereformeerde, stichten, maar zij deden een beroep op den Koning, wiens eerste plicht het n a a r hun meening was, dat hijzelf de gedeformeerde

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen