Hoe kom ik in de hemel? De betekenis van klassiek-gereformeerde stervensbegeleiding - pagina 21

te ­binnen bracht waardoor ik de vurige pijlen van de duivel heb kunnen uitblussen, zoals ‘wat hebt gij dat gij niet hebt ontvangen?’ en ‘door de genade van God ben ik wat ik ben’. En: ‘niet ik, maar de genade van God die met mij is.’ En hierdoor overwonnen, is de satan geweken42. 3.3. Gisbertus Voetius (1589 - 1676) Voor de visie van Gisbertus Voetius43 raadplegen we een hoofdstuk uit diens praktische vroomheidsleer, De praktijk der godzaligheid uit 1664. In dit boek biedt Voetius zijn studenten een samenvatting van de praktische theologie met een voluit katholiek - gereformeerde signatuur. Dit werk is ‘een van de belangrijkste theologische werken uit de periode die in de Nederlandse kerkgeschiedenis bekend staat als het tijdperk van zowel de Gereformeerde Orthodoxie als de Nadere Reformatie’ en een ‘breed opgezette en gedocumenteerde, systematische uiteenzetting van onderwerpen waarmee de studenten in de praktijk van hun ambtsbediening te maken zouden krijgen. Tegelijkertijd is het echter een manifest van de idealen van de Nadere Reformatie.’44 Het ging de eerste rector van de Utrechtse universiteit niet om een stichtelijk werk voor de gewone man. Hij was er dan ook op tegen dat dit boek in het Nederlands vertaald zou worden. Hoofdstuk 21 van het boek is gewijd aan de euthanasia of wel-stervenskunst. Eerst worden enkele algemene vragen behandeld, bijv.: ‘Is het een teken van een ongelukkig sterven wanneer men naar het lichaam bijzonder zwaar beproefd wordt, of te lijden heeft van diepe geestelijke verlatingen en verzoekingen, zodat zij die zo zwaar beproefd worden, wel eens kreten van wanhoop slaken?’ Het antwoord is ontkennend. Evenmin als omgekeerd een zacht en kalm sterven een teken van zalig sterven behoeft te zijn. Dat kan immers ook wijzen op ‘een volstrekt onredelijke onaangedaanheid en afgestomptheid, waardoor men een stok of blok gelijkt, of een redeloos schepsel dat geveld of geslagen is en zo het leven laat.’ Voetius somt de vragen op die een predikant of iemand anders die de stervende bezoekt, op godvruchtige wijze en passend bij de omstandigheden kan stellen: 1. Of de stervende zijn zonden belijdt en beweent; 2. Of hij door het geloof de gekruisigde Christus omhelst en de zaligheid alleen in Hem zoekt; 3. Of hij onophoudelijk met vurige gebeden de toevlucht tot God neemt; 4. Of hij zich in alles aan Gods wil onderwerpt; 5. Of hij bereid is te sterven, indien dat Gods wil is;

20

100196 W.deZwijger J.Hoek.indd

20

7-7-10

14:57

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen