Reformatorische Stemmen; Verleden en Heden - pagina 71

besluiten. Dat laatste vanwege de eed die zij tegenover elkaar hadden afgelegd en ook omdat onderhandelen zonder Holland en Zeeland de totale ruïne van de stad zou betekenen. Hij verzocht Parma daarom thans goede en redelijke condities toe te staan 'en oubliant toutes choses passées' (en daarbij al de gebeurde zaken te vergeten). Hij vroeg aan Parma een onderhoud om hem duidelijk te maken dat door enige religievrijheid toe te staan, al was het provisioneel tot aan een Generaal Concilie of een provinciale synode, de harten van de onderdanen weer tot hun koning zouden worden geneigd en een vaste en eeuwige vrede kon worden gevestigd.") Die brief heeft Parma nooit bereikt maar ze was wel het begin van een vredesproces dat op de overgave van de stad uitliep. Het is duidelijk dat Marnix ook Holland en Zeeland in het vredesproces wilde betrekken. Toen op deze brief geen reactie kwam, zocht Marnix contact met Richardot, een lid van Parma's Raad van State. Dat lukte en op 8 juni schreef Marnix in dezelfde trant aan deze raadsman van Parma. Richardot overlegde met zijn meester die na enige aarzeling Richardot groen licht voor een onderhoud gaf. Op 11 juni nodigde hij Marnix uit tot een gesprek. Er was nu geen houden meer aan. Marnix vroeg Richardot een ontmoeting tussen Parma en hem tot stand te brengen. Als onderwerpen voor het onderhoud noemde hij consciëntievrijheid en een algemeen accoord in de Nederlanden. Marnix had zijn politieke lijn uitgezet en hield die voorlopig aan. Hij verbond de overgave van de stad aan twee voorwaarden: een accoord met Holland en Zeeland en het toestaan van religievrijheid. Al spoedig lekten deze contacten uit in de stad en Marnix zag zich genoodzaakt de Breeden Raad erin te kennen. De predikanten kregen er ook lucht van en waarschuwden op zondag 30 juni in hun preken met alle macht. Maar Marnix zette door. Op 6 juli viel in de Breeden Raad het besluit hem de bevoegdheid tot onderhandelen met Parma te geven. Daar gingen woedende debatten aan vooraf. Die van de religie waren en op hulp van Engeland hoopten, wilden de stad tot het uiterste verdedigen, meldt een brief van 21 juli uit Antwerpen. 54 ) De Breeden Raad besloot Marnix, samen met de heren De Mérode, de schepen Schoonhoven en Adriaan Hessels naar Parma's kamp in Beveren af te vaardigen. Op 9 juli kwamen zij daar aan. Parma had de derdedaagse koorts, maar dat verhinderde hem niet met Marnix in onderhandeling te treden. De beide leiders van de delegaties hielden eerst een officiële toespraak: Marnix in het frans en Parma in het italiaans. Daarna trokken beide heren zich terug voor een mondgesprek. Op hoog niveau werd er nu door deze 'top' onderhandeld. Marnix legde vier voorwaarden op tafel: 1. Geen vrede zonder Holland en Zeeland er in te betrekken; 2. een religievrede waarin ook de andere provinciën konden treden;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen