Over geloofsverantwoording; Apologetiek in de praktijk - pagina 16

komt onder de indruk van de ernst en van de nauwgezetheid waarmee deze schrijvers hun taak hebben waargenomen. Via de vertaling van Dr. Bartelink kan men met deze beide auteurs op een plezierig leesbare manier in aanraking komen. Justinus heeft twee Apologieën geschreven die genummerd zijn als de eerste en de tweede. Athenagoras heeft een smeekschrift op papier gezet, dat gericht is aan Marcus Aurelius en diens zoon Commodius. Dit geschrift is uit ongeveer 177. De beide Apologieën van Justinus dateren uit de jaren 146-150. Ze zijn dus 25 tot 30 jaar ouder. Justinus heeft zijn (eerste) Apologie opgedragen aan een keizer, namelijk aan Antonius Pius (138-161) en diens beide adoptiefzonen Verissimus en Lucius. Het feit dat keizers de geadresseerden zijn, betekent dat de schrijvers aan hen een uiteenzetting van bepaalde punten uit het christekijk geloof en van bepaalde elelementen uit het christelijke leven geven. Zij doen dit om zich te verantwoorden. Tegelijkertijd vragen zij de keizers recht te doen aan de christenen. Justinus betoogt dat christenen ten onrechte worden beschuldigd. De keizer neme kennis van de leer en de praktijk van de gelovigen. Justinus' Apologie is eigenlijk een profetische voorproef van de verdediging die hij heeft gevoerd in het proces dat uitliep op zijn eigen ter dood veroordeling. Ik noem enkele onderwerpen die door Justinus besproken worden. Na het verzoek om recht te doen aan de christenen en hen niet te (laten) veroordelen alleen op grond van de christennaam, gaat Justinus in op het geloof dat zij belijden. Zij wijzen afgodendienst af en verwerpen de verering van beelden. Zij weten dat God hen zal oordelen. Daarom wachten zij zich voor het slechte. Zij eren de overheid. Hierna wordt gesproken over het werk van Christus tot verlossing en over de levenwandel die bij het geloof behoort. Reinheid, naastenliefde, geduld, eerlijkheid en in het algemeen een goede levenswandel, die in de samenleving respect afdwingt. In zijn eerste Apologie gaat Justinus uitvoerig in op profetieën uit het Oude Testament. Daaruit blijkt dat Christus de voorzegde en beloofde Messias is. Hiermee wordt de eenheid van Oud en Nieuw Testament onderstreept. Dit gebeurt met name tegenover de dwaling van Marcion. Deze bracht een radicale scheiding aan tussen de God van het Oude en die van het Nieuwe Testament. Apologie ten overstaan van de keizer vindt ook plaats ter weerlegging van dwaalleer, die met een beroep op de Bijbel wordt verbreid. Tenslotte wordt gesproken over doop en avondmaal. Ten aanzien van deze beide sacramenten worden er door demonen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen