Bezaleël en Aholiab
Meditatieve gedachten rond het thema
Als een gemiddelde Bijbellezer gevraagd wordt om enkele gaven van de Geest te noemen zal hij waarschijnlijk allerlei gaven noemen die terug te vinden zijn in Galaten 5: liefde, blijdschap, vrede, enzovoort. Maar dat houtbewerking, metaaldraaien en metselen ook gaven van de Geest zijn, zal voor velen een verrassing zijn. Maar zo staat het hier in Exodus 31:3.
‘En ik heb hem vervuld met den Geest Gods, met wijsheid, en met verstand, en met wetenschap, namelijk in alle handwerk.’
EXODUS 31:3
Mozes heeft van de Heere opdracht gekregen om de tabernakel te bouwen. Voor dit bijzondere bouwkundige project doet Mozes een beroep op vaklui, Bezaleël en Aholiab. Van hen wordt gezegd dat ze vervuld zijn met de Heilige Geest, de Geest van wijsheid, verstand en wetenschap, ‘in alle handwerk’, zegt vers 3. Het gaat dus niet om cognitieve, maar om praktische vaardigheden.
Goede leermeesters
Bezaleël en Aholiab waren vaklui, mensen die hun vak goed verstonden. Door goede leermeesters en jarenlange ervaring waren ze zo ver gekomen. Maar nog meer: het was een gave die ze hadden ontvangen van de Heilige Geest. Hun gaven werden ook ingeschakeld om Gods huis te bouwen. Het ging om de dienst der verzoening. Daar waren de priesters als eersten bij betrokken. Maar vaklui als Bezaleël en Aholiab waren er, met hun eigen gaven, niet minder bij betrokken.
De priesters waren geen vaklui en de vaklui waren geen priesters. Dat hoefde ook niet. Iedereen had zijn eigen taak en roeping.
Maar wel dit: ze konden niet zonder elkaar. De tabernakeldienst (de dienst der verzoening!) was zonder priesters niet mogelijk. Maar zonder handwerkmensen evenmin.
Verscheidenheid van gaven
In de christelijke gemeente is het niet anders. Gods kerk wordt gebouwd. Daar zijn ambtsdragers voor nodig, mannen vol van de Heilige Geest. Maar daar zijn ook anderen bij nodig, ieder met zijn eigen gaven. Er is verscheidenheid van gaven, maar het is dezelfde Geest, zo zegt 1 Korinthe 12:4 (zie kanttekening). Laten we dat ook onze jongeren voorhouden. Dat voorkomt een misplaatst superioriteitsgevoel of een even misplaatst minderwaardigheidsgevoel.
Uit Christus
Als we de ene gave meer waarderen dan de andere gave, doen we niet alleen elkaar onrecht, maar bedroeven we ook de Geest. Het belangrijkste is dat wij ons, ieder met de gaven die ons gegeven zijn, ons afhankelijk weten van de Geest. En dat het ons verlangen is om onze gaven aan de Heere te wijden.
Ten slotte: de Geest, en de gaven van de Geest, zijn niet los van Christus verkrijgbaar. Daarom is het voor alles nodig dat we uit Christus leven, om zo ook voor Hem te mogen leven.
Ds. P. den Ouden is predikant van de Hersteld Hervormde Gemeente te Katwijk aan Zee.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 september 2016
De Reformatorische School | 52 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 september 2016
De Reformatorische School | 52 Pagina's