BAREND EN JOHANNA

Barend: Het scheen wel wat driftig en fel, doch het werd eeuwen later toch uitgelegd door Paulus. Gal. 4 : 30, als gevloeid uit de profetische geest bij, Sarah, en inderdaad Sarah zag in de toekomst, zag het gevaar van verre aankomen, zij vreesde broedertwist, ja wellicht een broedermoord, denkende aan Kaïn en Abel.

Johanna: Zou dan toch die harde eis van Sarah naar Gods wil geweest zijn? Zou er dan geen andere weg geweest zijn, dan de uitdrijving?

Barend: Ongetwijfeld heeft God Sarah in het gelijk gesteld en dat uit wijsheid en genade beide. De uitdrijving was nodig om Izak te bevestigen in de voorrechten van het genadeverbond en in de onvervreemdbare belofte. Izak als kind der belofte, moest de vader zijn van het volk des Verbonds.

Johanna: Maar heeft deze gebeurtenis niet een nog diepere betekenis, want als ik Galaten 4 lees, denken we er al spoedig te gering over, geloof ik?

Barend: Inderdaad er ligt buitengewoon veel in, om slechts enkele dingen te noemen. Velen hebben een plaats en een naam in de zichtbare kerk, maar zijn gelijk Ismaël was naar het vlees geboren, en zijn niet wedergeboren, maar rusten in hun wettisch werk, en daarom zullen zij evenals Ismaël straks door God Zelf worden buiten geworpen. Denk aan Israël zelf, hoewel Abrahams zaad, en toch werd het uitgeworpen uit de voorrechten van het genadeverbond, zoals die gezien worden in de Evangeliekerk, en liggen zij niet reeds eeuwenlang onder de toorn Gods vanwege hun vijandschap tegen de meerdere Izak, Christus? Hoe duur is het bespotten en vervolgen van Christus en de Zijnen hen niet te staan gekomen? Ismaël kan wel met Izak spelen, maar niet met Izak erven. Daarom is Sarah hierin wijzer geweest dan Abraham.

Johanna: Ja, maar zij heeft Abraham zelf in die weg geleid, en nu stelde zij die scherpe eis, en dat terwijl de vrouw onder de man moet staan. Ik kan heel goed begrijpen, dat Abraham dat woord zeer kwaad opnam, want Sarah scheen heel niet de smart te beseffen, die zij door al die dingen haar man heeft aangedaan, vindt u ook niet?

Barend: Indien een vrouw meer wijsheid heeft dan de man in een zaak of op. zekere tijd, zou zij dat dan niet mogen aanwenden om het geheel te bevoordelen? Er staan vele mannen onder de leiding van wijzere vrouwen, maar velen doen als Abraham, zij willen er niet voor buigen.

Johanna: Het is anders wel vreselijk, twee kinderen van één vader, en de een vol liefde en toewijding der ouders opgevoed voor een rijke erfenis en de andere weggezonden met zijn moeder door de eigen vader!

Barend: Ja, maar God besliste de zaak, en God is niet onrechtvaardig als Hij onderscheid maakt, waar geen onderscheid is. Toen Abraham in uiterste moeite was, en in zware strijd overwoog wat liij moest doen, kwam God hem aanwijzing te geven in de geest van Sarah.

Johanna: Abraham moest eerst Ismaël offeren, gelijk later Izak moest geofferd, welk een ontzettende vadersmart moet dat geweest zijn.

Barend: Ja, maar er ligt voor ons de les in, dat zondige dingen een zeer grote smart baren, zelfs Gods volk wordt de smart in dit leven ook niet altijd bespaard, vooral als zij zelf oorzaak zijn vanwege vleselijk overleg. Hoeveel leed is al gedragen in bijv. tweede huwelijken, als men kiezen moest tussen tweede vrouw en eigen kind. En de zonde heeft altijd tot gevolg scheiding, ontbinding, verwijdering, maar de definitieve, onveranderlijke scheiding zal plaats hébben in de dag aller dagen, door de Hoogste Rechter over levenden en doden.

Johanna: Op welke wijze de Heere Zijn wil aan Abraham bekend maakte, staat er niet bij, hebt u hierover ook nog iets op te merken?

Barend: Wellicht in een droom des nachts of openbaringsgezicht maakte God Sarah's bitter woord tot een Goddelijke openbaring, en blijkt Sarah's wens overeen te komen met het Goddelijk raadsbesluit. Dat was later ook het geval met de woorden van Bileam, want ook die waren Goddelijke openbaring. God wilde het voor Abraham gemakkelijker maken om Ismaël en Hagar weg te kunnen zenden.

Johanna: Dat zal wel, want God beloofde, dat Hij ook Ismaël tot een volk zou stellen, tot een bewijs, dat geen levensgevaar behoeft tegen te houden en dat Abraham zich over de hardheid der zaak niet behoefde te bekommeren, en zich veilig op Gods Woord kon verlaten. Vindt u tevens de algemene genade, betoond aan Ismaël, niet zeer groot?

Barend: Ja zeker, al is het niet het allervoornaamste, maar we moeten ook door de tijd, als men er maar om denkt, dat het niet genoeg is. En tevens zien wij, dat als God Abraham slaat met de ene hand wegens zonde van eigenwilligheid, bedreven met Hagar, God met de andere hand weer heelt, en zo God Zijn volk bedroeft. Hij hen ook weer komt vertroosten. Dat moet alles dienen, opdat Abraham en Zijn geestelijk zaad alles om Zijnentwil moeten willen verlaten en verloochenen, indien dat voor de bloei van het rijk Gods nodig is.

Johanna: Abraham gehoorzaamde terstond aan het Goddelijk bevel, is dat niet een grote genade, waar het toch tegen vlees en bloed ging?

Barend: Zodra hij wist, dat Gods wil dezelfde was als 'Sarah's wil, talmde hij geen ogenblik, om het bevel Gods te volbrengen, en stond, als altijd, als God wat voor hem te doen had, des morgens vroeg op, want nu gehoorzaamde hij niet Sarah, maar de Heere Jehova, Die hem van de noodzakelijkheid heeft overtuigd, daar Izaks veiligheid alleen kon verkregen worden door uitbanning van Ismaël.

Johanna: Hoe blijkt hier weer uit dat het de Heere is, die volken formeert en bevestigt, gelijk Hij het is, die ook volken vernietigt. Is de mens niet minder dan niet en ijdelheid tegenover Hem?

Barend: Maar ook vervulle diepe eerbied ons voor Abraham, die uit gehoorzaamheid aan God het mes haalt door zijn eigen vlees, om af te zonderen, wat de zeden en de godsdienst zou kunnen verderven. Ook deed hij aan Hagar geen onrecht, want zij was een slavin en werd nu vrijgelatene en dat met behoud van haar zoon, bovendien heeft Ismaël later ook geschenken gekregen met de kinderen van Ketura.

Johanna: Ik vind het een bewijs van toenadering, dat Ismaël later met Izak samen Abraham heeft begraven, . vindt u ook niet? Maar is het niet verkeerd geweest van Abraham, dat hij de moeder en de jongen wegzond zonder begeleiding en met slechts zeer weinig voedsel?

Barend: Waarschijnlijk heeft Abraham gehandeld naar de Goddelijke aanwijzing, en dat was recht, zij hadden kunnen blijven, indien zij zich niet zo hoogmoedig en brutaal hadden gedragen uit vijandschap. Zij hadden het Godswonder van Izaks geboorte immers veracht?

Johanna: Zij zouden spoedig genoeg gelegenheid ontvangen, om de versmading van weldaden te betreuren, de weldaden voor lichaam en ziel, want zij leefden bij Abraham onder de Godsopenbaring.

Barend: Ik denk dat de levensbehoefte voor de tijd nog meer zal gewaardeerd worden bij de aanstaande nood, dan het onderwijs in de zaken van de godsdienst, want zij gingen in de richting van Egypte, waar Hagar geboren was, dus in de richting van de afgodendienst.

Johanna: Zou Abraham dan niet gezegd hebben, waarheen zij moesten gaan en zou hij het gevaar van verdwalen niet voorzien hebben?

Barend: Henry zegt dat zij afgedwaald zijn van de plaats, die Abraham voor hun vestiging bestemd had, het is echter ook mogelijk dat hij het aan Gods voorzienig bestel heeft overgelaten, om ze te leiden naar Zijn wil.

Amsterdam-C

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen