Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Het was nooit wat geworden

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Het was nooit wat geworden

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Vroeger kreeg je je diploma voor de hoofdakte in oktober. Waarom zo laat weet ik niet, maar wel dat het een ongelukkig tijdstip was om te solliciteren. Voor mij gold dat overigens niet, want ik was namens Hare Majesteit opgeroepen om in november een wapenrok te komen passen. Voor ik me in Bussum zou melden, moest ik eerst naar de kapper. Op eigen kosten! Dat was ik niet gewend, want af en toe had meneer Kuijt me f 1,50 toegestopt om model in mijn haar aan te laten brengen. Zijn tevreden blik de volgende dag gaf me altijd een voldaan gevoel. Nu was dat heel anders: op de foto in mijn militaire paspoort lijk ik op een gevangenisboef!

Ik werd opgeleid tot foerier en na zes maanden mocht ik naar de voorraadkelders in Schaarsbergen: geen piloot, geen tankcommandant en geen duikbootstuurman, maar verzorger van kleding en was. Iedere vrijdag sorteerde ik de groene onderbroeken op korte en lange pijpen, de sokken en hemden met of zonder mouw en iedere dinsdag deelde ik alles aan mijn collega-soldaten uit. Een bescheiden taak binnen de verdediging van het vaderland.

Maar één keer voelde ik me echt ongelukkig. Ik was sergeant van de wacht en moest voor de eerste keer de compagnie afmarcheren. Plotseling wist ik niet meer hoe de bevelen luidden en hoe je je geweer moest presenteren. Alles ging fout. De soldaten begonnen eerst te lachen, zo aanstekelijk dat ook de officieren volgden. De enige die niet lachte was ik. Ik was duidelijk niet voor leiding geven in de wieg gelegd.

Een maand voor het eind van mijn diensttijd belde het hoofd van de school waar ik mijn laatste stage had gelopen me op met de vraag of ik zin had om te solliciteren. Ik ben nogal serviel en ik deelde mee dat ik een brief zou schrijven. Ik was niet verbaasd dat ik aangenomen werd, want ik was de enige kandidaat geweest.

Ik was een poosje daarvoor getrouwd en we verhuisden naar Gouda. Een beetje nerveus reed ik de eerste dag naar mijn nieuwe school. Achteraf bleek dat ik niet zenuwachtig had hoeven te zijn, want de heldenverhalen (ik ben goed in verzinnen en overdrijven) over mijn functioneren in het leger boezemden diep ontzag in.

Ik ging voor mijn kinderen en de kinderen voor mij. Naar mijn (bijbelse) geschiedenisverhalen werd ademloos geluisterd, de zangles met gedichtjes en uitgespeelde verhalen waren een feest, de rekenlessen waren een wedstrijd wie het eerst zijn rekenboekje uit had… Kortom, alles ging goed zo lang de leerlingen maar op hun plaats zaten.

Dat was niet altijd het geval bij handvaardigheid en helemaal niet bij gymnastiek. En bij die vakken ging het dan ook bijna altijd mis: rennen, trekken, duwen en schreeuwen. Kennelijk had ik het leiding geven nog niet helemaal onder de knie.

Ik had mezelf beter moeten kennen, maar toen de directeur vertrok heb ik gesolliciteerd naar zijn functie. Uitvoerig somde ik mijn diploma’s en capaciteiten op. Ik was er zelf van onder de indruk. Maar niet de voorzitter van het bestuur. Die was mijn leraar opvoedkunde geweest en kende mij beter dan ik mezelf kende. Ik kreeg een keurig briefje dat ik voor deze functie niet in aanmerking kwam. Ik stopte het briefje bij mijn diploma’s en solliciteerde naar een baan in het voortgezet onderwijs. Het duurde even voor ik de afwijzing had verwerkt.

Toen was ik niet blij, maar nu meer dan dat: het was nooit wat geworden!!

Dit artikel werd u aangeboden door: De Reformatorische School

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 mei 2009

De Reformatorische School | 1 Pagina's

Het was nooit wat geworden

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 mei 2009

De Reformatorische School | 1 Pagina's