De Deformatie van het Heiligheidsbegrip; in de Roomse Kerk en Theologie - pagina 60

nalis. Het „rebellie tegen de rede" (Thomas) en het „rebellie tegen het intellect" (Scotus) is hier geworden tot „rebellie tussen lagere en hogere krachten". Dat is een dieper insnijdend dualisme. Elke uiteenzetting over de sanctificatio ontbreekt: wie alles o p de voluntas, de mens zet, houdt geen plaats over voor de sanctificatio. De willekeur van de verborgen G o d heft het waarde-element in het heiligheidsbegrip op. De grens tussen G o d en mens is hier niet maar verlegd, doch opgeheven. Aan het einde van de deformatorische ontwikkeling zoekt Ockham de sanctificatio van het individu krachtens zijn individualisme in het individu, krachtens zijn voluntarisme in de wil. Het Individualisme verhindert, dat Christus het principieel begin van de sanctificatio is. Ockham vond tegenover zich een heiligheidsbegrip zonder offer en in feite zonder Christus en hij trok daaruit de consequentie: de vernieuwing van de mens kan alleen beginnen in zijn (goddelijke) macht over zijn eigen krachten. Het consequente einde van de Scholastieke ontwikkeling is een leer van volledige zelfverlossing.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen