Niet door stomme beelden...?; Evangelieverkondiging in de moderne beeldcultuur - pagina 8

ten. Soms wordt bij huwelijken de ‘Mariahulde’ gebracht bij het beeld van de Heilige Maagd. Traditioneel is de preek uiterst kort hoewel sinds het Tweede Vaticaanse Concilie (1962-1965) een opmerkelijke verandering heeft plaatsgevonden. Een viering zonder preek is momenteel nauwelijks voorstelbaar. Het draait in de dienst echter vooral om de eucharistie, de viering van het centrale sacrament, het eten (en drinken) van het lichaam en bloed van de Heer. Vooral in het eerste millennium van onze jaartelling zijn op kerkelijke vergaderingen uitvoerige discussies gevoerd tussen iconodulen en iconoclasten, dat wil zeggen beeldenvereerders en beeldenvernietigers. Het is overigens van belang er nu al op te wijzen dat de gereformeerde traditie niet een ondubbelzinnig “neen” heeft laten horen. Er is ook sprake van een “ja”. Ondanks het beeldenverbod heeft zich een bijbelse beeldcultuur ontwikkeld. Wie kent niet het door Henri Nouwen zo naar voren gehaalde doek van Rembrandt dat in de Hermitage in St. Petersburg hangt: ‘De terugkeer van de verloren Zoon’6? Wie is niet opgevoed bij kinderbijbels met hun illustraties? Ouders lezen hun kinderen voor uit en bekijken de platen van de ‘Kijkbijbel’. Er verscheen ten behoeve van de evangelisatie een stripbijbel over het leven van Jezus. Ook met behulp van ‘Jezusfilms’7 probeert men buitenkerkelijke, ongelovige mensen met het evangelie in aanraking te brengen. De Evangelische Omroep bezint zich voortdurend over de manier waarop verkondigende televisieprogramma’s kunnen worden geproduceerd8. Datzelfde is het geval bij de Nederlandse Stichting 3xM die vooral in islamitische gebieden lokale christenen helpt om via de televisie het evangelie te verkondigen9. Er blijkt een zegenrijke werking te kunnen uitgaan van de beelden uit de moderne beeldcultuur. Kinderen in India die een stripbijbel kregen, Nederlanders die een ‘Jezusfilm’ zagen, zijn tot geloof gekomen. Door middel van de etsen van Rembrandt zijn studenten kunstgeschiedenis de bijbel gaan lezen! Zangprogramma’s als “Nederland zingt” raken kijkers in hun hart. De invloed van de televisie Toch is het gewenst om de ontwikkeling van woord- naar beeldcultuur kritisch te doorlichten10 met het oog op de verkondiging van het evangelie. Het televisie- en internettijdperk stelt ons voor nieuwe vragen11. Immers rechtvaardigt de zegenrijke werking die van beelden blijkt te kunnen uit-

7

080077 WdZ 52p Niet door Stomme Beelden.indd 7

16-04-2008 08:33:15

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen