Evangelie en kosmos - pagina 40

De vernieuwing van de wereld betreft niet alleen vernieuwde mensen, maar ook het firmament en heel de stoffelijke werkelijkheid. Dat geeft aan de bijbelse verwachting voor de kosmos een eigen kleur. Het materialisme rekent alleen met de vereeuwiging van de stof. Spiritualisten lopen gevaar de aarde prijs te geven voor de hemel en de verlossing te beperken tot de geest of de ziel. Het bijbels realisme belijdt de volkomen herschepping van alles wat God gemaakt heeft (vgl. Rom. 8:23). Juist die verwachting vormt een krachtige aansporing tot een tot een geheiligd leven (vs. 11,14). De spotters leven volgens eigen begeerten. Maar wie Gods nieuwe wereld verwacht zal zich daar nu al op oriënteren. We zijn met Christus in de hemel gezet (Ef. 2:6) en we worden geroepen te zoeken de dingen die boven zijn (Kol. 3:1). Dat maakt ons kritisch ten aanzien van het huidige wereldbestel. Het zicht op de hemelse heerlijkheid vervreemdt een christen niet van de aarde, juist omdat hij mag uitzien naar de vernieuwing van de wereld. Die vernieuwing is Gods werk. Dat laatste is het beslissende. De verwachting van een vernieuwde kosmos is geen menselijke utopie. De nieuwe wereld komt niet als gevolg van onze actie, noch langs de weg van de evolutie, noch langs de weg van de revolutie. ‘Gods koninkrijk ligt niet in het verlengde van de historische ontwikkelingen, maar in de rechte lijn van zijn belofte’ (Van Houwelingen). Continuïteit en discontinuïteit Hoe verhoudt zich de herschapen kosmos tot de oude wereld? In de geschiedenis van de theologie is over die vraag diepgaand nagedacht. Moeten we denken aan een totaal nieuwe schepping? Is er sprake van loutering van de bestaande wereld? Of gaat het om transformatie van de huidige kosmos? Is er sprake van continuïteit tussen deze en de komende wereld? Of is er alleen maar discontinuïteit, een volslagen breuk? Naar mijn besef zullen we met twee woorden moeten spreken. We zagen al eerder hoe de Schrift met grote ernst en radicaliteit spreekt over de verwoesting die de zonde heeft aangericht en die alle verhoudingen aantast. De schepping is een gebroken schepping. De droom van een vooruitgangsgeloof breekt dan ook altijd weer stuk op die bittere realiteit van de zonde. Anderzijds vallen schepping en zonde niet samen. Deze geteisterde kosmos blijft Gods wereld. Daarom lijkt het me juister te spreken van herschepping dan van een geheel nieuwe schepping.Maar die herschepping komt niet tot stand dan door het gericht heen. De oude, door de zonde geteisterde wereld gaat door het vuur van Gods oordeel heen ( 2 Petr. 3:7, 10). Vuur is in

39

070300 WdZ evangelie en kosmos b39 39

09-10-2007 10:38:26

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen