De leiding des Geestes

De gemeente te Rome, waarschijnlijk ontstaan doordat op het Pinksterfeest te Jeruzalem ook uitlandse Romeinen waren geweest, toen de Heilige Geest werd uitgestort, verkeerde in zulk een gezegende geestelijke toestand, dat haar geloof verkondigd werd in de gehele wereld, Rom. 1 : 8. Al was zij dus niet door Paulus zelf gesticht, gedacht Paulus altijd harer in zijn gebeden. Hij verlangde er op Gods tijd zelf heen te gaan, maar schreef vooraf deze brief, welke de bekende drie stukken tot inhoud had: ellende, verlossing en dankbaarheid, welke indeling door de opstellers van de Heidelbergse Catechismus werd overgenomen. De verlossing was niet mogelijk buiten Christus, want uit de werken der wet is geen rechtvaardigheid te verkrijgen, maar alleen door het naakte geloof. Nadat de leer der vrije rechtvaardigmaking is vastgesteld, komt hij de vernieuwing en heiligmaking te verklaren, om in het achtste hoofdstuk te spreken over de zegepraal des geloofs, in de vrijmaking van de zonde en de dood. De ware begenadigden wandelen niet naar het vlees, maar naar de Geest, want zovelen als er door de Geest Gods geleid worden, die zijn kinderen Gods. Daarom is er dan nu geen verdoemenis voor degenen, die in Christus Jezus zijn, en die door de Heilige Geest geleid worden naar de eeuwige heerlijkheid. En die leiding des Geestes is zo onmisbaar, want anders wordt de mens verleid door de geest der wereld of door zijn eigen geest, gelijk Paulus voor zijn bekering geleid werd door een blinde ijver om Gods volk te vervolgen. Toen meende Paulus zelf leiding te moeten geven, maar was hij in waarheid een misleider van zichzelf. Toen werd hem op de weg naar Damaskus de leiding ontnomen en nam Christus door Zijn Geest de leiding van Paulus over. Vanaf die tijd was die leiding door hem begeerd, wetend dat hij alleen dan veilig was. Die leiding is onwederstandelijk, krachtdadig, op grond van Christus' gerechtigheid, zonder enige onzer verdienste, en begint in de engere wedergeboorte de zondaar te leiden op geheel andere wegen dan men van tevoren bewandeld heeft. Wandelt de mens van nature als in een beeld, op de brede weg des verderfs en naar het goeddunken van het boze hart, of in een weg van eigengerechtigheid en vleselijke gerustheid, zonder een oog te hebben voor eigen doodstaat en doemschuld en de heerlijkheid van Gods deugden en de lieflijkheid van Zijn zalige dienst, hoe anders wordt het, wanneer de Heilige Geest hun hart zuivert, reinigt en vernieuwt van de heersende kracht der zonde, en Hij aldus komt te trekken uit de wereld en uit de macht des satans. En dat niet eens, maar herhaaldelijk blijft de Geest hen uit de wereld trekken en woont in hunne harten als in Zijn tempel. In het eerst is men zich dat wel meest niet bewust, dat het de zaligmakende leiding des Heiligen Geestes is, maar evenwel is het Zijn werk. Men voelt zich ongelukkig, weet soms zelf niet waarom. Alles, zo ziet men, is ijdel; leeg in de wereld, de consciëntie gaat open, de opvoeding in de waarheid, voor zover men die gehad heeft, gaat  haar kracht doen, eigen dwaasheden en zonden worden ontdekt, het gevaar beseft, de breuk beweend tussen God en de ziel, de schuldbrief thuis ontvangen, zodat alle vermaak in de zonde of ook in de uitwendige godsdienst begint te vergaan. Het verstand, waarop eerst werd vertrouwd, wordt bevonden verduisterd te zijn en meer en meer komt Gods Geest : leiden in de waarheid. Het middel wordt gebracht tot de mens, of de mens tot het middel. Men komt in Gods huis, onder GodsWoord, bij het volk des Heeren, alles door die onzichtbare leiding des Geestes. Dan worden zaken gehoord, waar men nimmer van hoorde en onder alles ontdekt zich het gemis van Gods gunst. Men ziet zich buiten God staan en mitsdien als een verloren schepsel, zonder hoop en zonder God in de wereld. Het Woord Gods wordt dierbaar, al is het ook, dat het de mens veroordeelt en ontdekt.

Vele malen mag dat Woord gelezen zijn in de onbekeerde toestand, het was altijd een gesloten boek, maar dan doet het wonderen opmerken. Bijvoorbeeld de goedheid Gods in het dragen en verdragen van zulk een snode zondaar. O, dat wenen over de zonde, en dat verlangen naar God, het vloeit alles uit die leiding des Geestes. De wet wordt uitgebreid. Alles wordt schuld, zelfs de beste verrichtingen en zij eist voldoening. God kan van Zijn recht niet af, zodat er steeds dieper inleiding komt in onmacht en verlorenheid. Alle gerechtigheden worden een wegwerpelijk kleed. Men ziet zich naakt voor God, zonder enige bedekking. Men wordt geleid naar de diepte, gelegd onder de vloek der wet en de gebeelde binnenkameren van het hart blijken niets te bevatten dan afgrijselijke afgoden en dat staan de tegenover een rechtvaardig en heilig God, Die met de zondaar niet de minste gemeenschap hebben kan. Hoe geheel anders wordt- Gods volk geleid, dan die duizenden die over de ellende steen en been klagen, maar er jaren in kunnen blijven, zonder ooit eens aan een eind te komen. Met dode klachten kan men oud worden en dat er nog niets gebeurt, maar met levende klachten is het heel anders. Dan moet de Heere toeschieten anders is het verloren. En onder dat alles leidt de Geest het met de ziel daarheen, dat het wordt een sterven aan zichzelf en aan de wet, al belieft het Hem soms te ondersteunen en te bemoedigen, om zulk 'n mens voor al te grote inzinkingen te bewaren. Door het woord des Evangelies heen te wijzen naar Christus, de ziel een oog buiten zichzelf te doen slaan, het is alles de bediening des Geestes. En na elke uitlating der Goddelijke liefde, komt die Geest weer dieper in te leiden in de noodzakelijkheid om geborgen te geraken voor die ontzaggelijke eeuwigheid. Met hartehjk verlangen naar ware genade, gepaard met liefde voor Gods ontdekte volk en voor Gods instellingen, komt die Heilige Geest meer en meer in alle waarheid te leiden, ook in de leer der waarheid, tegenover al die afwijkende gevoelens onder het Christendom. Men wil van de volle waarheid niets afhebben en begeert niet 't spreken van zachte dingen. Het koste wat het kost, maar men wil de waarheid vasthouden, omdat de waarheid lief geworden is. Maar met dat al, staat zulk een ziel in eigen waarneming buiten Christus, totdat het de Heilige Geest behaagt de ziel te leiden tot Christus, Die voor de natuurlijke mens geheel verborgen is en ook in de algemene overtuiging verborgen blijft, maar Die geopenbaard wordt door de Heilige Geest, nadat men eerst een onderwerp voor Christus gemaakt is in de weg der ontdekking. Christus mag dierbaar zijn, maar Hij is tevens noodzakelijk, want buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf. En daarom drijft die Geest de zondaar uit zichzelf, om met verzaking van al het eigene de toevlucht te nemen tot Christus, terwijl ook de verdere doorleiding het werk is des Heiligen Geestes. Zo leidt Christus door Zijn Geest Gods volk tot de Vader, opdat het rusten mag aan Zijn vaderhart in verzoende en herstelde gemeenschap. En de Heilige Geest verzegelt de ganse verlossing, als de Geest der aanneming tot kinderen, door welke zij roepen: Abba, Vader.

Hoe jammer, dat velen van Gods volk zo weinig doorbrekend licht ontvangen en zozeer in zichzelf met alles blijven hangen. Vanwaar komt het dat de bediening des Geestes zo weinig krachtig Zich openbaart? Is het niet omdat de Heilige Geest zozeer bedroefd wordt door een losse, geesteloze wandel? Dat er zoveel bij door kan is ook wel een gevolg van schaarse bediening des Heiligen Geestes, maar onbetreurde zonden zijn tevens de oorzaak, dat de Heilige Geest Zijn werkingen gaat inhouden, zodat de oefeningen gaan ontbreken, het verborgen leven met de Heere verdwijnt en men met vroegere ervaringen een hoog bekeerd mens begint te worden. Dan begint men zelfvoldaan te worden, zonder te beseffen dat de Heilige Geest met Zijn werkingen geweken is. De ware vernedering en ootmoed is er niet en de eerste liefde is verlaten. Men gaat uit de beschouwing leven, maar in de praktijk wordt de vrucht gemist. Een dor en droog leven, met weinig liefde tot de Heere en Zijn volk, doet dan de ziel kwijnen. Evenwel blijft de Geest Gods de leiding in dit alles behouden en komt op Zijn tijd de ziel weer te verlevendigen. Want dat volk moet geleid naar de heerlijkheid, door een mesech van ellende naar de zaligheid, dewijl zij van de aarde gekocht zijn, niet met goud of zilver, maar met de dure prijs van Christus' bloed. Door veel wederwaardigheden heen, van armoede, krankheden, beproevingen, aanvechtingen, leidt de Geest dat volk naar het land der ruste. Ondanks alle donkerheid, biddeloosheid en verachtering in de genade, zelfs al kunnen zij des Geestes leiding zelf niet meer bespeuren, blijft die Geest in hen wonen om hen te leiden naar het Sion Gods, het hemelse Jeruzalem, en gaat Hij met hen mede door de doodsjordaan, waarna zij alles zullen te boven zijn en eeuwige rust en vrede zullen genieten door Christus. Op Gods tijd, niet op de hunne, als zij moede zijn van het leven op een zondige aarde, en Gods Raad hebben uitgediend en als hun werk hier af is. Dan zullen zij eeuwig de wijze leiding des Geestes bewonderen, als alle moeite en strijd en verdrukking voor altijd voorbij zijn. Kennen we die leiding des Geestes in ons leven? Of worden we nog geleid door satan naar zijn wil tot ons eeuwig verderf? Gaven wij ooit in ons leven de leiding uit handen en nam de Geest de leiding over? Werden wij geleid uit onszelf tot Christus? Vragen te over en waard om ernstig onderzocht te worden, onder opzien tot de Heere om licht en om leiding des Heiligen Geestes.

Werkendam.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen