HET SUPPRALAPSARISME TE DORDRECHT.

Reeds in de 107e zitting der Synode, des voormiddags den 11en Maart, was inzake het supra-en infralapsarime gerapporteerd. De acta melden dienaangaande:
„In dezelfde zitting is voortgezet de voorlezing van de oordeelen der E.E. Professoren D. Polyander; D. Thysius; en D. Walaeus, welk oordeel D. Sibrandus Lubbertus ook onderteekend had".
Dit was het oordeel dus der infra's waartegenover Gomarus dat van de supra verdedigde. Immers zoo gaan de acta voort:
„D. Gomarus betuigde openlijk dat hij ook hun oordeel in alles toestond, uitgenomen het artikel van het voorwerp der praedestinatie, of hoe God den mensch aangemerkt heeft, in het verkiezen, hetwelk hij meende, dat gesteld moest worden niet alleenlijk de gevallen: mensch, maar dat ook de mensch voor den val in de praedestinatie van God aangemerkt was.
Is ook voorgelezen het oordeel van D. Sibrandus Lubbertus, hetwelk D. Polyander; D. Thysius; D. Walaeus van gelijken onderteekend hadden. D. Gomarus verklaarde ook, dat hij datzelve goedkeurde, uitgenomen het gezegde.
Voorts is voorgelezen het oordeel van D. Gomarus, hetwelk de andere professoren betuigden toe te staan, uitgenomen het gezegde".
Polyander, Thysius, Walaeus en Lubbertus stonden dus op het standpunt van het infralapsarisme, terwijl Gomarus het supra verdedigde. Men was het over alle stukken in het rapport eens, behalve over de vraag, hoe de mensch moet aangemerkt worden in de praedestinatie of als reeds gevallen, of als nog niet geschapen en gevallen.
Gomarus stond in zijn oordeel niet alleen. Vele voorname godgeleerden waren aan zijn zijde, gelijk wij reeds hebben vernomen.
De Synode heeft zich er dan ook wel voor gewacht, het supralapsarisme te veroordeelen. Tegen hen, die eenzijdig het infralapsarisme drijven, zij het nog eens duidelijk gezegd, dat de groote Synode te Dordt het supra niet heeft veroordeeld.
En dat liet zij opzettelijk na.
De Remonstranten zochten reeds in de Haagsche Conferentie gebruik te maken van het verschil tusschen infra-en supra-lapsarisme, en hebben smadelijk van harde uitdrukkingen van den bovenvaldrijver gesproken. Mede onder dien invloed heeft de Synode het supra-lapsarisme niet geheel overgenomen. Zij heeft het ook niet veroordeeld.
Noch de formule van Polyander c.s., noch die van Gomarus is door de Synode overgenomen. Een nieuwe formule is opgesteld, die de zaak in feite onbeslist liet en die zoowel door Gomarus als door Walaeus is onderteekend.
Daarenboven weigerde de Synode enkele uitdrukkingen der supralapsariërs te veroordeelen, waarover de Remonstranten nog al geweld maakten en waarover de Engelsohe, Hessische en Bremensche godgeleerden bestraffing bepleitten.
De acta van de 132e sessie. Vrijdagvoormiddag 19 April, deelen dan ook mede:
„Is geëxamineerd het formulier van de verwerping der lasteringen, waarbij sommigen ook meenden, dat gevoegd behoorde te worden een verwerping van sommige harde en onbekwame manieren van spreken, die in de schriften van sommige Gereformeerde leeraren gevonden werden, die den zwakken ergernis, den vijand oorzaak van lastering hadden gegeven. Tot welk einde eenige redenen bij de Theologen van Groot-Brittannië, Hessen en Bremen en andere aan wederszijden zijn voorgesteld, dewelke aan wederszijden wel overwogen zijn, èn is goed gevonden door meerderheid van stemmen, dat men de verwerping en ombekwame manieren van spreken nalaten zoude; opdat de vijanden uit oorzaak van zulk een verwerping der onbekwame manieren van spreken niet zouden lasteren; dat ook de gezonde leer, dewelke degenen, die in de verklaring derzelve zulke harde en onvoorzichtige manieren van spreken schijnen te gebruiken, beleden hebben, verdoemd zouden geweest zijn; voornamelijk dewijl openbaar was, dat de Heilige Geest Zelf eenige derzelver manieren van spreken had gebruikt; eenige ook, die de Remonstranten zelven in den rechten zin hadden weggelaten; en zeer velen, die bekwamelijk en wel, zoo maar de liefde in het werk gesteld werd, konden uitgelegd worden".
Ik heb geheel het artikel uit de acta overgenomen, opdat een ieder zelf zien kan:
a. dat de groote Synode met beslistheid afwees elke veroordeeling van het supralapsarisme en van de uitdrukkingen, die enkelen te hard oordeelden te zijn;
b. dat de Synode zelve zich beriep op de uitspraken des Heiligen Geestes in Zijn Woord, vindende daarin dezelfde uitdrukkingen;
c. dat indien de liefde beoefend werd men die uitdrukkingen ten goede uitleggen zou.
Welnu, zoo is het nog. De dikwijls schimpende verdedigers van het infra mogen dit zich gezegd houden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen