Toenadering tot Rome - pagina 32

tenzij G o d h e m doet wedergeboren w o r d e n in Christus tot een nieuwe schepping. D a n w o r d t hij als c o n c u r r e n t failliet verklaard en w o r d t hij door het oordeel heen tot een kind, een dienstknecht, een m e d e a r b e i d e r , een volgeling, een b o n d g e n o o t Gods. En als hij d a t niet w o r d t , zal hij ook in het nieuwe kleed v a n een existentialistische d e n k s t r u c t u u r Gods c o n c u r r e n t blijven. E n wij m e n e n , d a t Fiolets conceptie d a a r v a n een duidelijk bewijs is, omd a t hier h e t al-oude t h e m a "mens-zijn als zodanig b e h o e f t de aanvulling (curs. G.G.) van de b e g e n a d i g i n g " langs een omweggetje weer t e r u g k e e r t 1 7 ) . De radicaliteit

van de

zonde

W i j blijven intussen zitten m e t de v r a a g , h o e m e n er d a n toch zo gemakkelijk toe k o m t om het geloof der R e f o r m a t i e als veroud e r d te beschouwen en het om te buigen n a a r een nieuwe coöperatieleer, onder het motief: G o d en mens zijn geen c o n c u r r e n t e n ? O m d a a r het a n t w o o r d o p te vinden, m o e t m e n goed zien, w a t er feitelijk in deze o m b u i g i n g is geschied. Dit namelijk, d a t w a t d e R e f o r m a t i e beleed als zuivere genadegift v a n G o d in d e rechtv a a r d i g i n g en vernieuwing v a n de zondaar, door de nieuwe theologie is gelegd in het menszijn als zodanig. D e mens als zodanig is geen concurrent, m a a r p a r t n e r v a n G o d . M e n g a a t van de schepping uit redeneren o p de wijze v a n de verlossing als een actueel heden, zonder d a t m e n de verwoestende aanwezigheid van de zonde erkent en zonder d a t m e n belijdt, d a t de verlossing een nieuwe daad v a n G o d is, die niet m e t Gods scheppingsdaad kan w o r d e n vereenzelvigd. D a t dit toch w o r d t g e d a a n , komt, d o o r d a t m e n schepping en verbond, schepping en verlossing zo n a u w n a a r elkaar toetrekt, d a t het twee k a n t e n w o r d e n v a n dezelfde zaak. Een e n o r m monistisch denken ligt h i e r a a n ten grondslag, w a a r i n het heil in de schepping o p g a a t . Dit heeft tot gevolg, d a t het heil i m m a n e n t w o r d t gezien, en d a a r d o o r krijgt het ook een universeel karakter. Heilsgeschiedenis en geschiedenis vallen samen. D e ontwikkeling der dingen is de ontwikkeling van het heil, d a t zich evolueert n a a r het k o m e n d e Rijk. Heil en schepping en verlossing en ver17

) Vgl. H. J. Kouwenhoven, a.w. blz. 164.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen