Calvijns gebedsleer; Venster op zijn vroomheid - pagina 40

aan de hand waarvan men de eenwording met God nastreefde. Waar het voor de reformator bij het bidden op aankomt, is het zowel ootmoedig als vrijmoedig beroep op Gods beloften. Zo de aard daarvan al mystiek mag heten, dan betreft het een mystiek waarbij de bidder zich in innige overgave voegt naar de wil van zijn God. Eén ding lijdt in ieder geval geen twijfel: het gebed is voor de reformator ‘iets geheims’, iets van een hoogstpersoonlijke intimiteit. Actualiteit Calvijns gedachten over het gebed bieden ons een vrijwel compleet beeld van zijn spiritualiteit. De karakteristieken van zijn heilsleer stempelen het gebedsleven. Te denken valt dan vooral aan de nadruk op de persoon en het werk van Christus, aan de verborgen werking van de Heilige Geest, aan de fundamentele betekenis van de rechtvaardiging door het geloof en in samenhang daarmee aan de zekerheid en vrijmoedigheid van het geloof op grond van Gods beloften. Wat niet minder markant naar voren komt, is de gestalte van de ootmoed waardoor het rechte gebed wordt gekwalificeerd. Opmerkelijk is voorts het samengaan van een intimiteit in de binnenkamer en een solidariteit met Gods wereldwijde kerk. Ten slotte treft ons de nadruk op Gods glorie in de heiliging van het leven en het verlangen naar de heerlijkheid die komt. Wellicht is er geen betere toegang tot Calvijns spiritualiteit dan zijn gebedsleer. In de vrucht van deze scholing deelden niet alleen zijn tijdgenoten. Velen zijn er in de loop der eeuwen door onderwezen en bemoedigd. En ook de hedendaagse, vaak zo aangevochten gebedspraktijk kan van Calvijns onderricht rijke, rijpe vruchten plukken. Concreet denk ik aan de volgende aspecten, die ik zonder ze omstandig uit te werken, bij wijze van leerpunten aanduid. 1. Wie bidt, mag en moet zich realiseren dat hij of zij daar een goede grond voor heeft. Het is de grond van Gods bevel en belofte. Wij naderen tot Hem, omdat Hij eerst tot ons genaderd is. Dat God ons in Christus zijn verzoende Vaderhart geopend heeft, geeft ons de vrijheid ons schamele en schuldige hart voor Hem uit te storten. En dat Hij in de beloften van het Evangelie ons toezegt, onze gebeden om Christuswil te zullen verhoren, biedt het gebed een ankergrond die het tegendeel is van een laatste strohalm. Het is niet zo, dat een mens, als niets meer helpt, ‘ten slotte altijd nog kan bidden’, maar zo, dat we vóór alle

39

070055 WdZ 0701 Binnenw.indd 39

27-03-2007 10:06:16

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen