Brieven uit Amerika

Sioux Center, 19 April 1952

Waarde vrienden, 

Zo zijn wij in het nachtelijk uur weer thuis gekomen van een reis. Ditmaal naar de staat Michigan. Wij had- ; den namelijk een uitnodiging gekregen om voorgesteld , te worden aan Hare Majesteit de Koningin en Haar Gemaal, toen Hare Majesteit de Koningin tijdens Haar staatsbezoek ook de grote plaats Detroit bezocht op 15 April j.l. Verder werden wij ook verzocht deel te nemen aan een diner, des avonds aldaar in Sheraton Cadillac Hotel, waar onze geliefde Vorstin en de Prins der Nederlanden vertoefden.

Twee jaar geleden mochten wij Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Bernhard te New York ontmoeten, en wederom hadden wij de vrijmoedigheid het te mogen aanvaarden. De Consul-Generaal had een kamer voor mij besteld in hetzelfde hotel waar de Koningin was met de gasten.

Wij dachten aan der vaderen strijd, waarin eertijds prins Willem van Oranje aan het hoofd werd geplaatst, die eenmaal- sprak: Ik heb met de Heere der Heeren en de Potentaat der Potentaten een vast verbond ge- .] maakt. Wat zal het toch groot wezen, als wij eens een [ verzuchting mogen hebben in deze dagen van verval, of er eens iets van die Godsvrucht mocht uitblinken bij Vorstenhuis en volk. O, de ere Gods mocht ons brengen ; bij onze schuld, dan werpen wij geen stenen naar Koningin en Familie. Maar dan zal het worden: „Wij hebben God op het hoogst misdaan, wij zijn van het heilspoor afgegaan; wij en onze vaderen tevens. Die erkenning mochten - wij" de onze maken, enkel uit vrije genade. Doe de Heere ons in Zijn wegen wandelen. Dan gaan wij wel treuren waarover wij ons bedroeven moeten, maar  dan gaan wij ook erkennen wat de Heere nog geeft. Ik was verblijd onze geliefde Vorstin met haar Gemaal te mogen ontmoeten, en op eenvoudige wijze haar te mogen zeggen, dat het mijn verzuchting is voor de Koningin en Prins Bernhard en geheel het Vorstelijk huis, dat ze iets, mogen ervaren van de Godsvrucht en de genade, die de Heere van ouds z» rijk in het Oranjehuis heeft bewezen en dat dit alles is: „Wie God bewaart is wel bewaard, zijn tent zal veilig wezen". En dat wij mogen geloven dat er nog een zuchtend volk is, dat vraagt bij Gods Woord en Zijn wet te mogen leven. O vrienden, wat gevoelde ik een Hollander te zijn. En de liefde voor het Oranjehuis. En nu kan het best wezen, dat sommige lezers zeggen wat moest ge daar nu doen? Da; ar ga ik niet op in. Is liet niet onze Overheid? Mogen wij haar niet eren? Zijn wij ook niet geroepen in liefde; te getuigen? Och dat wij tot ons zelf mochten inkeren. En dan gaan wij wonderen over de wonderwerken in Oranje aan Nederland verricht. En dan worden wij zondaar. Waar zijn wij er mee gebleven? Dan is alles schuld. O dan is de Heere een wreker, die de zonde komt te bezoeken. Dan krijgen wij gebed voor onze geliefde Vorstin en de Prins met hun kinderen. Volk des Heeren, de Heere mocht ons daar bij brengen, dan zijn wij rechte vaderlanders. Het was mij tot blijdschap dat alles stichtelijk en ordelijk toeging. Het diner werd met gebed geopend en met dankzegging gesloten. Er werd niet gedanst na afloop. Ook in deze mochten wij een gebedsverhoring zien. De God aller genade behoede en zegene ons geliefde Vorstenhuis, maar gedenke ook het zuchtende Vaderland. Gods kerk mocht eens in de binnenkamer een alarmgeschrei aanheffen, zeggende: „Spaar Uw volk, o Heere, geef Uw erfenis niet over om Uws Naams wil". Gode bevolen vrienden, ik hoop Maandag weer op reis te gaan, en dan een reis van 5000 mijl. Och dat de Heere met ons mocht gaan. Allen hartelijk gegroet van uw dw. vriend

Ds C. Hegeman

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen