Het aandoen van Christus I

De brief aan de Galaten werd door de apostel Paulus geschreven, aan de gemeenten in Galatië, welke voornamelijk bestonden uit gelovige Joden, met het oogmerk om te waarschuwen tegen de wettische leraren, die beproefden, die gemeenten weer te brengen onder de dienstbaarheid van de wet van Mozes. Waar Paulus die gemeenten zelf gesticht had, en daar te voren geleerd had, wilde hij door deze brief nogmaals de leer van het heilig Evangelie in den brede verklaren, opdat niemand mocht vervallen van de ware geestelijke vrijheid tot de besnijdenis en andere plechtige inzettingen van de Oud-Testamentische ceremoniën.

Tevens zag hij zich genoodzaakt zich te verdedigen tegen sommige Joodsgezinde ijveraars, die getracht hadden de achting voor de apostel onder hen weg te nemen, als zou hij niet door Christus tot apostel zijn aangesteld. Daartoe wilde hij zijn apostolisch gezag verdedigen tot versterking en bevestiging van hun geloof, met verklaring van zijn rechtstreekse roeping door Christus. Ook bestrafte hij de Galatiërs over hun onstandvastigheid in het stuk van de rechtvaardigmaking door het geloof : alleen, en hun verkeerde neiging om weder te keren tot de wet, met het voorbeeld van Abraham, die God geloofd had en het was hem tot rechtvaardigheid gerekend. Alleen die uit het geloof waren, noemde hij Abrahams zaad, welke gezegend waren met de gelovige Abraham.'

Want zovelen als er onder de wet waren, lagen onder de vloek, want de rechtvaardige zou door het geloof leven.Christus had hen verlost van de vloek der wet, een vloek geworden zijnde voor hen, dus waren zij niet meer onder de wet, maar onder de genade, en hadden niet nodig terug te keren tot de wet als hulpmiddel tot de zaligheid, maar hadden alleen te zien op Christus, die hun door Paulus gepredikt was, met zulk een heilzaam gevolg, dat hij gehoor vond en zij geloofd hadden, de waarheid beleden en de wereld verzaakt hadden, en zich hadden laten dopen, met belofte van een heilige wandel in evangelische gehoorzaamheid, vrij van wettische dienstbaarheid, buigend onder het juk van Christus. Die doop was op Christus' bevel ingesteld, in de , plaats der besnijdenis onder het Oude Testament.

Het bloedig sacrament wees heen naar Hem, die in de volheid des tijds komen zou om Zijn bloed te storten tot voldoening, aan Gods recht en tot verzoening van de schuld der uitverkorenen Gods. Christus gekomen zijnde en alles volbracht hebbende, had gezegd: Gaat dan heen, onderwijst al de volken, dezelve dopende ia de Naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes. Het onbloedig sacrament des heiligen doops hadden zij ontvangen en dat tot inlijving in de gemeente van Christus, met belijdenis der waarheid, dat de grond hunner zaligheid lag buiten hen in het welbehagen des Vaders, wat door de hand des Middelaars gelukkiglijk zou voortgaan. Indien zij dan in Christus gedoopt waren, dus niet aan of tot, maar in Christus, en met het teken ook de betekenende zaak hadden, zo hadden zij Christus aangedaan.

De vorm van dat aandoen van Christus was de doop, het wezen was bij de ware begenadigden de vereniging met Christus door het geloof. Want zovelen als gij in Christus gedoopt zijt, luidde des apostels waarschuwing. Het was immers mogelijk, dat men alleen het teken had en de betekenende zaak miste. Het was waard zeer nauwkeurig en biddend onderzocht te worden. Dat was toen, en niet minder in deze tijd. Hoevele duizenden hadden in de loop der tijden slechts het teken alleen, en misten geheel het wezen der zaak. Hoevelen liepen niet met het Evangelie van vrije genade ia de mond, terwijl met het hart werd vastgehouden aan de wet. En dat zal blijven doorgaan, zolang de mens niet in de wedergeboorte van het werkverbond is afgesneden. Duizenden gedoopten zullen verloren gaan, omdat zij de rechtvaardigheid zoeken in de werken der wet en het zaligmakend geloof ten enenmale missen. Daartegenover is er nog een overblijfsel naar de verkiezing der genade, die in Christus gedoopt zijn. Die waren er ook reeds onder het Oude Testament. Die hadden niet alleen het teken der besnijdenis ontvangen, maar ook de betekenende zaak, te. weten, de besnijdenis des harten. Die waren ook onder het Nieuwe Testament, zij hadden niet alleen het teken des doops ontvangen, maar ook de betekenende zaak, dat is de afwassing der zonden door het bloed en de Geest van Christus. Zulken zullen er altijd wezen zolang deze zichtbare wereld bestaat, en zijn er ook nog in deze tijd. Maar Paulus noemde dat een aandoen van Christus. Dat heeft verklaring nodig, opdat elk mens zichzelf beproeve, of hij Christus in waarheid aangedaan heeft tot zaligheid der ziel.

Hoevelen lopen met de Naam van Christus op de lippen, die Hem nimmer leerden kennen en anderen staan van verre en weten niet, wat zij van zichzelf moeten denken, geen licht hebbende over hun staat en toestand. Ook de listige omleidingen des duivels doen ontzettend veel kwaad, enerzijds onder schijn van waarheid de arme blinde mens vastzettende op een grond, die niet houdbaar zijn zal in het uur des doods, en anderzijds de oprechten van hart bekampende, dat het werk geen waarheid is en zij met alles ten slotte nog voor eeuwig zullen omkomen.

Vele wettische bevattingen en vooroordelen tegen de vrije genade Gods doen wandelen in donkerheden en vervaarnissen, en belemmerende werkzaamheden des geloofs. Ook worden velen door medemensen verkeerd geleid en ontbreken de wettische leidslieden niet, die de eenvoudigen met gewichtig gelijkende woorden verstrikken en benauwen. Terwijl er velen worden gepleisterd met loze kalk, worden anderen op de weg naar Sichem met alle mogelijke bezwaren belast. Alleen door Woord en Geest zal de mens getrouwelijk worden geleid en dat middellijk, want God heeft de middelen mede besloten. Het aandoen van Christus te verklaren is echter nog niet zo eenvoudig, want daartoe moeten we ons verplaatsen in des apostels gedachtengang.

In Christus gedoopt te zijn, is in Zijn dood gedoopt te zijn, opdat gelijk Hij stierf en weder opstond, wij in overeenstemming daarmede der zonde zouden sterven en in nieuwigheid des levens wandelen zouden. Zo gezien is dus het aandoen van Christus, een afsterven van de zonde en een opstanding van de nieuwe mens. Wat is echter de betekenis van het werkwoord aandoen in dit verband? Men kan anderen wat aandoen, hetzij smart of schande, gelijk goddeloze kinderen soms hun godvrezende ouders aandoen, men kan ook zichzelf veel aandoen, door eigen schuld en dwaasheid zichzelf in ellende stortende. Ook is er mogelijkheid dat een ander ons eer aandoet, of dat wij zelf dat onszelf aandoen. Hier is de betekenis eenvoudig deze: Want zovelen als gij in Christus gedoopt zijt, hebt gij door de oefeningen des geloofs Christus aangedaan, dat is aangenomen tot uw gerechtigheid voor God als een mantel der gerechtigheid.

Vanzelf was het Christus Zelf die dat geloof schonk en werkzaam deed zijn door de Heiige Geest, want het geloof is een gave Gods. Maar de wil van God bewogen zijnde, werkt nu ook zelf, in het geloof een Christus omhelzende, die onmisbaar, dierbaar en gepast is voor de ziel. Hoe gaat dit echter toe in de ziel, wanneer zij Christus aandoet door het geloof?

Barneveld

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen