En wordt dezer wereld niet gelijkvormig

Enkele weken geleden hebben we reeds iets over dit onderwerp geschreven. Thans willen we er over verder gaan. De vorige keer stelden wij, dat het toneelspel, ook de zogenaamde „goede" toneelstukken, op grond van Gods Woord te veroordelen zijn, omdat het toneel zich met de dingen bezig houdt op een wijze, die met de aard der dingen geheel in strijd is. Het is immers een spel maken van de werkelijkheid en dat is altijd zondig.

Ook hebben wij veroordeeld te staan tegen het in beeld vertonen van Bijbelse Geschiedenissen. Calvijn heeft hier van het begin af afwijzend tegenover gestaan. Toen men in Geneve de „Handelingen der Apostelen" wilde vertonen, dus een Bijbels stuk, adviseerde hij de gemeenteraad het niet toe te staan. In één van Calvijns brieven aan Farel lezen we: „Geen nieuws hier dan dat er al een tweede comedie in de maak is. Wij hebben verklaard, dat vn] dit allerminst goedkeuren. Maar tot het uiterste vechten wilden wdlj niet, omdat er ge-vaar bestond, dat wij ons gezag zouden inboeten, indien wij hardnekkig tegenstand biedend, toch tenslotte zouden overwonnen worden. Zo is het mij dan genoeg, als de mensen begrijpen dat hun dit bij wijze van toegeving wordt toegestaan, maar tegen onze zin. (cursivering van mij).

Farel antwoordde: „Als zij die zó hun vermaak zoeken in spelen, maar niet later door smartelijke werkelijkheid gepijnigd zullen worden". Enkele maanden later werden in Geneve de toneelspelen afgeschaft.

De Synoden van de Nederlandse Kerk hebben zich veel met het toneel bezig gehouden. De uitspraken van onze vaderen over dit onderwerp zijn als .volgt samen te vatten: „Godsdienstige leerstukken of Bijbelse personen of gebeurtenissen zijn geen toelaatbare stof voor het toneelspel; onktinde en verkeerde geest zal veel kwaad er mee doen; de vermenging van het heilige met zottemijen is profanerend; en ook op zichzelf is nabootsing van de Bijbelse geschiedenissen ontheiligiag van de openbaring Gods". Verder: „De toneelspelen behoren tot de meest ingewortelde, in zwang gaande middelen van Zondagsontheiliging, ze gaan samen met allerlei zondige volksgewoonten en vermaken — zo de Van God vervloekte verkleding van mannen en vrouwen — ze zijn van heidense oorsprong en meermalen van heidense inhoud; ze werden door de oude christenheid niet geduld en ze stellen zich thans tot mededinger en tegenhanger van de kerk en de prediking. Zij gaan vaak gepaard met misbruik van Gods Naam, spot met Gods Woord, beschimping van de naaste. Ze leiden tot verkwisting van tijd en geld; ze houden terug van de weg der bekering; ze zijn de vromen tot ontstichting en ergernis. Derhalve moeten de kerken ze de licÈnaten verbieden en ze door aandrang bij de overheid uit het ganse volksleven trachten weg te nemen". Deze uitspraken van onze vaderen spreken voor zichzelf en behoeven geen nadere verklaring.

Daar de film in feite de verfilming van een toneelstuk is, gelden dus dezelfde bezwaren, die wij tegen het toneel naar voren hebben gebracht, ook voor de film. Om uit de films, die soms milHoenen guldens kosten, de kosten en de winst te halen, heeft men naar een middel gezocht, dat de grote massa blijvend zou aantrekken.

Dit middel heeft men gevonden in de prikkeling der zinnen, in de dienst van het vlees. Dit is dus nog een extra bezwaar tegen de film. Het gevolg is, dat zij, die een geregelde bioscoopbezoeker zijn, menigmaal op den duur zedehjk zeer verlagen. Uit de statistieken is gebleken hoe de bioscoop de misdaad en de onzedelijkheid in de hand werkt. Ook zij, die er hun beroep van maken om voor de film te spelen, zijn veelal ze\£ zedelijk geheel bedorven, zoals wel blijkt uit de toestand in de z.g.n. „filmsteden".

Wel heeft men de laatste jaren een zogenaamde „christelijke" filmactie op touw gezet, waarbij men alleen maar z.g.n. „goede" films wil vertonen. Behoudens dat wij tegen de z.g.n. „goede" films dezelfde bezwaren hebben als tegen de z.g.n. „goede" toneelstukken, welke bezwaren we in ons voorafgaand artikel beschreven, geldt bovendien nog, dat men ook hier zijn toevlucht moet nemen tot allerlei sensatie, om de mensen te blijven trekken. Immers natuurfilms, industriële füms, films van gebeuren uit het dagelijkse leven, vervelen de massa o zo spoedig. Men wil iets bijzonders, iets sensationeels, zinneprikkelends.

Daarom is het ook niet goed te keuren de film op de scholen te gebruiken, waar men daar immers wel films toont over de industrie, de natuur  enz. Afgezien nog dat er vele deskundigen zijn, die de onderwijsfilms uit wetenschappelijk oogpimt niet gunstig beoordelen, daar het him inziens voor de kinderen te vlug gaat om er werkelijk van te leren, geldt hier echter het grootste bezwaar, dat al zouden de vertoonde zaken op zichzelf onschuldig mogen zijn, men de jeugd onwillekeurig met de film vertrouwd maakt, zodat de later o zo gemakkelijk de weg van bioscoopbezoek zullen betreden.

O, we kunnen onze jonge mensen nooit genoeg voor deze list des duivels waarschuwen. De vijand sleept in onze dagen mfllioenen naar een eeuwig verderf door het middel van de füm. En laten we nooit denken wel verstandig en sterk genoeg te zijn om zelf de grens wel te kunnen bewaren. Het pad der zonde is een hellend, vlak. Wanneer men zich er eenmaal op gewaagd heeft, is er geen omkeren schier meer mogelijk. De Apostel getuigt: „Wie meent te staan, zie toe dat hij niet valle".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen