De Opstanding van Christus I

Christus moest Zich vernederen vanwege de gerechtigheid en de waarheid Gods, omdat anders niet voor de zonden der uitverkorenen Gods kon betaald worden. Hij moest sterven, indalen in de drievoudige dood, opdat Hij het eeuwige leven verwierve. Hij moest ook begraven worden om er mede te betuigen, dat Hij waarlijk gestorven was. AI moet Gods volk ook sterven, hun dood is géén betaling voor de zonde; maar dat was Christus' dood wel, en dat plaatsbekledend en borgtochtelijk. Hij moest echter ook uit de doden opstaan als Overwinnaar van de dood. Hij moest opstaan om als een levende Verlosser Zijn weldaden toe te passen, opdat de Zijnen door Zijn kracht zullen opstaan uit het graf der zonde tot een nieuw leven. Hij moest opstaan, om te verschijnen voor het aangezicht des Vaders om Voorspreker voor dat volk te zijn bij de Vader.

De betekenis der opstanding van Christus is dus ontzaggelijk groot, want hierin triumfeerde Christus over de dood, maar tevens betuigde de Vader als Handhaver van het Goddelijk recht, dat de schuld betaald was tot de laatste penning toe en dat het leven verworven was door de volmaakte onderhouding van de Wet Gods. De opstanding van Christus betekende het einde van de staat Zijner vernedering, en was het bewijs, dat de volkomen zaligheid verworven was voor al Zijn volk, en dat al de beloften ten opzichte van de Messias in Zijn leer, leven, lijden en sterven waren vervuld. Al wat Hij aanvaard had in de sluiting des Verbonds, was volbracht, en nu kon Hij als de verhoogde Middelaar de verworven weldaden gaan toepassen in de opwekking der Zijnen uit de geestelijke doodsstaat en de overbrenging in de staat des geestelijken levens.

Dezelfden voor wie Hij leed en stierf als Borg en Middelaar, moest Hij toebrengen tot de gemeente, die zalig worden zal, door Zijn Woord en Geest. De prijs was betaald, de wet vervuld, de toorn geblust, de schuld verzoend, Gods recht verheerlijkt, de weg der zaligheid geopend, de macht der duisternis verslagen en de engelen waren verblijd. De levendmaking van al Gods volk was onherroepelijk verzekerd, want ook de opstanding van Christus was plaatsbekledend. Als Hoofd der kerk moet ook door Zijn opstanding de kerk der uitverkorenen leven. De Heilige Geest, als de .Geest der levendmaking, scheidde Christus voor eeuwig van de dood, en was ook verworven om te wonen tot levendmaking in de Zijnen.

Maar dat is lang niet alles!

Niet alleen vloeit uit de opstanding van Christus de grote weldaad der levendmaking, maar ook de rechtvaardigmaking, zijnde een vrijspreking van schuld en straf en de verkrijging van het recht in Christus op het eeuwige leven. De Vader als Rechter verklaarde in de zending des engels om de steen af te wentelen van de mond des grafs, dat Christus' offerande de volkomen voldoening betekende van de schuld Zijns volks, en dat Christus door dadelijke gehoorzaamheid aan de wet het leven verworven had voor al Zijn volk. Werd dus Christus als Borg vrij verklaard en gerechtvaardigd in de geest, zo werden in Hem en in Zijn opstanding allen gerechtvaardigd, die in Zijn borgstelling begrepen waren. Zij ontvangen in de levendmaking het rechtvaardigmakend geloof, eerst veeltijds zwak, doch allengskens versterkt wordende door de redelijke en onvervalste melk van Gods Woord.

Onafscheidenlijk is daaraan echter verbonden de weldaad van de heiligmaking, dat is de reiniging der zonden door het Bloed en de Geest van Christus. Niet alleen moet de schuld verzoend, maar ook de smet der zonde moet uitgezuiverd. Ook die weldaad vloeit mede voort uit de opstanding van Christus, wijl de Heilige Geest Hem voor eeuwig scheidde van de zonde, welke Hij voor de Zijnen verzoend had. Vóór hun vereniging met Christus in de wedergeboorte kan wel niemand zich met die voorwerpelijke weldaden troosten, maar in de toepassing bij de waarachtige bekering wordt het klare bewijs geleverd, dat zij in Christus al die weldaden hebben en reeds hadden uit kracht van het Verbond, vóór dat zij nog geloven konden.

Maar tenslotte ligt in Christus' opstanding ook het onderpand hunner zalige opstanding ten jongsten dage. Wilde Christus lijden in ziel en licbaam beide en voldoen voor de zonden van ziel en lichaam der uitverkorenen, zo moet volgen, dat niet alleen de zielen, maar ook de lichamen van Gods kinderen verlost zijn van de vloek der wet en verlost. Hen worden van de heerschappij des doods. De volkomen verlossing van al Gods volk naar ziel en lichaam beide is gewaarborgd door de opstanding van Christus.

Voorwaar, het feit dier opstanding van Christus is zó belangrijk, dat het geen wonder is, dat dit heilsfeit aan felle betwistingen van de satan en zijn volgelingen heeft blootgestaan al de eeuwen daarna volgende; te meer daar het niet een vleselijke begripszaak is voor het verduisterde verstand, maar een geloofszaak.

Was de geboorte van Christus een diepe verborgenheid, Zijn opstanding uit de doden is het niet minder. Evenwel hebben wij van de waarheid Zijner opstanding volkomen zekerheid. Hij stond op op de eerste dag der week, daarmede afschaffende de Oud-Testamentische sabbat, en als het begon te lichten verscheen Hij als de blinkende Morgenster. Evenals toen Hij stierf beefde de aarde, alsof zij zich herstelde van de ontzetting, en tevens beefde de aarde als teken van Christus' overwinning over de dood. Maar die aardbeving was ook een voorproef van het einde aller dingen, als Christus komen zal als Rechter op de wolken des hemels. Een engel daalde neder, gelijk als bij Zijn geboorte. Zijn verzoeking in de woestijn en in het bange Gethsémané. Die engel opende het graf door afwenteling van de steen, en vanwege de heerlijkheid van die engel werden de wachters als doden. Zij konden het reine licht des hemels niet verdragen. Zo zullen eens allen, die buiten Christus leefden en stierven, ook worden als doden als Christus Zelf komt op de wolken des hemels. Blijdschap bij de ware discipelen, maar ontzetting bij de vijanden.

De wachters werden echter niet vernederd; vrees is geen bewijs van Goddelijke genade. Spoedig daarna verbreidden zij de grove leugen, dat Zijn discipelen des nachts gekomen waren en het lichaam hadden gestolen, terwijl zij sliepen.

Maar aan de vrouwen, die uit liefde voor de Heere Jezus naar het graf waren gegaan, en die treurden en weenden om een gekruiste Christus, en vanwege hun klein geloof en blindheid niet dachten aan de herhaalde voorzegging, dat Hij ten derden dage wederom zou opstaan, werd door'de engel het Paasevangelie verkondigd, dat de Heere was opgestaan. Vreest gijlieden niet, want ik weet, dat gij zoekt Jezus, Die gekruisigd was. Hij is hier niet, want Hij is opgestaan, gelijk Hij gezegd heeft. Komt herwaarts, ziet de plaats, waar de Heere gelegen heeft. Daarenboven hebben zij de Heere Zelf ontmoet tot hun onuitsprekelijke blijdschap. Hij wilde niet wachten met Zich te openbaren in Galilea, neen. Hij wilde op dezelfde dag, dat Hij was opgestaan. Zijn discipelen, ook Petrus en Maria Magdalena, uit hun diepe droefheid en verslagenheid opheffen en vertroosten.

Amsterdam-C

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen