Er staat geschreven - pagina 42

Hier gaan de duidelijke uitspraken van de Schrift door de filter van een bepaalde wetenschappelijke methode, de zgn. vorm-historische methode, met als resultaat dat de historische zelfopenbaring van Jezus als de Christus, waarvan de evangelisten getuigen in de mist verdwijnt en we een verkondiging overhouden, die berust op de geloofsinterpretatie van de latere gemeente. Dat betekent m.i. een ernstige aantasting van het openbaringskarakter van de Schriftinhoud en daarmee ook van haar betrouwbaarheid. 5 7 ) De overlevering wordt op rekening van de gemeente gezet en het apostolische getuigenis van zijn gezag beroofd. Wat blijft er op die manier over van de bestemming van de apostelen als ooggetuigen tot fundament van Christus' gemeente? Maar de Amsterdamse hoogleraar, dr. C. Augustijn meent dan ook dat men dergelijke dogmatische uitspraken in het kader van de historische theologie niet mag doen. Inzake de historische betrouwbaarheid van de Evangeliën zou men het gezag van de apostolische overlevering niet ter sprake mogen brengen. Maar kan men de Evangeliën als gewoon menselijk historische bronnen beschouwen, die men onderzoekt, zoals elk historisch document, met de methoden van de historische kritiek, los van elk oordeel over de aard van deze bronnen? Kan men afzien van het bijzonder karakter van het evangelisch getuigenis dat mede bepaald is door het heilsgebeuren waarvan de evangelisten getuigen? 6 S ) De verkondiging waarvan de Schriften de teboekstelling bevatten, heeft tot inhoud 'de grote werken van God' (Hand. 2 : 11) in de komst en het werk van Christus. Het is de proclamatie van wat - reëel en feitelijk - in de historie geschied is. Men mag dit 67)

Dat alles geldt niet alleen ten aanzien van het Nieuwe Testament, inzake de opvatting van de historische betrouwbaarheid van het Oude Testament treffen we bij verschillende geleerden eenzelfde scheiding aan tussen geschiedenis en kerygma. D e verhalen van uittocht en intocht b.v. zouden dan wel een historische kern bevatten, maar voor het grootste deel vermengd zijn met interpretaties, sagen en profetische vergezichten. Zie B. J. Oosterhoff, Feit of interpretatie, passim. Terecht wijst hij er op, hoe het kerygma wordt aangetast, als de feiten verneveld worden. O o k wordt het openbaringskarakter van de Schrift aangetast. In plaats van de openbaring van God komt de geloofsinterpretatie van Israël en de oergemeente. 6 8 ) G. Augustijn, Om de historische Jezus (Gerei. Weekblad, Kok, Kampen van 16-6-67).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen