De Apocriefe boeken - pagina 79

De apocriefe auteurs belijden verder: Gods eeuwigheid (Sirach 1 8 : 1 ; Gezang der drie m a n n e n 88-90). Zijn alwetendheid (Sirach 4 2 : 2 2 - 2 7 ) . Zijn wijsheid. A a n dit onderwerp is vooral het Boek der Wijsheid gewijd ( 9 : 1 - 2 ) . God is de bron van alle wijsheid (Wijsh. 7: 15-21). Deze wijsheid is de stuwende, leidende kracht in de openbaringshistorie sinds de zondeval (Wijsh. H . 10 e.v.). Gocis heiligheid wordt geleerd (Tobias 3: 14; Sirach 4: 15; Baruch 4 : 2 2 ) . Voor Gods barmhartigheid en lankmoedigheid hebben de apocriefe schrijvers ook oog. Zij gelden Israël (Tobias 6 : 2 1 ; Baruch 4 : 2 2 : 5 : 9 ; Gebed van Manasse 6) m a a r op enkele plaatsen worden ze betrokken op heel de mensheid (Wijsh. 11: 24; Sirach 18: 12-13). Bijzondere a a n d a c h t krijgt bij de apocriefen Gods rechtvaardigheid (Tobias 3: 2 vgl. Ps 25: 10; Gebed van Azarja 27-28; A a n h . Esther 14: 7; Susanna 53; Wijsh. 12: 15). God oefent clie deugd straffend in de historie (Sirach 36: 8 - ) 2; 1 M a c c . 4: 30-33; 3: 2 2 ; J u d i t h 16: 3). Door het lot van d e vijanden van Gods volk wordt dit duidelijk gemaakt: Antiochus Epifanes (2 Macc. 9); Holofernes ( J u d i t h ) ; de Syriërs (1 M a c c . j ; Egypte (Wijsh.) De idee der vergelding wordt bij de geschiedbeschrijving en bij dc beschouwing van het lot der vromen streng doorgevoerd. Oesterley ziet in het sterk beklemtonen van Gods rechtvaardigheid een duidelijk bewijs van de blijvende invloed der profetische prediking op de apocriefen (bi. 76). M a a r deze bewering is niet houdbaar. De aanhalingen, die Oesterley doet bewijzen wèl de grote rol die dc gerechtigheid speelt in de apocriefe boeken. M a a r hij verzuimt deze idee in verband te zetten m e t het geheel van de leer der apocriefen en hij laat een vergelijking tussen de profetische prediking èn die der apocriefen achterwege. Luther heeft in zijn tijd met deze problemen geworsteld. Hij was opgevoed bij wat in de grond der zaak ook de opvatting der apocriefen was, n.1. de wijsgerige omschrijving der gerechtigheid als het suum cuique dare, d.i. ieder het zijne geven. D a a r ligt geen troost in voor wie zijn zonde kent en van Gods heiligheid weet. M a a r toen is L u t h e r het licht opgegaan door de bestudering van H a b . 2 : 4 en R o m . 1: 17 en van de gerechtigheid bij J e s a j a en in de psalmen. Hier moet onze critiek ook straks inzetten op de vergeldingsleer bij de apocriefen. b. De Schepping W e zagen reeds, d a t Gods scheppende almacht met beslistheid verkondigd wordt. Hoe kan het ook anders in een Joods denkklimaat? In aansluiting aan het boek Genesis lezen wij van de schepping van de mens uit de aarde (Sirach 17: 1) en naar het beeld Gods (Sirach 1 7 : 3 ; Wijsh. 2: 23) en van zijn macht over het geschapene (Sirach 17: 2). En in 2 Macc. 7: 28 komen we de gedachte tegen van de schepping uit niets.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen