De Encycliek “Humani Generis” - pagina 8

logen duidelijk de invloed der „nieuwe theologie" te onderkennen. M a a r ook slechts bij enkelen. De nieuwe richting heeft nog te kort gewerkt om zich zeer te verbreiden. Behalve medestanders ontmoette de stroming van Lyon-Fourvière echter ook veel tegenstand. Een hevige deining ontstond. Velen achtten niet alleen bepaalde theologische opinies, maar de kerkleer zelf bedreigd. En men verstaat, hoe ook deze strijd de aandacht trok van de buitenwereld. Telkens kwam de vraag binnen de R . K . Kerk zelf aan de orde, of bepaalde opvattingen, die buiten die Kerk werden afgewezen, nu tot het onvervreemdbare leergeheel van het R. Katholicisme behoorden dan wel, of ze discutabel konden worden gesteld, zoals door de „Nieuwe Theologie" geschiedde. Het antwoord op deze vragen was uiteraard van het grootste belang voor de verhouding van de R . K . Kerk en de andere Kerken. Wel moet men evenmin als van de „oecumenische" theologen, van de „Nieuwe Theologie" fundamentele critiek op het dogma, dat de Paus in bepaalde uitspraken onfeilbaar is, verwachten. M e n wil zich trouw houden aan het R . K . leergezag en daarmee aan de R . K . leer. H e t geschil, dat zichtbaar werd, betreft dan ook niet de vraag, of die leer onfeilbaar is, m a a r wat precies tot die onfeilbaar door het leergezag verkondigde leer is te rekenen. En ook zo gesteld, is het probleem reeds uitermate belangrijk gebleken en tevens ten zeerste boeiend. Terwijl zeer velen hun aandacht gespannen op de discussies en de strijd tussen R.K.theologen gericht hielden, verscheen ineens 12 Augustus 1950 de Encycliek „ H u m a n i Generis". Het hoogste leergezag ging zich zelf met de zaak bemoeien. En omdat de zaak in kwestie zo belangrijk was, is ook de betekenis der Encycliek zo groot. Dat is niet alleen van Reformatorisch standpunt gezien zo. V a n R . K . zijde is de betekenis van de Encycliek wel vergeleken met die van de beroemde Encycliek „Pascendi", waarmee Paus Pius X in 1908 het modernisme veroordeelde. Voor de verhouding tot de gescheiden kerken is „ H u m a n i Generis" ongetwijfeld zelfs van veel groter betekenis dan „Pascendi". Voordat we ons bezig houden met het Pauselijke oordeel, zullen we ons eerst wat meer verdiepen in de discussie, die aan het verschijnen der Encycliek voorafging. 2. D e „ N i e u w e Theologie". Verschillende factoren werkten er toe mee, dat de scholastieke theologie bij een groep theologen in Frankrijk iets van haar aureool verloor. Door de zendingsarbeid, zowel in heidense als in ontkerstende gebieden, gingen sommige theologen zich bezinnen op de vraag, of het noodzakelijk is aan alle mensen het Christendom te prediken in de vorm, waarin dit in de R . K . Kerk van thans steeds

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen