Gereformeerde prediking in onze tijd - pagina 34

brengen. In de eerste plaats moet opgemerkt worden dat Karl Barth in zijn Kirchliche Dogmatik 11 en 2 zeer omzichtig te werk gaat als hij het begrip 'semen religionis' en 'sensus divinitatis' bij Calvijn ter sprake brengt. Hij wijst de 'natuurlijke Godskennis' als gegeven werkelijkheid niet subiet af, maar stelt dat ook Calvijn de Godskennis niet vanuit de natuurlijke religie opbouwt. Het 'semen religionis' en de 'sensus divinitatis' komen nooit tot volle rijpheid, laat staan dat ze vruchten dragen (zie J. Calvijn, Institutie I, 3, 1; 4, 1; 12, 1 cn K. Barth in K.D. 1, 2, S. 310). Er zijn nl. twee zaken in het geding. In de eerste plaats is er geen religie waarbij 'aangeknoopt' wordt, het Woord Gods is van eigen vorm en inhoud, sui generis. Wij denken van het bijzondere van het Woord Gods naar het algemene en niet omgekeerd. Wij komen nooit tot de God der openbaring als we niet van Hem uitgaan. In de bespreking van J.H. Scholten en O. Noordmans hebben we het een en ander uitvoerig behandeld. De natuur, de religieuze ervaring, het wereldgebeuren hebben in zichzelf geen directe toegang tot God, maar de openbarende God in thora, kruis en opstanding boort zich wel een toegang tot het wereldgebeuren en de Godsbeleving van de mens. Anderzijds moeten wij opmerken dat het Woord Gods gesproken wordt tot mensen met hun eigen vragen en gedachtengangen waarvan zij nooit voor honderd procent los zullen komen. Elk mens is een religieus mens en heeft een relatie tot het absolute. Hij heeft religieuze vragen, ook al zal hij die eventueel atheïstisch in verlegenheid willen beantwoorden. Wij kunnen wel niet vanuit onze natuurlijke religie opklimmen tot de God der openbaring, maar het is ook zo dat het geloof in de God der openbaring nooit buiten onze eigen persoonlijke religie omgaat. Wij stelden dat God in zijn dialoog de mens ernstig neemt. Hij neemt hem ook ernstig in zijn religie en religieuze ervaring. Niemand onzer heeft adequate Godskennis, onze geloofskennis is verweven met de religie van huis uit en van onze voorvaderen meegekregen. Er is 'notitia Dei', Godsbesef en er is 'cognitio Dei', Godskennis door het Evangelie verkregen. In zijn toespraak in Athene over de onbekende God knoopt Paulus niet aan iets aan, er was sprake van een vacuüm van een niet-weten, maar hij spreekt wel de Atheners in hun gedachtenwereld aan: gelijk ook enigen van uw dichters hebben gezegd (Hand. 17:28). Maar dan geeft hij een gans andere wending aan het gesprek. Het moet ons verbazen hoe Paulus zijn Evangelie slechts fundeert in het Oude Testament en nergens enig blijk geeft van aanknoping aan of beïnvloeding door de mysteriebeschouwingen van de bij uitstek religieuze wereld zijner dagen. Er is geen sprake van aanknoping aan, of aanvulling op

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen