Van drie naar twee scholen in Waddinxveen

Aan tafel zit Kees Brobbel: hij is sinds 6,5 jaar lid van het schoolbestuur van de Hervormde scholen in Waddinxveen, de laatste 1,5 jaar als voorzitter. In het dagelijks leven is hij manager ICT Klant Services van het UMC in Leiden. Naast hem zit Tineke Neven. Zij was 19 jaar leerkracht op de Eben-Haëzerschool en is nu leerkracht van groep 3 op de locatie Rehobothschool. En dan is er nog Johan Stam, sinds 4 jaar directeur van de Rehobothschool. Daarvoor werkte hij als leraar Engels op het Driestar College in Lekkerkerk.

Wanneer is het besluit genomen?

Kees Brobbel legt uit hoe het gegaan is: ‘De kwaliteit van onderwijs was goed, de continuïteit werd echter steeds meer onderwerp van gesprek. Door een teruglopend aantal leerlingen, liepen de inkomsten terug. Om toch drie scholen te kunnen handhaven, zijn we in de regio op zoek gegaan naar partners. Dit is, na twee mislukte trajecten, helaas op niets uitgelopen. Met de directies van de drie scholen hebben we in maart 2010 het besluit genomen één school te sluiten. De vraag is dan natuurlijk: welke?’

Johan Stam legt de keuze van het besluit uit: ‘Vorig jaar was het leerlingenaantal van de Eben-Haëzerschool voor het tweede jaar onder de opheffingsnorm. Je kunt dan gezien de tijd niet kiezen om nog een derde fusietraject in te gaan. Ook wilden we het niet gezien de energie die dit vergt.’

Oorzaak van terugloop?

Tineke Neven: ‘De Eben-Haëzerschool was altijd een school die ook leerlingen van andere wijken had. Op een gegeven moment is dat minder geworden. We hebben verschillende directeuren gehad. De één was wat kritischer in het aannemen van leerlingen dan de ander. In het verleden zijn er om de school heen nieuwe wijken gebouwd en kwamen hier veel jonge gezinnen op af. De kinderen van deze gezinnen werden na verloop van tijd volwassen en trokken weg, terwijl de ouders bleven wonen. Door een verminderde doorstroom ontstond een stukje vergrijzing van het centrum van Waddinxveen en dat heeft invloed op de leerlingaantallen.’

Ook is de trend zichtbaar van afname van het aantal kinderen in de achterban van de scholen. Johan Stam: ‘Waddinxveen is een krimpende gemeente, per jaar neemt de laatste jaren het aantal leerlingen gemeentebreed met ongeveer 70 af.’ Opvallend is de grote scholendiversiteit in Waddinxveen. Kees Brobbel: ‘Er zijn vijf verschillende schoolverenigingen: een openbare, een katholieke, een vrijgemaakte, een protestants-christelijke en onze hervormde vereniging.’

Johan Stam: ‘Dit is wel uitzonderlijk. Als je bijvoorbeeld kijkt naar de gemeente Hendrik- Ido-Ambacht, zie je dat die gemeente meer inwoners heeft, maar minder scholen. In veel gemeenten is de indeling naar christelijke achtergrond ook anders. Er is dan meer diversiteit per school. Vanuit Waddinxveen gaat een aantal kinderen voor reformatorisch onderwijs naar Gouda of Boskoop. Door deze bijzondere situatie kunnen schoollocaties onder de opheffingsnorm van 141 leerlingen komen. Dit is nu ook het geval bij de pc-scholen en de katholieke scholen.’

Wie van de drie?

Dan moet er een keuze gemaakt worden om een locatie te sluiten. Kees Brobbel: ‘Dit is heel pijnlijk en een lastige keuze. De communicatie in dit soort trajecten is cruciaal. Je maakt daarin altijd fouten. Als bestuur stel je een aantal besliscriteria op, om zo tot een keuze te kunnen komen. We hebben de onderhoudskosten naast elkaar gezet, de leerlingenaantallen en de ligging van de school in het dorp is bekeken. Op grond hiervan is het besluit genomen de Eben-Haëzerschool te sluiten. We hebben de ouders gevraagd om binnen de vereniging te blijven en een keuze te maken voor één van de andere scholen. In mei 2010 hebben we een drukbezochte algemene ledenvergadering gehad. We hebben toen de ouders geïnformeerd. Twee weken hierna is een tweede bijeenkomst gehouden om verdere uitleg te geven. In de volgende maanden zijn er voor de ouders en kinderen formele en informele activiteiten georganiseerd om kennis te maken met de twee andere locaties. De ouders hebben op de twee andere locaties kunnen kijken om een keuze te kunnen maken. Op het moment dat de keuzes bekend zijn, is er door de directeuren gekeken of dit zou passen in de schoolgebouwen.’

Hoe is dat voor de leraren?

In maart is door het bestuur het besluit genomen, snel daarna zijn de GMR en de teamleden geïnformeerd. ‘Toen we de uitnodiging kregen, begrepen we al wel wat er zou worden besproken,’ aldus Tineke Neven. ‘Het was niet onverwacht, omdat de terugloop op school duidelijk was. We hadden een heel hecht team, onderling ging het goed en met de laatste directeur ontstond er, na een rommelige periode, weer een stijgende lijn. We hielden van de school en in het begin was het daarom best lastig. Het is goed dat we ruim een jaar de tijd gehad hebben om naar de sluiting toe te groeien en begrip te ontwikkelen. In het begin was de sluiting op school het gesprek van de dag, maar op een gegeven moment gingen we gewoon weer verder met de dagelijkse dingen. Het heeft immers geen zin om te blijven mokken. Je moet door en er het beste van maken.‘

Vlak voor de herfstvakantie heeft het bestuur met alle teamleden van de Eben-Haëzerschool een gesprek gehouden. Kees Brobbel: ‘Hierin hebben we de volgende vragen gesteld: “Wat wil je, welke locatie heeft je voorkeur, welke groep, met welke collega zou je een duo willen zijn?”‘

Johan: ‘Nadat alles geïnventariseerd was, bleek het heel goed te passen. We hebben niemand hoeven “dwingen” om zijn werktijdfactor te beperken. We hebben niemand hoeven te ontslaan. Dat is echt mooi! Alles is in goed overleg opgelost en voor de kerstvakantie wist iedereen waar hij heen zou gaan.’

Johan vertelt hoe het op zijn locatie is gegaan: ‘Tijdens de bijeenkomst van het nieuwe schooljaar hebben we er bij stil gestaan en daarna zijn we gewoon aan het werk gegaan. Binnenkort gaan we met het hele team uit eten.’

Zijn er verschillen tussen de scholen?

‘Jazeker.’ Johan geeft een voorbeeld: ‘Hier op de Rehobothschool staan de kinderen nog in de rij. Sommige ouders vonden dit opmerkelijk. Na een tijdje heb ik alle ouders gesproken en ik kan nu zeggen dat alle ouders positief zijn. Daar ben ik echt dankbaar voor. De samenvoeging van teams is ook goed verlopen. De karakters vullen elkaar aan. Het geeft een stuk gezelligheid.’ Dit wordt door Tineke beaamt:’ We zijn open en hartelijk ontvangen. Ik voel me een volwaardig teamlid!’

Hoe is dat voor de kinderen?

Hoe is dat voor de kinderen? ‘Voor de kinderen is het best wel heftig’, aldus Tineke Neven. ‘Zij vragen zich af wat er met hun school gaat gebeuren. Ze voelden zich veilig en thuis op school. De school stond bij hen in de beurt, ze speelden er na schooltijd. Ze waren bezorgd over het lot van de school. Toen ze eenmaal op de voor hen nieuwe locatie gekeken hadden, kregen ze er zin in. Met elkaar hebben we dozen ingepakt. Het hele schooljaar door waren we er mee bezig. Omdat de school in dat jaar zestig jaar bestond hebben we er ook een feestjaar van gemaakt. Ons doel was om het voor de kinderen een fijn laatste jaar te laten zijn. Het moest niet in verdriet of treurnis eindigen.’

Advies voor scholen?

Welk advies zouden jullie scholen geven die zo’n traject ingaan? Johan: ‘Bedenk goed wat je met wie communiceert en waarom en leg dingen helder uit.’ Tineke: ‘Richt je blik op de toekomst! Ik heb heel veel goede herinneringen aan de Eben- Haëzerschool, maar je moet vooruit! Hoe je dat invult daar heb je, in afhankelijkheid van God, zelf een belangrijk aandeel in. Dat kan je niet in eigen kracht!

Afscheidsdienst

In de kerken is gevraagd om voorbede. Tineke:‘Er is bewust gekozen om met een dankdienst te eindigen. Dit was een bijzondere dienst. Ds. P. Nobel heeft een meditatie gehouden met daarin de punten: in dankbaarheid terugkijken, moed voor vandaag, vertrouwend vooruit kijken. De kinderen hebben liederen gezongen en wij als personeel hebben voor in de kerk ook gezongen “Zegen mij op de weg die ik moet gaan…” Dat is erg emotioneel en bijzonder, je houdt het dan niet “droog”. Als je op deze manier eindigt, kan je weer verder. Na de dienst hadden we een afscheidsreceptie.’

Kees Brobbel: ’Mw. C. de Kruif, directeur van de Eben-Haezerschool, had aangegeven dat ze na het sluiten van haar school zelf ontslag zou nemen. Op de laatste schooldag kon ze melden dat ze na de zomervakantie aan een nieuwe baan kon beginnen... We kijken in dankbaarheid terug hoe het allemaal gegaan is!'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen