De dood hoort er niet bij!; over verschillen in de waardering van de dood en enkele ethische konsekwenties daarvan - pagina 11
1. Hoe kijkt 'men' tegen de dood aan? ..2. Verschillende theologische visies op de oorsprong van de dood..H.M. Kuitert - Karl Barth - H. Berkhof - De klassiek gereformeerde visie op de dood...3. Bijbelse perspectieven op leven en dood ..4. Ethische konsekwenties van de verschillende waardering van de dood..Standpunt euthanasie en suïcide - Stervensbegeleiding / Kritiek op Kübler-Ross - Ethiek en dood - Gefundeerde triomf...
I H O E KIJKT ' M E N ' T E G E N DE D O O D A A N ?
Veranderende waardering In de loop der eeuwen is telkens anders tegen de dood aangekeken en met de dood geleefd. De dood zelf veranderde niet, maar de waardering van de dood veranderde. Huizinga beschrijft in zijn 'Herfsttij der middeleeuwen' hoe midden in de stad Parijs het 'kerkhof van de onnozele kinderen' was gelegen, een begraafplaats gewijd aan de door Herodes vermoorde kinderen van Bethlehem. Dit kerkhof was zeer in trek. Haast elke Parijzenaar wenste ooit daar begraven te worden. Er bestond zoveel vraag naar de graven op dit kerkhof dat de beenderen al korte tijd na een begrafenis weer opgegraven werden en de grafstenen verkocht. Rondom het kerkhof was een zuilengang met daarboven de zogenaamde knekelzolders, waar de botten en schedels zomaar opgestapeld lagen - open en bloot, voor iedereen te zien. En juist deze droefgeestige begraafplaats was bij uitstek een wandelplaats en verenigingspunt. Er werd druk geflaneerd en zelfs werden er feesten gegeven. Bij de knekelhuizen waren winkeltjes waarin allerlei waar werd verkocht. . . Stappen we nu in gedachten eens over naar het Parijs van onze eigen tijd. Een intens levende en overstelpend drukke wereldstad. De hele dag door is er het geraas van verkeer op de boulevards en de pleinen. Massa's mensen in de warenhuizen, maar ook in de parken, op straat en op de vele terrasjes. Zo zouden we door kunnen gaan met op te sommen wat er zoal in Parijs te zien is volgens een hedendaagse reisgids. Maar op een ogenblik rijst de vraag: waar worden in deze stad eigenlijk de doden begraven? Zijn er eigenlijk wel begraafplaatsen? Die zijn in ieder geval nauwelijks te ontdekken. Ze liggen verscholen tussen wat groen ergens op een vergeten plek in de stad - of nog liever bouwt men een crem&orium ergens in de buitenwijken. Dat neemt weinig plaats in en x*an buiten lijkt het nét een moderne fabriek met een schoorsteen. Niemand behoeft aan de dood te denken. En dat is ook de bedoeling. Het lijkt wel of er een stilzwijgende afspraak is gemaakt om de werkelijkheid van de dood zoveel mogelijk toe te dekken. Zijn deze twee contrasterende beelden van het middeleeuwse en van het huidige Parijs niet illustratief voor de veranderende visie op en omgang met de dood? Enerzijds de vertrouwelijke omgang met de dood als in het menselijk bestaan geïntegreerd verschijnsel.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1983
Reformatorische stemmen | 68 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1983
Reformatorische stemmen | 68 Pagina's