VRAGERS.

X. vraagt: Is er een voorbereiding voor de wedergeboorte?
Antw.: Neen.
Oordeel zelf.
Wat verstaat gij door de wedergeboorte?
Onze vaderen hebben op die vraag in de vijf art. tegen de Remonstr. het volgende antwoord gegeven: (III, IV, 11, 12).
Voorts, wanneer God dit Zijn welbehagen in de uitverkorenen uitvoert, of de ware bekeering in hen werkt, zoo bezorgt Hij niet alleen dat hun het Evangelie gepredikt wordt; ook verlicht Hij niet slechts door den Heiligen Geest krachtdadig hun verstand, om recht te verstaan en te onderscheiden de dingen die des Geestes Gods zijn, maar door de inwerkende kracht van denzelfden wederbarenden Geest, dringt hij tot in de binnenste deelen des menschen, vermurwt het harde, besnijdt het onbesnedene, stort nieuwe hoedanigheden in den wil, en maakt dien van dood levend, van kwaad goed, van niet willende gewillig, van wederspannen gehoorzaam; en beweegt en versterkt dien, dat hij, als een goede boom, vruchten van goede werken kan voortbrengen.
XII
En dit is die in de Heilige Schrift zoo zeer gepredikte wedergeboorte, nieuwe schepping, opwekking uit den dood, en levendmaking, die God zonder ons, in ons werkt. En die geschiedt geenszins door de enkel in onze ooren klinkende leer, zedelijke aanrading of dergelijke wijze van werken, waardoor, nadat God, wat Hem betreft, Zijne werking verricht heeft, het in de macht des menschen zou blijven, wedergeboren of niet wedergeboren, bekeerd of niet bekeerd te worden; maar zij is een geheel bovennatuurlijke, allerkrachtdadigste en tegelijk allerbeminlijkste, wonderlijke, verborgene en onuitsprekelijke werking; in haar uitnemendheid, volgens de Schrift die van den Auteur dezer werking ingegeven is, niet minder, noch geringer dan de Schepping, of de wederopwekking der dooden; zoodat ook die allen, in wier harten God op deze wonderbare wijze werkt, zeker, onfeilbaar eng krachtdadig wedergeboren worden, en met der daad gelooven. En daarop wordt de nu vernieuwde wil niet alleen van God bewrocht en bewogen, maar van God bewrocht zijnde, werkt die ook zelf. Waarom ook de mensch zelf met recht gezegd wordt, deze ontvangene genade te gelooven, en zich te bekeeren.
Van deze eenvoudige leer zijn velen afgeweken. Ge hoort over de wedergeboorte allerlei voorstellingen; o.a. dat iemand eerst dan wedergeboren wordt, als hij in de bevestiging van zijn staat door het geloof gerechtvaardigd wordt. Onthoude toch een ieder, dat de wedergeboorte eene geboorte is; en zoomin nu iemand volwassen geboren wordt, zoomin wordt iemand wedergeboren in een bevestigden staat. Onze vaderen leerden duidelijk en klaar, dat iemand wordt wedergeboren, als God hem uit den dood doet overgaan in het leven.
Welke voorbereiding nu zou er bestaan voor iemands levendmaking? Wij zijn dood; ai, zeg wat kan ons doen opstaan of voor die geestelijke opstanding ons voorbereiden ? Niets; neen inderdaad er bestaat geen voorbereiding voor de wedergeboorte.
Comrie sprak ook zoo:
„In dezen nauwen zin leeren onze godvruchtige Godgeleerden, dat alle voorbereidend werk als een oorzaak moet buiten gesloten worden, en dat de wedergeboorte in dezen opzichte vóór het geloof moet gesteld worden, als de wortel en het beginsel uit hetwelk het ware geloof voortspruit." Men leze zijn Eigensch. des geloofs pag. 110 en 111 en zijn Catechismus pag. 401. In het laatstgenoemde werk spreekt Comrie voorts zeer nadrukkelijk op blz. 172:
„Houdt altoos in gedachten, dat de wedergeboorte, die gij deelachtig zijt geworden een onmiddellijk gewrochte is van den Heiligen Geest. Hij vindt niets in ons, gelijk als eenige goede dispositiën; eenige voorbereidselen of voorbereidend werk tot de wedergeboorte en het geloof, als een materia ex qua (uit welke) Hij ons wederbaart, of een materia in quam operatier, een stoffe, op welke hij werkt, ons wederbarende. O, neen, daar is niets in ons, dan de verdorven aard waardoor wij geheel en niet half dood zijn; en dus komt de Geest Gods, door de onmiddellijke werking van Zijn Goddelijke onwederstandelijke kracht en Hij wederbaart of maakt den uitverkoren zondaar, die dood was, zonder zijn toedoen, of allerminste toevloeiïng tot zijn levendmaking levendig; niet bij trappen, maar in een punt des tijds."
Het zij genoeg: ieder Gereformeerde zal toestemmen, dat van 's menschen zijde, niets, hoegenaamd niets kan worden gedaan ter voorbereiding van de wedergeboorte.
En van 's Heeren zijde? Zoolang men vasthoudt daaraan, dat de wedergeboorte is onze levendmaking, zal toch ook hier niemand van een voorbereiding spreken. Wij zijn wedergeboren of niet wedergeboren; levend of dood; een van de twee; en wij komen tot den staat des levens alleen door een daad van den Drieënigen Verbondsgod. Men leze voorts Witzius over de Verbonden (deel III).
Mij houdend aan deze leer onzer vaderen, geloovend dat de wedergeboorte is de levendmaking des zondaars, kan ik dus niet verstaan hoe iemand in deze betrekking kan spreken van eenige voorbereiding.
Wat anders is het als men bedoelt door wedergeboorte te verstaan niet alleen de levendmaking, maar ook de volmaking van het werk Gods in de ziel, de groei en wasdom in het geloof. Maar in dien ruimen zin vatten wij toch doorgaans de wedergeboorte niet, en liefst niet opdat geen verwarring meer ontsta.
De wedergeboorte zij de levendmaking des zondaars en kent als zoodanig geen voorbereiding.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen