‘Gelijkheid als dwang’

Dit is nummer 12 in de serie van de Guido de Bresstichting, het studiecentrum van de Staatkundig Gereformeerde Partij. Naast de red. secr. drs. J. Mulder, werkten aan deze nota mee: G.N. van Dis, Mr. J.H. Doeven, dr. C.S.L. Janse, drs. M. Sinke, A.K. van der Staaij en drs. W. van Vlastuin. Uitgeverij den Hertog, Houten zorgde voor een goed verzorgde uitgave. Prijs f. 19, 75, 106blz.

Het bovengenoemd studiecentrum bezint zich op allerlei vraagstukken, die het politieke en maatschappelijke leven betreffen. Deze vraagstukken worden getoetst aan Gods Woord, zodat deze zaken een dimensie meer krijgen dan op het 'algemeen' politieke erf. Maar het is geenszins de bedoeling om deze nota's te gebruiken in "eigen kring", ook anderen moeten horen van de standpunten gegrond op Gods Woord. De S.G.P. heeft in haar vaandel staan om hèèl ons volk af te houden van de paden der zonde en terug te roepen tot wederkeer tot de MEERE en Zijn dienst.

Het is verleidelijk om veel uit deze nota te citeren, maar ik zal me bij de bespreking beperken tot hoofdzaken.

Het overheidsbeleid is er op gericht om de maatschappelijke verschillen tussen man en vrouw weg te nemen. De gelijke behandeling van mannen en vrouwen is verheven tot een politiek dogma.

Het is de kracht van de auteurs, dat zij zich terdege op de hoogte hebben gesteld, wat er maatschappelijk aan de hand is, maar tegelijk duidelijk stelling genomen waar het principiële karakter van dit onderwerp onder tafel wordt geveegd.

De auteurs beginnen dan ook met een bijbelse verkenning van de plaats en roeping van de vrouw.

Het volgende hoofdstuk handelt over emancipatie in huwelijii en gezin, vervolgens is er aandacht voor emancipatie in liet onderwijs, emancipatie op sociaal en fiscaal gebied, om tenslotte in hoofdstuk 6 tot een standpuntbepaling te komen.

Wanneer de overheid het heeft over emancipatie, dan bedoelt zij duidelijk de emancipatie van de vrouw. Ongeacht huwelijk en gezin moet er gelijkheid komen in maatschappelijk opzicht. Was het enkele decennia geleden nog "gelijke kansen" voor man en vrouw, steeds meer is dit verworden tot "gelijke plichten".

Uitvoerig wordt ook de 1990 maatregel besproken. Vanaf die tijd wordt van elk meisje van 18 jaar en ouder verwacht in eigen onderhoud te voorzien. Daartegenover stellen de auteurs dat het gaat om de eigen specifieke en van elkaar onderscheiden roeping en de plaats van man en vrouw. En zo blijft de man het hoofd van de vrouw. Niet om te heersen, maar uit Bijbels oogpunt. Uitvoerig komen de verschillende verklaringen aan de orde van het Griekse woord voor hoofd (keptialè) en het Hebreeuwse "rosj". In het Oude Testament, evenals in de klassieke literatuur heeft "hoofd" wel degelijk de betekenis van leider, hoewel moderne uitleggers deze betekenis ontkennen.

De ontwikkeling van het emancipatiestreven gaat niet buiten ons om. We staan er middenin. Goedkope en niet beargumenteerde kreten en oplossingen helpen ons niet verder. En onze kritiek en beklag op "onze tijd" uiten, maar ondertussen profiteren van de voordelen, die uit een en ander voortvloeien, is evenzeer laakbaar. Het gaat ook in dezen om de persoonlijke omgang met de HEERE. Want ook hier is het waar, dat alleen een leven in de vreze des MEEREN bewaart voor het kwade.

Met is een heldere, goed doorwrochte studie geworden, die we in veler handen wensen, niet om in de kast te zetten, maar onze winst ermee te doen.

Bij de standpuntbepaling hebben de auteurs moeilijke vragen niet geschuwd. Enkele van deze vragen zijn:

- Betaalde arbeid voor de vrouw? - Staat elk beroep voor de vrouw open?

- Leidinggevende functies voor de vrouw? Ik eindig toch met een citaat op biz. 98 over de vrouw als directeur van een basisschool...? !

Een leidinggevende functie die binnen afzienbare tijd voor de vrouw binnen fiandbereil< liomt, is het directeurschap van een basisschool. Door de toenemende vervrouwelijking van het personeelsbestand van de basisschool komt er een moment dat het bestuur voor de keus staat een kwalitatief goede vrouwelijke directeur aan te trekken of een mannelijke directeur aan te stellen waarin onvoldoende vertrouwen is. In zo'n situatie kunnen we ons voorstellen dat het bestuur voor de vrouwelijke directeur kiest, omdat het belang van de schoolgemeenschap ermee gemoeid is. Een dergelijke benoeming is niet het gevolg van een emancipatorisch beleid, maar van onvoldoende aanbod van gekwalificeerde mannelijke kandidaten.

... Debora is daar een voorbeeld van. Het was echter tot beschaming van de zwakheid der mannen die hun plaats als richter niet innamen.

Dat deze nota ook een oproep doet aan de overheid blijkt uit de laatste alinea:

Voor ons is van belang dat de overheid zich rekenschap geeft dat het huwelijk een instelling van God is en dat zij daaraan inhoud geeft in wet- en regelgeving. De overheid, als dienaresse Gods, moet het burgers die - ook in dit opzicht - overeenkomstig Gods Woord willen leven, blijvend mogelijk maken daaraan gestalte te geven.

Van harte aanbevolen!

n.a.v. Gelijkheid als dwang, emancipatie en overheidsbeleid, door drs. J. Ivluldere.a.

B.S. van Groningen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen