Reformatorische Stemmen; Verleden en Heden - pagina 91

scherpe per brief gevoerde discussie plaats over het conflict in Antiochië tussen de in Palestina levende geleerde Hieronymus (347-420), bekend d o o r zijn Bijbelvertaling en de bisschop van H i p p o Regius, Augustinus (354-430).") W a n n e e r we b e d e n k e n , hoe groot de a f s t a n d is, die N o o r d - A f r i k a scheidt van Palestina en hoe gering de c o m m u n i c a t i e m o g e l i j k h e d e n waren, d a n k u n n e n we ons voorstellen, dat de briefwisseling traag verliep. M a a r dat is niet de enige o o r z a a k . P o s t h u m u s Meyjes 20 ) wijst erop, d a t o o k de onwil van H i e r o n y m u s hier debet aan was. D e geleerde, m a a r enigszins ijdele m o n n i k k o n m a a r moeilijk kritiek a a n v a a r d e n van de grote A u g u s tinus, die volgens H i e r o n y m u s zijn roem trachtte te vergroten d o o r een ongelijke strijd aan te binden met een vermoeide grijsaard. Een onterechte beschuldiging, w a n t de vrijmoedige kritiek, die Augustinus uitte, ging bij hem g e p a a r d met loyaliteit en eerbied voor de eruditie van H i e r o n y m u s . We beperken ons hier tot de h o o f d z a k e n van de bijna tien j a a r zich voortslepende polemiek. O m s t r e e k s 393 - hij was toen nog presbyter schreef Augustinus een brief aan H i e r o n y m u s waarin hij zijn verontrusting uitsprak over H i e r o n y m u s ' uitleg van G a l a t e n 2:11 in diens commentaar op Galaten. H i e r o n y m u s poneerde d a a r , in de lijn van de origenistische interpretatie, dat het in Antiochië niet o m een reële twist tussen Paulus en Petrus gegaan was, d o c h o m een schijngevecht. Mede o m de bestrijders van het christendom de wind uit de zeilen te nemen, poogde H i e r o n y m u s o p deze wijze de h a r m o n i e tussen de beide apostelen te verdedigen, die noch in de leer noch in de p r a k t i j k afwijkende meningen gehuldigd zouden hebben. Petrus wist immers, aldus H i e r o n y m u s , gezien zijn ervaringen met de overgang van Cornelius en zijn h o u d i n g in Jeruzalem volgens H a n d e l i n gen 15 dat christenen niet gebonden waren aan de joodse wet. Bovendien, wat voor reden k o n P a u l u s gehad hebben om Petrus van huichelarij te beschuldigen? H a d hij niet, d o o r T i m o t h e ü s te besnijden er blijk van gegeven o p dezelfde wijze als Petrus te handelen? N a a r de mening van de Palestijnse Bijbelgeleerde s p o o r d e Petrus' gedrag in Antiochië met een van Paulus' missionaire principes: Ik ben de J o d e n geworden als een J o o d ... (1 Corinthiërs 9:20). H i e r o n y m u s b e k l e m t o o n d e , dat d o o r de komst van Christus als het einde van de wet de joodse wet alle geldigheid verloren heeft en dat wetsbetrachting was afgeschaft, ja verboden. Gingen de apostelen in sommige gevallen toch over tot o n d e r h o u d i n g van de bepalingen van de j o o d s e wet, d a n kon dit alleen m a a r een uitwendige houding zijn, een diplomatieke tactische maatregel, die vanwege het goede doel niet illegitiem was. In dat licht legde H i e r o n y m u s het gebeuren in Antiochië uit. Beide apostelen voerden als het ware een spel op, terwille van de aan hen toevertrouwde groepen. Petrus had uit bezorgdheid voor de Jodenchriste-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen