Het Graf van Petrus - pagina 22

Dit schijnt ons een totale onmogelijkheid. Niet alleen zijn er over de overbrenging in 258 een groot aantal vragen te stellen, w a a r o p tot dusver niemand een bevredigend antwoord heeft kunnen geven, maar ook stelt het vraagstuk van de terugbrenging van het gebeente ons voor onoplosbare problemen. De liturgische kalender zwijgt e r o v e r ; ooggetuige-verslagen ontbreken; de geschiedschrijvers gaan dit punt stilzwijgend voorbij en de exploratie van het graf onder de Confessio van de St. Pieterskerk heeft de gewenste opheldering niet gegeven. Het aantal vraagtekens, dat met betrekking tot dit ganse vraagstuk gesteld kan worden, is eer toe- dan afgenomen. Zelfs de gegevens, die uit de liturgische bronnen geput werden en de aanwijzigingen, die de graffiti geven, zijn voor ons besef in menig opzicht twijfelachtiger geworden. In dit verband moet nog op iets anders worden gewezen. Ook de archaeologen, die met het opgravingswerk belast werden, komen in hun artikelen en voordrachten over deze materie tot onderling afwijkende conclusies. Natuurlijk zijn ze eenstemmig in hun verslag van het werk en in de beschrijving van de methoden, die toegepast werden, maar in de beoordeling van het resultaat en in de waardering van allerlei vondsten lopen de meningen nogal uiteen. Het is van belang hierop even de nadruk te leggen, omdat deze archaeologen toch wel de eerst aangewezenen zijn om zich een oordeel te vormen over de verschillende aspecten van het door hen verrichte onderzoek. Zo schrijft Ferrua nogal uitvoerig over een klein marmeren kastje, dat aangetroffen werd in het bouwwerk, dat blijkbaar in de periode van Constantijn boven het graf van Petrus ter versterking van het zich daar bevindende grafmonument werd opgetrokken. Aangezien dit marmeren kastje toch wel een bepaalde functie in de graftombe moet hebben vervuld, kan men vervolgens het vermoeden uiten, dat keizer Constantijn hierin de stoffelijke resten van Petrus zou hebben neergelegd. I n dit geval wordt er geen verklaring gegeven voor de aanwezigheid van enige menselijke beenderen diep in de aarde, maar is wel de mogelijkheid opengehouden, dat het gebeente van Petrus elders rustte en naar het nieuwe graf werd overgebracht. De overbrenging van de Via Appia naar de Vaticaanse heuvel komtdaarbij dan weer in het gezichtsveld 18 ). Kirschbaum, één van de medewerkers van Ferrua, gaat in de door hem geschreven artikelen in verband met de opgravingen onder de Confessio deze vondst echter stilzwijgend voorbij. Hij acht het niet nodig hieraan bijzondere aandacht te besteden 19 ). Trouwens, uit de beschrijving die Ferrua van het marmeren kastje geeft, blijkt voldoende, dat men niet zonder de nodige fantasie hieraan allerlei conclusies kan verbinden met betrekking tot het gebeente van Petrus. De archaeologen vonden in dit marmeren bouwsel niets dan wat aarde. Een reliekschrijn in de eigenlijke zin van het woord kan het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen