De Geestesdoop I

Johannes de Doper was degene, waarvan gesproken werd door Maleachi in hoofdstuk 3:1: Ziet, Ik zende Mijn engel, die voor Mijn aangezicht de weg bereiden zal. Als een heraut van Koning Jezus was hij gezonden om te zijn de stem des roependen in de woestijn: Bereidt de weg des Heeren; maakt recht in de wildernis een baan voor onze God, Jes. 40 : 3.

Alle dalen van moedeloosheid en ingezonkenheid moest hij verhogen en alle bergen en heuvelen van hoogmoed en eigengerechtigheid moest hij vernederen als middel in Gods hand door de prediking der waarheid. Het Koninkrijk der hemelen was nabij gekomen, de dageraad van de Nieuw-Testamentische dag begon aan te breken en de schaduwen zouden gaan beginnen te vlieden.

Waren Johannes en Jezus van Nazareth voordien schier onbekend gebleven, uitgezonderd bij enkele ingewijden, en waren ongeveer drie eeuwen zonder profetische stemmen voorbij gegaan, nu zou het anders worden. Johannes kwam tot de prediking door de drijving des Geestes, na lange inwendige voorbereiding in de stilte van Hebrons berglandschap. Hij preekte in de woestijn van Judea, welke niet onbewoond, maar wel dun bevolkt was, omdat daar niet zo veel akkers en wijngaarden waren als in andere streken. Zijn prediking was zeer krachtig en het eenvoudige landvolk werd opgeroepen tot bekering van zijn zonden, tot nadenken over zijn eeuwige belangen, welke prediking dus het bevel ia de uitwendige roeping tot uitgangspunt had. Al lag men, gelijk alle Adams kinderen, van nature in een dodelijke, geestelijke onmacht, dat nam de verantwoordelijkheid des mensen niet weg en de eis Gods werd op het hart gebonden. De eis der wet spaarde Johannes met de Evangelische drangrede: Want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen.

Het volk werd dus opmerkzaam gemaakt, dat er wat groots en bijzonders in aankomst was, dat de Messias kwam, waarover de profeten gesproken en geschreven en die de vaderen met verlangen verbeid hadden. Zij worstelden met de verwachting van een aards Messiasrijk, maar werden onderwezen, dat het Koninkrijk niet van beneden was, maar dat het van boven was, een Koninkrijk der hemelen, geestelijk, hemels.

Voor dat Koninkrijk wierf Johannes onderdanen en wekte krachtig op om te deserteren uit het leger en het koninkrijk des satans. En het gevolg van die prediking was, dat tot hem uitging Jeruzalem en geheel Judea en het gehele land rondom de Jordaan.

Maar de koele ontvangst van Christus in Judea en Jeruzalem, niet lang daarna, is wel het bewijs, dat slechts weinigen uit ware beweegredenen tot hem kwamen en tevens, dat slechts heel weinigen in waarheid bekeerd werden. Johannes kon het Woord niet verder brengen dan het oor en hij kon geen hart breken. Daar kon wel een menigte gretige hoorders tot hem komende hun zonden belijden door algemene overtuiging, maar dat is nog volstrekt niet de waarachtige bekering. Evenwel werden zij op hun belijdenis gedoopt. En die doop was niet de proselietendoop, welke werd bediend aan hen, die uit de heidenen overkwamen tot Israëls godsdienst. Daardoor werd wel de afsterving van de wereld bezegeld en werden de betrekkingen met de heidenen doorgesneden, zelfs met vader en moeder, zodat de gedoopte bij een nieuw volk werd ingelijfd, maar die doop was niet een sacrament krachtens Goddelijk bevel. Juist daarin is de doop van Johannes in wezen anders dan de proselietendoop; want Johannes was gezonden om te dopen en zijn doop was uit de hemel en was tot vergeving der zonden. Daarin was Johannes groter dan allen, die van vrouwen, geboren waren, omdat hij de betere bediening des NieuweTestaments opende en omdat hij het Lam Gods als met de vinger aanwees. Johannes trok juist van de ceremoniën af, om naar Christus heen te leiden. Hij gaf de priesterlijke waardigheid prijs met alles wat er aan verbonden was en trachtte Israël het ongenoegzame van de betrachting der ceremoniën aan te tonen en wees dan ook de geboren Sionskoning aan als het Lam Gods, Dat de zonden der wereld wegneemt.

Zijn doop was teken en zegel van de vergeving der zonden. Zelfs liet de Heere Jezus Zelf Zich dopen door Johannes, dus mogen wij die doop niet onderschatten. Evenwel is in de uitkomst klaar genoeg bewezen, dat de meesten wel het teken ontvingen, doch dat de betekenende zaak achterwege bleef. En dat wist Johannes zeer goed, blijkens de woorden van bovenstaande tekst. Al viel daar aan de Jordaan genade, als dauw in de vroege morgen van de Evangeliedag, bij de meesten was het slechts een morgenwolk, een vroegkomende dauw, die henengaat. Zo is het helaas ook bij velen in deze tegenwoordige tijd, die op hun doop en belijdenis hun zaligheid bouwen en die het ontoerijkende daarvan niet beseffen. Vele Joden beroemden zich, zeggende: Wij zijn Abrahams zaad, wij zijn kinderen des verbonds. Maar Johannes zeide tot hen: Brengt dan vruchten voort, der bekering waardig.

Het kwam er toen en komt er ook nu nog op aan, of er vrucht des Geestes gedragen wordt, hetzij dertig-, of zestig-, of honderdvoud. Johannes zegt: Ik doop u wel met water tot bekering, maar dat water kan de zonde niet afwassen, het is slechts een teken van de afwassing der zonde. Maar Die na mij komt, en reeds zeer spoedig. Die is sterker dan ik, dewijl Hij niet alleen waarachtig, rechtvaardig mens is, maar ook waarachtig God is. Die zal u met de Heilige Geest en met vuur dopen. Zo hoog schatte hij de waardigheid van de Persoon van Jezus, dat hij zich niet waardig achtte Hem de schoenen na te dragen, hetgeen de allergeringste slavenarbeid was.

En terecht. Want Johannes was slechts mens en Hij de Zoon van God, Die niet alleen het oor, maar ook het hart bereiken kan en Die niet alleen het teken, doch ook de betekenende zaak kan schenken. Hij komt en dus, verwelkomt Hem in uw harten en maakt plaats voor Hem als des Vaders Knecht en Gezant, als de Verbondsmiddelaar, als de Borg der uitverkorenen en als het Lam Gods, Die gezet is tot een val en opstanding veler in Israël. En dat alles uit kracht van het welbehagen des Vaders, dat door Zijn hand gelukkiglijk zal voortgaan. Maar ook wegens de vrijwillige liefde des Zoons tot Zijn van eeuwigheid beminde Bruidskerk. Hij zal dopen met de Heilige Geest. Wel niet alle mensen, maar alleen degenen, die Hem van de Vader gegeven zijn, hier aangeduid met het woordje u, omdat de namen der uitverkorenen wel bij God, maar niet bij Johannes bekend zijn en hij vanzelf niet weet waar die uitverkorenen zitten.

Dopen met de Heilige Geest kan alleen de Zone Gods, dewijl Hij de werkingen en bedieningen des Geestes verworven heeft. Nimmer zou één zondaar de Geest zaligmakend ontvangen, indien Christus niet geleden had en gestorven was. Daarom kan ook Hij alleen met de Geest dopen. Hij was tevens Zelf met de Heilige Geest gedoopt en wel zonder mate, tot bekwaammaking van Zijn menselijke natuur tot Zijn middelaarsbediening. Om de geestelijke betekenis van die Geestesdoop aan te wijzen, zegt Johannes er nog achter: En met vuur. Water is alleen geschikt tot de uitwendige reiniging, maar met de Heilige Geest en met vuur gedoopt te worden, betekent een geestelijke, inwendige reiniging. Water en vuur zijn juist tegengestelde elementen; want zonder water sterft alles en met water komt leven en vruchtbaarheid in de natuur; en vuur verteert alles en maakt leven onmogelijk. Dus bedoelde Johannes zeer sterk het ongenoegzame aan te wijzen van de waterdoop, door te spreken van de vuurdoop des Geestes.

Werkendam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen