Communisme - een religie - pagina 38

ten is verwerkelijkt en die zoals we reeds hoorden de staatkundige gestalte van het socialisme is. In zijn studie over 'Staat en revolutie' schrijft Lenin: 'De leer van de klassenstrijd, door Marx toegepast op het vraagstuk van de staat en van de socialistische revolutie, leidt noodzakelijkerwijze tot de erkenning van de politieke heerschappij van het proletariaat, van zijn diktatuur, d.w.z. een met niemand gedeeld en rechtstreeks op de gewapende macht der massa's steunend gezag. Het omverwerpen van de bourgeoisie kan alleen gebeuren, doordat het proletariaat zich verheft tot de heersende klasse die in staat is het onvermijdelijke, wanhopige verzet van de bourgeoisie te onderdrukken en alle werkende en uitgebuite massa's te organiseren voor het op nieuwe leest schoeien van het economisch bestel. Het proletariaat heeft de staatsmacht nodig, een gecentraliseerde organisatie van de macht, een organisatie van de dwang, zowel om het verzet van de uitbuiters te onderdrukken, als voor het leiden van de geweldige massa's van de bevolking, de boeren, de kleine burgerij, de halfproletariërs, ten einde de socialistische economie op gang te brengen', (cursiv. van Lenin). En wat verderop heet het: ' W i e alleen de klassenstrijd erkent (namelijk zoals die in niet-communistische landen wordt gevoerd - C.V.) is nog geen marxist en kan nog binnen de perken van het burgerlijke denken en de burgerlijke politiek gebleven zijn. Het marxisme beperken tot de leer van de klassenstrijd betekent bet marxisme besnoeien, verminken, reduceren tot iets dat voor de bourgeoisie aanvaardbaar is. Marxist is alleen hij die de erkenning van de klassenstrijd uitbreidt tot de erkenning van de diktatuur van het proletariaat. Hierin ligt de kern (! !) van het onderscheid tussen een marxist en de gemiddelde kleine (en ook grote) bourgeois', (curs. van Lenin). In zijn brede uiteenzettingen over 'De actuele taken van de Sowjet-macht' laat Lenin zich over de diktatuur van het proletariaat als volgt uit: 'Het zou de grootste domheid en het onzinnigste utopisme zijn te veronderstellen, dat de overgang van het kapitalisme naar het socialisme zonder dwang en zonder diktatuur mogelijk is. De theorie van Marx heeft zich reeds lang geleden en met zeer grote kracht tegen deze kleinburgerlijke democratische en anarchistische onzin gekeerd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen