Weg met de klassieke schooltijden?

Dinsdagmiddag kwart voor drie op de Prinses Julianaschool in Gouda: stoelen worden aangeschoven, tassen meegegrist en jassen aangeschoten. Gauw naar buiten, want het spelen lokt - er is nog zo veel te ontdekken. De leerlingen hebben hun schooldag erop zitten, de leerkrachten mogen nog even. Tjitske van der Meulen, groepsleerkracht van groep 1, ruimt eerst een vooroordeel uit de weg: ‘Veel mensen denken dat wij als leerkrachten door het continurooster tijd over hebben en dat we allemaal een half uur eerder thuis zijn. Maar het werk in het onderwijs is nooit af, dus je moet gewoon weggaan om half vijf. Daar moet je strak in zijn, welk schoolrooster er dan ook is.’

Ruim anderhalf jaar geleden ruilde de Prinses Julianaschool de klassieke schooltijden in voor het continurooster. De traditionele vrije woensdagmiddag bleef bewaard, op de andere dagen waren de kinderen voortaan van half negen tot kwart voor drie op school. Gertrude van Rijn, groepsleerkracht van groep 8, licht toe: ‘Bij de oude schooltijden hadden de kinderen van de eerste vier groepen tot kwart voor twaalf les, de hoogste groepen tot kwart over twaalf. Daardoor fietsten sommige moeders tussen de middag wel drie keer heen-en-weer om alle kinderen te halen en na het eten weer weg te brengen. Ook maakten de vrijwillige overblijfmoeders wat escalaties mee in de eetpauzes. Dat alles zorgde ervoor dat wij ons afvroegen: kan het ook anders? Toen zijn we de verschillende schooltijden gaan bekijken.’

Kortere etenspauze

Jaap Broekman, directeur-bestuurder van de CNS-scholenvereniging in Gouda, maakte de ontstane discussie op de Prinses Julianaschool vanuit zijn bestuursfunctie mee. ‘De beslissing over nieuwe schooltijden is in goed onderling overleg door directie, leerkrachten, ouders en de medezeggenschapsraad genomen. De voor- en nadelen moesten zorgvuldig worden afgewogen. Onder de ouders werden enquêtes afgenomen, waaruit heel duide-lijk naar voren kwam dat het niet meer van deze tijd is dat kinderen ’s middags naar huis gaan om te eten. Een continurooster is beter af te stemmen op de werktijden van moeders. Voor de leerkrachten en leerlingen zorgt het daarnaast voor veel rust en regelmaat. De leerlingen eten samen met hun leerkracht in de klas. De juf of meester kent de groep en kan eventuele ruzies meteen oplossen. Het halve uur pauze dat daarna volgt, verloopt daardoor ook weer rustiger.’

Toch zijn er tegelijkertijd kanttekeningen te plaatsen bij het continurooster, geeft Broekman aan. ‘De buitenschoolse opvang is duurder, omdat de kinderen daar langer aanwezig zijn. Daarnaast is er voor de ouders geen keuzemogelijkheid meer om de kinderen thuis te laten eten tussen de middag. Enkele ouders gaven aan dat hun kind het juist nodig had om even uit de hectiek van school weg te gaan en thuis rustig bij te komen. Ook misten sommige collega’s hun lange pauze, omdat ze zichzelf in het nieuwe pauzehalfuur niet konden losmaken van het werk. Maar dat zijn de persoonlijke ervaringen van een enkeling. Door de bank genomen werd en wordt het continurooster als heel positief ervaren. We willen de lestijden zeker niet meer terugdraaien.’

Gezamenlijk theemoment

De rust die in school gekomen is, willen de groepsleerkrachten van de Prinses Julianaschool ook niet meer missen. ‘De kinderen blijven veel meer in het schoolsysteem tussen de middag’, vertelt Van Rijn. ‘Ik kan de les ’s middags sneller oppakken, want de leerlingen zijn niet thuis geweest.’ Van der Meulen beaamt dat voor haar kleuterklas. ‘Er komen na de etenspauze geen ouders in de klas om nog iets te zeggen of iets af te geven, de kinderen hoeven geen afscheid te nemen met handjes en kusjes en ze hebben allemaal dezelfde pauzeervaring achter de rug.’ Het gezamenlijke lunchen als team, dat missen de collega’s wel. ‘De klassen hebben per twee leerjaren pauze op het plein, omdat niet iedereen tegelijkertijd naar buiten kan. Daarom zie je veel collega’s tussen de middag nooit meer. Nu hebben we een gezamenlijk theemoment om drie uur. Dat is ook heel waardevol en gezellig, maar toch anders dan een lange etenspauze.’

‘Vooral de middag is lang voor de kleuters’

Tjitske van der Meulen

Voor de kleuters zijn de schooldagen lang, nu ze niet vijf kwartier naar huis kunnen tussen de middag. ‘Vooral de middag is een hele opgave voor de jongste kinderen, omdat de kleutergroepen hun buitenpauze al om twaalf uur hebben’, vertelt Van der Meulen. ‘Als ik om half één weer opstart, horen de kinderen nog tot half twee andere groepen op het plein spelen, terwijl wij binnen werken. Binnenkomende kleuters van vier jaar moeten echt aan de dagen wennen. Daarom mogen zij op dinsdag en donderdag om half twaalf van school opgehaald worden. In de praktijk maken maar weinig ouders daar gebruik van. We wennen allemaal wel aan het continurooster.’

Dat is ook te zien aan de leerlingen. Die pakken hun fiets en dwarrelen uiteen, de lange middag in. Alles went. Ook een compacte schooldag, ook een korte pauze. Maar ach, die angst voor het onbekende, die is hardnekkig. Ook bij de invoering van een continurooster. Het is een angst die een schooljaar vol enquêtes, gesprekken en nieuwsbrieven zal overbruggen.

‘De kinderen blijven veel meer in het schoolsysteem tussen de middag’

Gertrude van Rijn

‘Een continurooster is beter af te stemmen op de werktijden van moeders’

Jaap Broekman

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen