Verslagen in ’t hart

PINKSTEREN

En als zij dit hoorden, werden zij verslagen in het hart. en zeiden tot Petrus en de andere Apostelen : wat zullen wij doen mannen broeders ? Hand. 2 : 37

Dit was toch een andere, een veel heerlijker dag, dan die Israël doorleefde zovele eeuw^en te voren aan de voet van de Sinaï. Toen het een gouden kalf had gemaakt, de Heere vertoornd had en de zonen van Levi hun zwaard genomen hadden en drie duizend van Israël werden gedood. Dat was een treurdag, een rouwdag en een dag, waarop Gods gerechtigheid en heiligheid uitblonk, dat Hij de zonde noodzakelijk straffen moet.

M, aar hoe geheel anders de dag van Jeruzalems Pinksteren, toen de Geest uit de hoogte werd uitgestort en op de prediking van Petrus evenzeer duizend verslagen werden, maar niet door het vleselijk .zwaard, maar door het zwaard des Geestes, hetwelk is Gods Woord. Drie duizend verslagen maar niet ten dode, maar ten leven; niet ten verderve, maar ter hunner eeuwige behoudenis.

Die dag van Jeruzalems Pinksteren was een dag van verschrikking en nederlaag voor het rijk der duisternis; maar een dag van verheerlijking van Christus; van blijdschap en vreugde voor de discipelen; een dag van zaligheid voor drieduizend zondaren.

Zij hadden de prediking van Petrus gehoord. Een preek had de Apostel gehouden die als een exempel mag worden aangemerkt, en ten voorbeeld mag strekken hoe de Waarheid moet worden verkondigd, Hoe was zijn tong gemaakt als dé pen eens vaardige schrijvers om te verkondigen de grote werken Gods; om te getuigen van die enige Naam onder de hemel gegeven tot zaligheid,

Hoe onmisbaar is toch des Geestes werking in en onder de prediking des Evangelie's, zal de prediker spreken kunnen in betoning des geestes en der kracht en zal het gepredikte woord gezegende vruchten des geloofs en der bekering voortbrengen,

O, waar de Geest des Heeren is, daar is vrijheid. Daar wordt met alle vrijmoedigheid de waarheid Gods zonder schroom^ naar de zin en mening des Geestes verkondigd. Daar blijve men bewaard zoo voor valsche gemoedelijkheid als ook voor luchthartige oppervlakkigheid. Wet en Evangelie, zegen en vloek, dood en leven is dan de inhoud der prediking, gebouwd op het Profetische woord. Dit is Gods weg in het zaligen van zondaren. Volgens Zijn eigen Woord moeten zij bekend gemaakt worden aan hun zonden en schuld en hoe zij deswege liggen onder het vloekvonnis eener gebrokene wet, vervallen aan Gods rechtvaardigheid en deswege Zijner straffe waardig zijn. Alzo ^hebben gedaan de profeten van ouds; alzo de Apostelen, beginnende 'op de Pinksterdag, ,

Door alle eeuwen heen is bevestigd geworden, dat een Bijbelse, ontdekkende prediking der waarheid de meeste vrucht heeft afgeworpen; een eenvoudige, bevindelijke prediking, ge-grond op het profetische Woord, welke altijd haar uitgangspunt moet hebben om de mensen te zeggen, dat zij bekeerd moeten worden, dat er een werk Gods in hen beginnen tnoet; dat zij zondaren zijn, van nature geneigd God en de naaste te haten. Laat die prediking vertrapt worden door hen, die roekeloos met God en godsdienst spotten, of veracht ea versmaad worden door zovelen, die in wufte en grenzeloze oppervlakkigheid uitschreeuwen; , , wij zijn de Godbezitters", terwijl nooit hun natuurlijke vijandschap verbroken is; de eeuwigheid zal straks openbaren, hoe de hemel op die prediking altijd zijn goedkeuring heeft doen rusten.

Zij werden verslagen in het hart. Merkt er wel op. Daar is een verslagenheid, welke het hart des menschen niet raakt; welke niet meer aandoet dan de consciëntie, maar welke dan ook niet meer is dan een haastig voorbijgaande morgenwolk. Dat is een verslagenheid, die wel met schrik en vreze vervult over de gevolgen van de zonde, maar niet over de zonde zelf. Maar de verslagenheid des harten grijpt dieper in.' •«**

Van nature is elk zondaar, wie hij ook zij, of hij de zonde indrinkt als water of dat hij op de akker der kerk geboren en opgevoed is, ongevoelig en zorgeloos omtrent zijn staat voor de eeuwigheid. Dan dienen we ons zelf, volgen we de uitspraak van onze eigen begeerlijkheid. Ons ongeheiligd, verduisterd verstand met zijn inzichten, met zijn overleggingen en gevolgtrekkingen, dient ons tot raadsman. Door onze val in Adam hebben wij ons losgemaakt van God en dienen ons zelf. Wij weten niet anders en wij willen niet anders en begeren niet anders. Wij gaan onze eigen weg, levende, werkende, hopende voor ons zelf. De macht van de zonde houdt ons gevangen, alzo, dat geen zondaar, zonder de verborgen genadekracht des Heiligen Geestes, zich daar van kan bevrijden, O, mijn medereiziger naar de eeuwigheid, bedenk dit toch met ernst. Met alle nadruk roepen we u dit toe, In de lijd waarin wij leven, wordt alles er op aangelegd om de Heilige Geest in Zijn noodzakelijke en tegelijk zaligmakende werkingen practicaal te loochenen en tegen te staan, alsof het niet meer nodig ware, dat ons hart verbroken en verslagen worde door de onwederstandelijke werking des Geestes door middel van het Woord, om ons vat- en ontvangbaar te maken voor het Evangelie van een gekruiste en opgewekte Christus, O, grenzeloze oppervlakkigheid van onze tijd, waarin men zich koestert in eigengerechtigheid; waarin men spot met het treuren en wenen van in het hart verslagen zielen; waarin men genoeg heeft aan eigen beredeneerd geloof, dat echter van Christus en de ware gemeenschap met Hem niets moet hebben. Dit is dat vage, duistere beginsel, dat altijd de ware, christelijke kerk heeft zoeken te vermoorden en haar van haar vastigheden heeft zoeken te beroven.

Verslagen in het hart, doorstoken en doorwond. De genade Gods, in het binnenste verheerlijkt, keert alles om. Dan geschiedt er een . nieuwe schepping, Hoe? Op welke wijze? Door de oude doodsgronden weg te breken; de oude fundamenten omver te werpen. De Geesc der kracht en der sterkte, neemt het hart in. God wordt de zondaar te sterk. Een sterkge-wapende moge zijn hof bewaren en alles in vrede behouden. De Geest des Heeren komt^ sterker dan hij, breekt zijn wapenrusting weg en deelt zijn roof uit. Dan vallen de oude ketenen der zonde; dan verandert de inwendige 'wet des levens; dan wordt men zaligmakend overreed van zijn verloren en afgescheiden staat voor God, Dat is volstrekt noodzakelijk. Hiermede begint het goede werk Gods in de ziel. Neen, we bepalen geen trap of maat, maai het ware, wezenlijke werk Gods, zoals het openbaar werd op de grote Pinksterdag bij de eerstelingen der Nieuw-Testamentische kerk. Verslagen in het hart, doorstoken' in het binnenste door het tweesnijdend zwaard des Geestes hetwelk is Gods Woord. Vaar de Heilige Geest dit in het hart brengt, daar gaat het door tot de verdeling der ziel en des geestes en der samenvoegselen en des mergs en is 'n oordeler der gedachten en der overleggingen des harten. Daar overtuigt Hij van zonde, gerechtigheid en oordeel en het bang geroep wordt geboren: , , wat zullen wij doen, mannen broeders'"

Zo wordt opeahaar de diepte verl.-geahoid en verslagenheid huns harten. Evengelijk als straks bij de stokbewaarder te Filippi, Hun hoogmoedig hart was neergeworpen. Hun eigen godsdienstigheid, zoals ze opgekomen waren naar Jeruzalem, had een dodelijke slag ontvangen. Hun zonde en schuld en inwendige vijandschap tegen de naam van Jezus, was hun ontdekt. Liggende in hun verlorenheid, erkenden zij Petrus en de andere Apostelen voor dienstknechten Gods, die hun de woorden der zaligheid brengen konden. Daarom hun verlegen vraag, die van verslagenheid en zieledroefheid getuigt; , , wat zullen wij doen",

O heilrijke vraag. Dit is het gewichtige keerpunt in de ziel, dan wordt de valse gerustheid verdreven en kent de zondaar zich geroepen voor de Richterstoel des Almachtigen. Bange stonde. Dan onderkent hij zijn zware verantwoordelijkheid voor God en dat het zijn eigen zonde en schuld is, die Gods toorn tegen hem heeft doen ontwaken.

Welk een ellendige en rampzalige godsdienst is het toch, die de zondaar aanstonds tot Jezus brengt en vals gerust stelt zonder ontdekking van zonde en schuld en zonder indruk van Gods rechtvaardigheid en heiligheid. De waarachtige bekering eens mensen begint met kennis van God in Zijn rechtvaardigheid; gevoel van Zijn toorn; kennis en smart van de zonde. Dan wordt die droefheid geboren naar God, die een onberouwelijke bekering tot zaligheid werkt. Dan is het de taal in de ziel; „kon ik eens ongedaan maken, wat ik misdreven heb". Ach, wat moet ik doen? Wat grote weldaad, waar aldus 's Heeren Geest werke. Daar is plaats voor de blijde boodschap des Evangelies,

Welk een bevoorrecht volk, die drie duizend op de Pinksterdag, Doorwond worden zij, maar ook genezen. Verslagen, maar ook opgebeurd. Werd het eens meer gevonden. Droevig, als wij voortgaan in onze zonde; als wij tot het getal der spotters behoren of tot hen, die genezen zijn, zonder ooit ziek te zijn geweest,

O zondaar, zoek in het boek des Heeren en lees. Lees, hoe God zondaren bekeert. Zoek Hem nog, terwijl Hij te vinden is, roep Hem aan, terwijl Hij nabij is.

Weldaad, als 's Heeren Geest, die Geest van Pinksteren ons hart verbroken heeft. Een verbroken en verslagen hart is nooit bij de Heere \eracht geweest. Dat kan ook niet. Het is Zijn eigeri werk. En Hij, Die aldus het land heeft begerig gemaakt, zal het ook verrijken. De zang van oud-Israël heeft nog altijd dezelfde betekenis; Gij, die God zoekt in al uw zielsverdriet, Houdt aan, grijpt moed, uw hart zal vrolijk leven, Nooddruftigen veracht Zijn goedheid niet, Nooit zal Hij Zijn gevangenen begeven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen