Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

SPORTVERDWAZING

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

SPORTVERDWAZING

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het onderstaande schrijven werd als „ingezonden stuk" het „Zeeuws Dagblad" toegezonden. Aangezien geweigerd werd om dit op te nemen en velen van onze lezers in Zeeland deze courant lezen, meenden wij goed te doen dit in „De Saambinder" te plaatsen, opdat de lezers van de inhoud kennis kunnen nemen. * * *

In het „Zeeuws Dagblad" van Zaterdag 1.1. wordt in een hoofdartikel „Met een lach" als titel, de lof der sport bezongen en onder meer gezegd, dat voor sommige kringen de krant van die dag wel een ergernis zou zijn, wijl men daarin zovele sportverslagen kon vinden. Inderdaad, een ergernis! Een ergernis, omdat een zich noemend Protestants Christelijk blad meent naast de vele sportverslagen, in een hoofdartikel de sport, en in het bijzonder de Olympische spelen, te moeten roemen en alzo ook al met de sportverdwazing van onze tijd blijkt mee te gaan en voor de sportafgod zich te buigen. Immers, wat is de achtergrond van het feit, dat de mensheid van onze dagen zich verliest in sport en spelen? Wij hebben een tijd achter de rug, waarin de mens met een materialistische levensbeschouwing en vertreding van de eeuwige beginselen van Gods Woord, meende de welvaart op aarde te kunnen verkrijgen. Het verstand zou het klaar maken en de rede des mensen was maatstaf en norm van alle handelen, wijl het eeuwig goddelijk getuigenis werd geloochend. In dit streven heeft men natuurlijk gefaald. Men staat thans, terwijl de cultuur steeds verder ondergaat, bij de puinhopen van alle idealen en verwachtingen in de macht van onzekerheid, spanning en angst, wijl de wereld aan alle kanten kraakt en werkzaam is zichzelf te vernietigen. De 20e eeuwse mens is gelijk aan de verloren zoon uit de gelijkenis, die het huis zijns vaders verliet. Als hij al zijn goederen heeft doorgebracht, staat hij arm bij de zwijnendraf der wereld. Geestelijke waarden ontbreken deze mens ten enenmale. Alom hoort men de vraag: „heeft het leven nog zin? " „Wat is de zin toch van dit leven met zijn onzekerheden, spanning en angst? " Immers, men kent de zin des levens niet meer, wijl deze alleen te vinden is in God en Zijn Woord. Wij zijn er om God, tot de eeuwige verheerlijking van Zijn Naam en Goddelijke deugden. Maar daar wil men niet van weten en inplaats van tot zichzelf in te keren, gelijk de verloren zoon door genade mocht doen, en zich voor God vernederend, zich ten laatste, in ware boetvaardigheid des harten, tot de Heere te wenden, tracht de mens nochtans wederom zichzelf te redden. En nu is één der middelen, die deze mens aanwendt, om zichzelf uit zijn bestaansangst te verlossen, het opgaan in sport en spel. Men is bang om alléén te zijn, want dan kon men eens bij zichzelf bepaald worden en dat wil men geenszins, en daarom verliest men zich in sport, spel en bioscoop en neemt men zijn toevlucht tot de radio, welke de ganse dag moet aanstaan. Men wil niet meer leven, maar geleefd worden, men zoekt verstrooiing en tracht de realiteit, de werkelijkheid van het leven te ontwijken. Daarom juist is het zo in-droevig, ja ontzettend en Godonterend, dat een „Christelijk" blad aan dit ijdele streven van een wereld, die met zijn existentie geen raad weet, en de zin des levens niet in het minst verstaat, de hand reikt, ja zelfs (luister goed), sport en spel aanprijst en een pracht middel noemt om zich te bekwamen om door het geloof te leren leven. Immers, wij lezen in dit blad o.a.: „De Christen moet uit het geloof leven — het is waar. En in zijn Bijbel leest hij, dat hij in tegenspoed geduldig en in voorspoed dankbaar moet zijn. Kan hij dat? Uit zichzelf nooit — hij kan het alleen als God het hem geeft. Maar om zich daarin te bekwamen mag hij de middelen gebruiken, die God daartoe schenkt. En het is onze vaste overtuiging dat sport en spel prachtige middelen daartoe zijn. Sport leert lachen, ook onder moeilijke omstandigheden." Dus sport en spel zijn van God geschonken middelen om zich te bekwamen om in tegenspoed geduldig te zijn en in voorspoed dankbaar. Waar lezen wij dat in Gods Woord? Is zulk een bewering niet gruwelijk en goddeloos? Kan sport ons dankbaarheid leren? Hoe moet Gods volk zo menigmaal belijden dat in hun hart niet de ware dankbaarheid gevonden wordt voor de weldaden des Heeren, hun verleend? Hoe leren zij verstaan dé" noodzakelijkheid in Christus overgezet te zijn. Die niet alléén het zoenoffer maar ook het dankoffer der Zijnen is. Maar ook, zou de sport dan een middel kunnen zijn om te leren in tegenspoed geduldig te zijn? De sportbeoefening van onze dagen, welke niet anders is dan de dienst van de vorst der duisternis en zelfs gepaard gaat met schrikkelijke ontheiliging van Gods dag, zal in een eeuwig verderf doen verzinken. Om in tegenspoed geduldig te zijn leert de Heere alleen door Zijn Geest in ware verootmoediging door de weg des gebeds. Gods kinderen mogen door genade de Heere volgen, ook in tegenspoed en duistere wegen, goedkeurend wat de Heere doet en zij mogen soms, temidden van yele raadselen, zingen „Ik Zal Zijn lof zelfs in de nacht zingen, daar ik Hem verwacht."

„Sport leert lachen, ook in moeilijke omstandigheden, " wordt hier in dit blad geschreven. Echter die lach, die de sport leert, zal in eeuwige droefheid en ondergang onder Gods toorn doen verzinken, maar de blijdschap des geloofs, die de Heere degenen, die Hem vrezen, leert kennen, is daarmede dan ook geheel niet te vergelijken, ja daarvan is de lach, die de sport leert, een schrikkelijke caricatuur. Is het niet ontzettend dat een Christelijk blad, gelijk het „Zeeuws Dagblad" wil zijn, meedoet aan de dienst der zonde en der wereld en zelfs onder een religieus mom ijdele vermaken en zondige practijken, gelijk de Olympische spelen zijn, prijst, die een overblijfsel van het oude heidendom zijn? Laat dit blad onder de oordelen Gods over onze zonden en verharding, oproepen tot ware verootmoediging, boete en bekering, en er op aandringen, dat de tijd van leven, die de Heere ons, hoewel verzondigd, nog geeft, niet besteed worde in de dienst der ijdelheid en ongerechtigheid, maar het heden der genade kostelijk geacht worde om ons te haasten en te spoeden om ons levens wil.

M.                                                                                                                                             H. R.


Hier hebben wij dus weer een bewijs, waar het op uitloopt als men kerk en wereld, vlees en geest zoekt te verenigen. Hoe duidelijk blijkt hierin dat de mens een vijand van God is en van zijn eigen zaligheid en niets ervan verstaat wat het Christus gekost heeft om Zijn volk, dat zich met alle Adamskinderen van God heeft losgescheurd, de voldoening en verzoening voor al hun zonden en de herstelling in Gods gunst en gemeenschap ten leven voor tijd en eeuwdgheid té verwerven. Hoe klaar spreekt men met zulke stellingen uit dat men een godsdienst voorstaat, aUéén tot bevrediging van zijn consciëntie, doch die vreemd laat van God en een Christendom wil zijn dat Christus en Behal wèl doet samengaan, doch hetwelk niets verstaat van des mensen diepe ellendestaat en de noodzakelijkheid en verborgenheid van de geheel enige borgtocht van Christus. „Sport" een goed middel om door het geloof te leven." Is het niet gruwelijk en goddeloos! Duidelijk spreekt

men uit met al dat bazelen over middelen en geloof, niets van de ware en door God gegeven middelen tot eeuwig heil te verstaan, alsook het geheim van het ware en oprechte geloof ten leven, wat de Heere door wederbarende genade in het hart der Zijnen inplant, niet te kennen. De Heere beware ons volk voor zulk een Christendom, waar plaats is voor alles, zelfs voor al dat heidense gedoe en waarbij men alles maar verchristelijkt. Hoe ver zakt ons volk toch in de zonde en ongerechtigheid weg en waar zullen wij nog belanden! De Heere getuigt tot. de wet en tot de getuigenis, zo zij niet spreken naar dit Woord, het zal zijn, dat zij geen dageraad zullen hebben!

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 14 augustus 1952

De Saambinder | 4 Pagina's

SPORTVERDWAZING

Bekijk de hele uitgave van donderdag 14 augustus 1952

De Saambinder | 4 Pagina's