De verborgenheid van Openbaring 13

B. te Z.-B. vraagt de betekenis van Openbaring 13. Antwoord: De centrale prediking van de Openbaring vinden we eigenlijk in hoofdstuk 12, waar gesproken wordt over de oorlog in de hemel en de behaalde overwinning (vs 9—13). Michael en zijn engelen hebben de draak, dat is de vorst der duisternis, de nederlaag toegebracht. De macht is gekomen aan Christus, het Lam, dat geslacht is (vs. 10). Hetgeen in beginsel reeds beslist is (wijl Christus op Golgotha de vijand zijn kop vermorzeld heeft, hoewel hij nog geducht zijn staart roert), zal eens tot een volkomen voltooiing komen. Eenmaal zal de verhoogde Immanuël de eindoverwinning behalen op alle vijanden en zal het werk der verlossing zijn voleindiging vinden. Dit zal zijn met de jongste dag. Daaruit mag de kerk in strijd en aanvechting moed putten om te volharden en niet onder het geweld der demonische machten in het heden te bezwijken. Deze centrale prediking der Openbaring keert in telkens nieuwe vormen terug. Alles is bepaald door eenzelfde thema en het boek kenmerkt zich dan ook door een grote eenheid.

In de tijd, dat de Openbaring aan Johannes gegeven werd, had de kerk onder zware druk en vervolging te lijden. Het was immers de tijd van de vervolging onder keizer Domitianus (± 95). De kerk mag echter weten, dat al wat gebeurt slechts uitvloeisel is van Gods raadsbesluit (de opening van de boekrol met de zeven zegels), bazuingeklank van , Die komen zal (de zeven bazuinen) en openbaring van Gods rechtvaardige toom over de wereld (de zeven schalen). Ondanks alle leed regeert de Heere.

In de tijd, waarin Johannes de Openbaring ontving, ging het Om de keuze: Christus of de keizer. Van het begin aan heeft de kerk de gehoorzaamheid aan de overheid gepredikt. De Heere Jezus heeft niet geweigerd de Romeinse keizer te erkennen (Matth; 22 : 15 v.v.) en sprak, dat aan Pilatus macht tegen Hem gegeven was (Joh. 19 : 11). Men leze ook wat Paulus geschreven heeft dienaangaande in Rom. 13 : 1—7 en 1 Tim. 2 : 1 en 2, alsook Petrus in 1 Petr. 2 : 17.

In de Openbaring staat de kerk echter lijnrecht tegenover de staat, want het Beest in 13 : 1—10 betekent de staatsmacht.

Immers in deze tijd was de overheid niet meer Gods dienaresse (Rom. 13 : 4) maar opent zij de mond tot lastering tegen God (Openb. IS : 5 v.v.) en voert strijd tegen de kerk (Openb. 19 : 19). Hierom en in zo ver moet de kerk zich dan ook tegen de staat keren, als deze zichzelf vergoddelijkt en de verering van de tot god verklaarde keizer eist.

De vorst der duisternis, „de oude slang, die genoemd wordt duivel en satan, die de gehele wereld verleidt" (Openb. 12 : 9), heeft het in de geschiedenis van Israël op de verijdeling van de Messiasbelofte toegelegd (12 : 4), is echter door Christus overwonnen (12 : 5) doch tracht nochtans thans de gemeente te vernietigen (12 : 12 V.V.). Hij maakt daarbij gebruik van het beest, dat uit de zee opkomt (13 : 1 v.v.), dat wil dus zeggen, de antichristelijke staat, in die tijd het Romeinse keizerrijk, maar velen denken ia onze tijd aan het communisme. Ook is er sprake van „een ander beest" (13 : 11 v.v), dat de propaganda voert voor de vergoddelijkte staatsmacht en de „valse profeet" wordt genoemd (19 : 20), waarbij in later tijd door velen aan Let pausdom is gedacht, dat als de valse profeet eenmaal zal samenwerken met de antichristelijke staatsmacht om zo mogelijk de kerk te vernietigen. Dit wijst op een bange tijd voor de kerk des Heeren, wijl zelfs degenen, die niet het merkteken van het beest dragen, niet zullen kunnen kopen of verkopen.

Bij dit merkteken, dat men zal moeten dragen, wordt niet in de eerste plaats aan een uiterlijk kenteken gedacht, maar aan een bepaalde geestesgesteldheid, waardoor in alles zal moeten uitkomen, dat men het beest aanbidt. We lezen, dat dit merkteken gedragen zal worden aan de rechterhand of aan het voorhoofd. Dit alles is natuurlijk in symbolischen zin te verstaan De rechterhand is symbool van het handelen van de mens, en het voorhoofd van zijn denken.

Hier wordt ons dus geleerd, dat in alle levensgedragingen zal uitkomen, dat men aanhanger van het beest is. Zo min als het volk van God verborgen kan blijven, evenzo zullen ook de aanbidders van het beest openbaar komen. Hier vormt zich dus tegenover de kerk van Christus een „kerk" des duivels. Zoals Christus Zijn kerk het teken des Doops heeft gegeven, zo zal de vorst der duisternis zijn aanhangers kentekenen met het merkteken des duivels. Wij zien dus in dit teken een „sacrament" des satans. Reeds zien we dit in onze tijd al meer en meer doortrekken. Niet zal kunnen kopen of verkopen, die niet het merkteken van het beest draagt, dat geëist wordt in allerlei vorm van de verzekering. Denk ook aan het merkteken van het beest, dat geëist wordt in de vaccinatie, waarmee onze jonge mensen in militaire dienst soms zulke grote moeilijkheden ondervinden. Als wij maar een geopend oog mogen hebben voor de tekenen der tijden, zien wij al meer en meer ook in onze tijd de Openbaring^ aan Johannes vervuld worden. De Openbaring is dus een troostboek voor de kerk des Heeren.

Op het getal 666 (Openb. 13 : 8) hopen we D.V. nog nader terug te komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen