De besnijdenis van Christus

Luc. 2 : 21a: En als acht dagen vervuld waren, dat men het Kindeke besnijden zou, zo werd zijn naam genaamd Jezus.

Reeds spoedig, nadat de engelen gezongen hebben van de grootheid der genade Gods en van het welbehagen in mensen, geopenbaard in de menswording van de Zone Gods, begint het lijden van de Plaatsbekledende Middelaar. En als acht dagen vervuld waren, dat men het- Kindeke besnijden zou, zo staat er. De besnijdenis was sacrament van het genadeverbond en haar nationale openbaringsvorm. De instelling vinden we beschreven in Gen. 17 : 10: Dit is Mijn verbond, dat gijlieden houden zult, tussen Mij en tussen u en tussen uwe zade na u; dat al wat mannelijk is, u besneden wordt. Abraham was toen negen en negentig jaren oud. De besnijdenis was een inlijving in Israël, een afzondering van de heidenwereld en een aanduiding van de besnijdenisharten, zoals we verklaard vinden o.a. in Deut. 10:16: Besnijdt de voorhuid uws harten, en in Jer. 4:4: Besnijdt u de Heere, doet weg de voorhuid uws harten. Zij hield voor de besnedene in de belofte aan de Heere van trouw? ' en oprechtheid, wereldverzaking, leven met de Heere en Zijn volk, de belijdenis van Zijn Naam en zaak. Niet alleen de eigen kinderen, ook de ingeborenen des huizes en de gekochten met geld moesten besneden. De vader moest op de achtste dag zijn zoon besnijden, niet eerder, omdat moeder en zoon zeven dagen zwaar onrein waren. Uitstel tot na de achtste dag was niet geoorloofd, zelfs moest ook op de Sabbath besneden worden. De onbesnedene moest worden uitgeroeid als verachter van Gods heilig verbond. De besnijdenis was teken en zegel van dat verbond, maar op de betekende zaak, d.i. de besnijdenis des harten kwam het aan. De uittrekking van het lichaam der zonde, de afsnijding van Adam en wedergeboorte, Rom. 2 : 28. Want die is niet een jood, die het in het openbaar is, noch die is de besnijdenis, die het in het openbaar in het vlees is, maar die is een jood, die het in het verborgen is; en de besnijdenis des harten, in de geest, niet. in de letter is de besnijdenis, wiens lof niet is uit de mensen, maar uit God. Vanzelf was niet ieder besnedene de betekende zaak deelachtig, gelijk genoegzaam gebleken is uit de historie van Israels volk, net zomin als onder het Nieuwe Testament alle gedoopten genade bezitteti. Zij stonden wel in zeer intieme relatie tot het verbond, maar alleen de uitverkorenen, wedergeborenen waren wezenlijk in Gods Verbond. Het was een bloedig sacrament evenals het Pascha, heenwij zend naar het Bloed, dat eenmaal in de volheid des tij ds vloeien zou tot verzoening van de zonden der uitverkorenen. Waar Christus de wedergeboorte niet nodig had, zonder zonde zijnde, behoefde Hij de besnijdenis voor Zichzelf niet. Hij had geen erf- en dadelijke schuld, en daarom geen uittrekking van het lichaam der zonde nodig. Evenwel heeft Hij, de eeuwige Zoon des Vaders, als Middelaar in Zijn menselijke natuur en in de staat Zijner vernedering de besnijdenis willen onderworpen zijn. Hij was geworden uit een vrouw, geworden onder de wet. Niet alleen onder de wet der jiatuur, ook onder de Wet van Mozes. Hij is de broederen in alles gelijk, uitgenomen de zonde. Hij was het zaad Abrahams, Israëliet en daarom moest Hij besneden. Hij kwam onder de wet om haar te vervullen en te onderhouden. Die vervulling is plaatsbekledend voor de Zijnen. Hier vangt het lijden aan tot verzoening van de schuld van Gods volk. Zonder bloedstorting geen vergeving, geen verzoening dan door voldoening. Door Zijn besnijdenis wordt echter de O.T. besnijdenis van haar kracht beroofd en komt straks de N.T. Doop haar plaats innemen, zoals Paulus duidelijk leert in de brief aan de Galaten.

Aan de besnijdenis was de naamgeving verbonden. Onder Israël gaf men betekenisvolle namen. Wij hebben slechts heidense namen of aan de Schrift ontleende namen. De Israëliet, die God vreesde, getuigde in Zijn naamgeving van zijn geloof, hoop en liefde. Vaak kwam het ook goed uit, in de persoon, die de naam droeg, bijv. Elia d.i. God is mijn Jehova, en hij heeft in Jehova grote daden verricht. Nog een' voorbeeld. Ezechiel d.i. God zal versterken, hetwelk hij heeft nodig gehad en ook ervaren heeft, Jeremia en Hiskia, te veel om op te noemen. Maar ook kwam het vaak slecht uit, bijv. in de zonen van Josia Eljakim d.i. God bevestigt; Joachim Jehova bevestigt, terwijl het tegendeel bleek in hun leven vanwege hun gruwelijke zonden. Mensen feilen, maar niet de Heere. De Engel heeft bevolen in de Naam des Heeren aan Mariaf en ook aan Jozef: Gij zult zijn naam heten Jezus, want Hij zal Zijn volk zalig maken va^hunne zonden. De Messias heeft onder het Ouüe Testament vele namen • bijv. Silo, Immanuel, des Heeren Spruite enz. Voorwaar, heerlijke veelzeggende namen. Hoe ijdel onbetekenend is daii onze naam. Die is zondaar, en wij hebben nodig een nieuwe naam. In de besnijdenis des harten verandert God onze naam en ontvangt Gods volk een naam beter dan der zonen en der dochteren. Zo ontvangt dan ook Jezus Zijn naam bij Zijn besnijdenis. Zaligmaker betekent die naam. Hij zal Zijn volk verlossen van het grootste kwaad d.i. zonde, onmacht, straf, en brengen tot het hoogste goed. Hij heeft ten volle aan Zijn naam beantwoord. Hij is de Zahgmaker, de enige Naam, die onder de hemel de mensen gegeven is, door welke wij moeten zahg worden. Hij is dit niet alleen door verdienste, maar ook door toepassing. De toepassing is de besnijdenis des harten, de wedergeboorte der uitverkorenen in het uur der minne. Hij komt hen afscheiden van de grote menigte en in te lijven in het geestelijk Israël, in de gemeenschap met God. Zij worden belijders van God en Zijn Waarheid, en worden een nieuw schepsel door de uittrekking van het lichaam der zonde des vleses. Dat alles doet Christus aan hun ziel door de krachtdadige werking des H. Geestes, die hen wederbaart en in alle waarheid leidt. Nadat Hij hen ontdekt heeft en aan het eind gebracht heeft . van de Wet, openbaart Hij hun de Heere Jezus. Dan leren zij Zijn Naam verstaan. Die naam wordt^ hun dierbaar, ' die persoon onmisbaar fen noodzakelijk. Buiten Hem is geen leven en zaligheid. Hoe gepast is voor een verloren mens zulk een Zaligmaker, die gezalfd is van de Vader met de Heilige Geest zonder mate. Zijn algenoegzaamheid en volheid leren zij kennen door de bediening des Geestes. Steeds meer. Heel hun leven moeten ze leren, wat in die naam te vinden is. Het wordt al meer een gezegende naam. Het is de naam boven alle namen, en voor die naam te buigen is hun zalig-; heid. Voor die naam uit te komen steeds meer behoefte. Bij de Jezusnaam verdwijnt hun eigen naam, gelijk sterren verbleken bij de opgaande zon. Duizenden gingen reeds met die naam op de hppen naar de heerlijkheid. Voor Gods volk is het geen naam'van vijf letters, maar een naam die hun leven, denken en daden beheerst. Een naam, waarin de ere Gods en hun zaligheid liggen opgesloten. Een naam van de Vader gegeven, door de Zoon gedragen, door de H. Geest verklaard, maar door Gods volk bemind, door goddelozen bespot, door duivelen gevreesd. Een onvergankelijke naam, die alle eeuwigheid verduurt. Daarom heeft Hem ook God uitermate verhoogd en heeft Hem een naam gegeven, welke boven alle naam is, opdat in de naam van Jezus zich zou buigen, alle knie dergenen, die in de heme| en die op de aarde en die onder de aarde zijn, tot heerlijkheid Gods des Vaders.

W. V. D.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen